Gönül Dağı

BÖLÜM 2

Bölüm Şarkısı: Göksel/Denize bıraksam kendimi

YILDIZI PARLATMAYI VE MİNİK BİR YORUM YAPMAYI UNUTMAYINIZ.

HER YORUM +50 KELİME

K E Y İ F L İ O K U M A L A R

B Ö L Ü M 2

"Vay be Gülseren! Ben de diyordum bu kız niye Alim'e yüz vermiyor diye. Meğer senin gönlün başkasındaymışda haberimiz yokmuş!"

Gülseren kendisiyle eğlenen Ayşen ablasına sinirli bakışlar atıyordu. Saatlerdir karşısında pişmiş kelle gibi sırıtan bu kadın,Gülseren'in sinirlerini fena halde hoplatmıştı. Derin bir nefes verdi ve hızla konuştu Gülseren.

"Ayşen abla yeter artık. Sana kaç defa söyleyeceğim sevdiğim biri yok diye! Hala bana ima yapıyorsun. Sen beni hiç dinlemiyor musun ,Allah aşkına?"

Ayşen munzur bir tebessümle karşısında kuşlar gibi çırpınan Gülseren'i izliyordu. Yanakları al al olmuş,gözleri sinirle kısılmıştı.

"Dinliyorum tabii,canım Gülseren'im,dinliyorum tabii! Hatta daha iki saat önce babamgilin yanında 'Ceyhun mu geliyor?' dediğin anı, zihnimde sürekli tekrarlayıp tekrarlayıp dinliyorum,sen hiç merak etme." diye alayla konuşan Ayşen'e karşılık gözlerini devirdi Gülseren.

Ablasına kaç defa söylemişti Ceyhun'un çocukluk arkadaşı olduğunu ama Ayşen bir türlü inanmıyordu. Hem nereden çıkmıştı bu Ceyhun saçmalığı. Sadece Ceyhun geldiğini duygduğunda sevindiği için mi? Hıh,saçmalıktı resmen!

Ceyhun,Gülseren'in en yakın arkadaşıydı. Gerçi altı yıldır görüşmüyorlardı ama genç kız hala gözü gibi bakıyordu kendisine emanet edilen kitaba. Yıllardır her gün siler,temizler koyardı odasındaki kitaplığa.

Acaba Ceyhun hatırlıyormudur kendisini,diye düşündü bir an Gülseren. Sahi ya,hatırlamıyorsa? İstemese de canı sıkıldı genç kızın. Gözleri doldu bir anda ve titrek bir nefes çekti içine.

İyi de, neden böyle olmuştu. Niye üzülmüştü bu kadar? Hatırlamassa,hatırlamasındı. Çokta umrundaydı yani Gülseren'in bu durum. Hem,Ceyhun onun sadece bir arkadaşıydı. Unutursa da sorun değildi. Sonuçta koskoca altı yıldır görüşmüyorlardı.

Hüzünle iç çekti Gülseren. Ama Gülseren Ceyhun'u unutmamıştı ki. Ceyhun neden unutuyordu? Hayır efendim,Gülseren unutmuyorsa Ceyhunda unutmamalıydı. Unutamazdı!

İnsan arkadaşını unuturmuydu,hem de kitap emanet etmişken.

Yok,dedi Gülseren. Kesin unutmamıştır Ceyhun beni. Ve bu düşünceyle yüreğine soğuk su serpildi adeta. Dolan gözleri parladı bir anda ve dudaklarında minik bir tebessüm belirdi.

"Hadi itiraf et, onu düşünüyorsun demi? Ondan böyle sırıtıyorsun." diyen Ayşen ile Gülseren daldığı düşüncelerinden sıçradı. Ve itiraz etmek için hızla dudaklarını araladı.

"Hiçte bile abla. Saçmalama Allah aşkına! Düşünmüyorum ben Ceyhun'u falan!"

"İyi de ben Ceyhun'u düşünüyorsun demedim ki Gülseren. " diyerek imalı bir şekilde konuşan Ayşen'e sinirle baktı Gülseren. Eli ayağı birbirine dolaşırken gözlerini kaçırmasına engel olamadı.

"Ceyhun falan demedim ben! Ben... Ben gidiyorum Ayşen abla! Sen de kendine eğlenecek başka birini bul,hıh!"

Çamaşır odasından hızla çıkan Gülseren,odasına vardığında kapıyı hızla kapattı ve sırtını kapıya yasladı. Sağ eli,hızla çarpan kalbine çıkarken kendisine Ceyhun'u sevmediğine dair telkinlerde bulunuyordu.