Mükemmel Uyum - TAMAMLANDI

BÖLÜM 14 "Dallas Polis Depertmanı" (II.KISIM)

Ertesi Gün, Yılbaşı Sabahı... Dallas Polis Departmanı 

Teksas, Amerika

AVUKAT KİAGAN, GÖRÜŞ ODASINDA BU SABAHA KARŞI CANCUN'DA yakaladıkları ve anında tutuklanıp Teksas'a getirilen Sean Tyler'ın gelmesini bekliyordu. Kolundaki saate bakıp kaç dakikadır burada olduğunu hesapladığı sırada içeriye elleri kelepçeli bir halde iki polisin ortasında Sean Tyler nihayet geldi. Kara gözlerinin etrafındaki mor halkalar ve bırakmış olduğu kirli sakallarıyla fotoğraflardan çok farklı görünse de hala yakışıklıydı.

          Sean Tyler, onun tam karşısına oturduktan sonra kelepçeli ellerini masanın üzerin dan diye vurdu. "Sen kimsin?"

          "Aiden Fitzhenry Darcie Mcbrady Connor ve onun eşi Grace Ann Morgan - Mcbrady Connor'ın avukatı Kiagan Donnell."

          "Haa... Şu mesele... Haberler bir ay boyunca onları anlata anlata bitiremediler. Sonunda evlendiler he? Grace bir prenses oldu."

          Kiagan, boğazını temizleyip kravatını düzeltti. "Evet ve sen de Prens Aiden'ın eşini dolandırdın."

          Sean'ın gözleri uzaklara dalar gibi oldu. Ancak bir zaman sonra bakışları bir alaya döndü ve avukata sinsi bir gülüş yolladı. "Bunu da nereden çıkardın, avukat?"

          "Onun parasıyla Meksika'ya kaçtığını, sahte pasaport ve kimlik yaptırdığını her şeyi biliyoruz."

          "Bak dostum, ben hiçbir şey yapmadım, tamam mı? Bana iftira atılıyor."

          Kiagan, bunun üzerine sert mizacını artık göstermenin vakti geldiğini düşünerek bakışlarını dikleştirdi. "Birincisi ben senin dostun falan değilim. İkincisi senin bugünlere nasıl ve hangi koşullarda geldiğini biliyorum ve üçüncüsü... eğer aileni düşünüyorsan benimle doğru düzgün konuşsan iyi edersin."

          Sean'ın alaylı yüzü aniden değişti ve dudakları bir çizgi halini aldı. Onun bamteline bastığını çok iyi anladı avukat. Şimdi gülümseme sırası ondaydı. Sandalyesinde geriye yaslandığı sırada, "Bir ailenin olduğunu kimseye söylememiştin, değil mi? O çok sevdiğin, uyuşturucu karteli ortağın onları yakalarsa neler olacağını tahmin ediyorsundur..." dedi.

          Cevap yoktu. Avukat yeniden gülümsedi. "Biliyordum."

          "Ne istiyorsun benden?"

          Kiagan, omuzlarını silkip ona baktı. "Çok basit. Her şeyi itiraf edeceksin."

          "Böyle bir şeyi asla yapmayacağım."

          Kiagan, ona emin bir şekilde gülümsedikten sonra önünde duran belgeleri ona uzattı. "Oku."

          Sean, kelepçeli ellerini kullanarak beceriksizce önündeki kağıtları çevirerek okurken yüzü şekilden şekle girmişti. O belgelerde geçmiş yıllarda yaptığı – siciline işlemeyen yılları kapsayan – tüm suçları yazıyordu. Üstelik fotoğraflar, alışveriş yaptığı müşteriler, banka hesapları, hepsi ayna gibi ortadaydı. Sean'ın belgeleri okuması bittiğinde Kiagan'ın gülümsemesi iyice genişledi. "Sen itiraf etmeyince ne olacağını söyleyeyim mi? Bu belgeleri mahkemede sunacağım ve yargıç sana daha uzun yıllar hapis cezası verecek. İtirafçı olmayıp ortağını koruduğun için de ekstra bir ceza daha alacak ve hapishanede daha iyi bir hücreye geçemeyeceksin. Ha içeride neler olduğunu sen benden daha iyi bilirsin. Kendi yaşamından çok sevdiklerini düşünerek geçireceksin. Acaba annen ve kız kardeşin sen yokken ne yapacaklar? Onlara para gönderen bir evlat ve ağabey olmayınca nasıl geçinecekler? Tabi bir de can güvenlikleri söz konusu..."