Parslar/Düzenleniyor

6.Bölüm

"Gel." Yatakta yatarken kapının çalmasıyla doğruldum. Aren'in elinde tepsiyle içeriye gelmesiyle gülümsedim.

"Teşekkür ederim. Gerek yoktu."

"Vardı. Yiyemedin bir şey." Gülümseyip tepsiyi elinden aldım.

"Oturabilir miyim?"

"Tabi ki. Rahatına bak." Bende elimde tepsiyle yatağın köşesine oturdum. Odada sadece yatak ve gardırop vardı hala.

Yemeği yemeyi bitirdiğimde tepsiyi aşağıya götürmek için ayağa kalktım.

"Şunu bırakıp geleyim ben. Rahatına bak." Asansöre binip en alt kata indim. Mutfağa girip tepsidekileri sudan geçirdim.

"Kızım hallederdim ben. Bırak sen." Asiye teyzenin sesiyle ona döndüm.

"Nolacak Asiye teyze? İki tane tabak altı üstü." Tabakları makineye yerleştirip mutfaktan çıktım ve tekrardan asansöre bindim. Odanın olduğu kata geldiğimde indim ve odaya girdim.

Kapı girişinden Batın'ın, Yalaz'ın ve Çağan abim dışında tüm abi takımının burada olduğunu görmemle gerildim. Berken de buradaydı. Kendi aralarında konuşuyorlardı.

Öksürerek odaya girdim. Odaya girmemle bütün bakışlar bana döndü.

"Hoşgeldiniz."

Yatak başlığına yaslanarak oturdum.

"Yerim yok çok, kusura bakmayın. Malum olaylarla uğraşırken oda düzeni kuramadım." Gözlerimin dolmasıyla başımı eğdim. En ufak olayda gözlerimin dolmasını engellemem lazımdı. Son yaşananlar artık çok ağır gelmişti.

"Sen bizim kusurumuza bakma asıl abim. İlgilenemedik seninle." Lodos'un konuşmasıyla ona doğru baktım. Neden gelip geçici bir misafirmişim gibi konuşmuştu? Bilerek yapmadığını bilsem de kalbim kırılmıştı.

"Çıkar mısınız odadan?"

"Ne?" Hepsinin birden konuşmasıyla sesimi yükselterek cümlemi tekrarladım.

"Odadan çıkar mısınız? Yalnız kalmak istiyorum."

"Alisa biz seninle konuşmak istiyoruz." Berken'in konuşmasıyla şaşırdım. Bu nasıl hala yüzsüz gibi konuşabiliyordu ya?

"Nasıl bir konuşma olacak bu? Beni aşağılayacağınız bir konuşma mı, kardeşiniz olmadığımı söyleyeceğiniz bir konuşma mı? Yoksa ilgilenemedik seninle diyip misafirmişim gibi neye ihtiyacım olup olmadığını mı soracaksınız?" 

Hepsinin özellikle Lodos'un şaşkınca bana bakıp seslerini çıkarmamalarıyla tekrardan konuştum.

"Şimdi çıkar mısınız odadan?"

"Alisa ben öyle söylemek istememiştim. Özür dilerim kendimi ifade edemediysem."

"Odadan çıkar mısınız artı? Uyuyacağım. Malum, kolay bir gün değildi."

Hepsinin odadan çıkmasıyla Çağan abim kapıda belirdi.

"Kız noluyor burada? Sesiniz üst kata kadar geliyor." Üst kat mı?

"Üst kat derken?"

"Üst katı göstermediler mi sana? Gençler olarak oyun odası tarzı bir kat var orada. Sadece abimlerle biricik kardeşlerim çıkabiliyor gerçi. Pek annemlere göre değil."

"Anladım. Göstermediler."

"Gel, göstereyim sana kız."

"Yok Çağan abi, sağol. Çıkar mısın? Uyuyacağım." Yatağın üzerindeki örtüyü kaldırıp içeriye girdim.