Ada i Jacob. Love Story

rozdział 7

Śmierć jest łatwa,bywa nawet bezbolesna. Tylko od nas zależy jaki sposób na śmierć sobie wybierzemy. Jedno wiedziałam na pewno muszę to zrobić jako człowiek, by duchy przodków mi nie przeszkodziły. Gdzieś w szczerym lesie nawet nie wiem w jakim mieście usiadłam na obalony pień drzewa. Wzięłam do ręki mały kawałek zbitej wcześniej butelki. Plan był prosty przejechać po żyłach by już nie cierpieć,gdy zaczęłam robić pierwszą kreskę zjawiła się wataha. Krzyczeli coś jednak byłam jak głucha. Kiedy zjawił się on na ręce była już druga kreska. Samoregeneracja krzyżowała moje plany, wtedy pomyślałam, że może coś wbije w serce. To najszybszy sposób i najpewniejszy.

- przepraszam Jacob za to ,że cię kocham. Za to ,że rzekomo przeze mnie umarł Billy i za to, że chciałam być z tobą na zawsze. Nigdy więcej mnie nie zobaczysz.

Zalana łzami wbiłam w serce największy kawałek szkła jaki znalazłam. Później tylko widziałam krew,która płynęła po ubraniu. Ostatnie co pamiętam to krzyki Leah i Seth'a.

Pov Jacob

Co ja najlepszego zrobiłem? Zabiłem ją. Swoją głupotą. Ona mnie kocha i muszę ją uratować. Wzięłem Adę na ręce biegłem najszybciej jak umiałem do pierwszego szpitala. Gdy byliśmy na miejscu lekarz powiedział, że jej serce nadal bije. Jest nadzieja.

- doktorze proszę zrobić wszystko aby ją ratować. Wrzeszczałem.
Chciałem ją odzyskać,przeprosić i zrobić wszystko co trzeba aby mi wybaczyła. Po piętnastu minutach z sali wyszedł lekarz.

- doktorze co z nią?

- przykro mi, ale pańska narzeczona nie żyje. Przepraszam muszę iść do innych pacjentów.

Nie żyje? To nie możliwe! Wybiegłem ze szpitala. Zmieniłem się w to wielkie bydle i biegłem. Zawyłem. Ból przechodził przez całe moje ciało. Gdy wszyscy zbiegli się w głębi lasu nikt nie mógł uwierzyć, że Ada nie żyje.

- zabiłeś ją Jacob nie wybaczę cię tego.

Powiedziała Leah uderzając mnie z całej siły. Należało mi się. Zabiłem moją księżniczkę. Moją wpojoną. Rozumiałem ich pretensję. Sam powiedział,że ojciec miał atak serca pielęgniarka która była na miejscu nie zdołała go uratować. Ta pielęgniarka, która została wezwana przez Adę.

Pov Ada

Leżałam sztywna. Nie mogłam się ruszyć. Słyszałam płacz Jacoba. Ale co się stało? Ja umarłam? Nagle zobaczyłam matkę.

- mamo. Co się stało? Czy ja umarłam?

- Ada. To jeszcze nie twój czas musisz do niego wrócić. Bez ciebie jego życie będzie puste. Duchy przodków będę cię wspierać pamiętaj o tym.

Później poczułam tylko porażenie prądem. Otworzyłam oczy i zanosiłam się od płaczu.

- Jake Jacob. Krzyczałam.

- to cud. Powiedział lekarz widząc jak wstaję z łóżka.- była pani martwa przez osiem minut. Pani narzeczony wybiegł stąd jakoś chwilę temu.

- proszę dać mi telefon. Muszę powiedzieć mu że żyje. Albo niech pan to zrobi.
Podałam numer.

- dzień dobry. Dzwonię ze szpitala. Pana narzeczona się obudziła. To prawdziwy cud. Proszę wrócić do szpitala jeśli pan może. Rozumiem. Do zobaczenia.

- proszę się nie martwić zaraz będzie.

- dziękuję doktorze.

- później wrócę panią zbadać. Proszę odpocząć.

Lekarz opuścił moją salę. Po dwudziestu minutach zjawili się wszyscy. Jako pierwszy wszedł Jacob.

- kochanie żyjesz! Przepraszam jestem dupkiem. Wiem,że tata nie zmarł przez ciebie wybacz.

- Jacob. To ja przepraszam. Jestem głupia. Nie powinnam zostawiać go z pielęgniarką. Mogłam z nim być,ale bałam się o Ciebie. Dlaczego chcesz się rozstać?

- potrzebowałem czasu. Myślałem, że jestem bezpłodny jednak okazało się, że w Forks pomylili próbki. Wiem, że chcesz mieć dzieci. Bałem się, że nie będę mógł ci ich dać.

- kochanie. Trzeba było powiedzieć,a nie uciekać. A dzieci można adoptować. Najważniejsze abyśmy byli razem.

Chłopakowi wyraźnie ulżyło. Podszedł do mnie i mocno przytulił. W jego oczach były łzy. Nasze spojrzenia się spotkały. Zobaczyłam w głębi jego oczu strach. Na prawdę bał się mojej straty. Wiedziałam, że gdy ja umrę on też. A tego żadne z nas tak na prawdę nie chciało.
Po chwili do sali weszła reszta gromady. Wszystkim wyraźnie ulżyło .

- super,że do nas wróciłaś. Lecę do Emily powiedzieć, że żyjesz bo pęka jej serce. Sam był poważny jak nigdy. Leah i Seth stali ze łzami w oczach. Po kolei podchodzili by mnie uściskać. Teraz dopiero poczułam, że znowu żyje.