"ဘေဘီရေ..စောင့်ပါအုံး
နောက်ကကျားလိုက်တဲ့အတိုင်း"
ဆွဲခြင်းကိုင်ကာစျေးတွင်းထဲမပြေးရုံတမယ်ဝင်သွားတဲ့လီဆာ့ကိုရောင်စဥ်အော်ပြောရသည်။.
တဂယ်ပဲခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနဲ့လိုက်လို့ကိုမမှီတော့ဘူး~~~
"လာမြန်မြန်...ဘေဘီ
ဘေဘီနဲ့လူကြားထဲမှာ.ကျွန်မရှက်တယ်.."
မှုံကုပ်ကုပ်ဖြင့်
ရပ်စောင့်နေတဲ့သူ့နားအပြေးသွားကာလက်လေးလှမ်းကိုင်လိုက်သည်.
အတင်းဖြုပ်ချင်နေတာမို့ကြပ်နေအောင်ဆုပ်ထားလိုက်ရသည်..
"ဘေဘီကလည်းချစ်လို့ဟာကို
ဟီးဟီး."
ပြောင်စပ်စပ်နဲ့
ထိုသို့ပြောတော့သူကမျက်စောင်းထိုးလေသည်
အဲ့ဒီမျက်စောင်းလေးနဲ့တင်ရောင်စဥ်နီရဲ့ ကမ္ဘာကြီးလှပဖို့အတွက်လုံလောက်ပါသည်
"အလုပ်ပိတ်တိုင်းဒီလိုပဲနေ့တိုင်စျေးဝယ်ထွက်နေကျလား.လီလီ"
"မဟုပ်ပါဘူး.ဒီနေ့မှ"
"လီလီကွာ.ဒီလိုလေသံကြီးနဲ့မပြောနဲ့ဆို".
"ဘယ်လိုလေသံနဲ့ပြောနေလို့လည်း"
"
လီလီ.သူ့အိမ်လေးတစ်ရက်နှစ်ရက်လာနေတာကို..ဒီလိုကြီးဆက်ဆံနေတယ်လူကို..အဟင့်"
မျက်နာကရှုံ့မဲ့လာတာမို့
စျေးထဲမှာထိုင်ငိုနေမာစိုးတာနဲ့.မထူးဇာတ်ခင်းကာချော့လိုက်ရသည်
"ကဲပါ.ကဲပါ..မပြောတော့ဘူး.ဟုပ်ပြီလား
ဘာစားချင်လဲ ဘာချက်ကျွေးရမလဲ"
"လီလီကချက်တတ်လို့လား"
ရှုံ့ခွက်နေတဲ့.မျက်နာကချက်ချင်းဝင်းလက်ကာ..မျက်လုံးတွေပါအရောင်တောက်လာတဲ့ရောင်စဥ်နီကတဂယ်ကိုမယုံရတာပါ။
.သူမကရုပ်ပြောင်းရုပ်လွှဲလုပ်သည့်နေရာမှာဆရာတစ်ဆူပင်။
"ဒါပေါ့...လာပါ.ကြည့်ရအောင်"
လီဆာလက်တဖက်ကခြင်းကိုဆွဲကာကျန်လက်တဖက်က.သူမလက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်.
"ဘာလို့အဝတ်မလှဲခဲ့တာလည်း"
"ဆုပ်ပြတ်သပ်နေတော့..ရှက်တယ်ပေါ့လေသူက"
BẠN ĐANG ĐỌC
𝐁𝐞𝐡𝐢𝐧𝐝.𝐞𝐯𝐞𝐫𝐲 𝐬𝐦𝐢𝐥𝐞 𝐭𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐚 𝐬𝐭𝐨𝐫𝐲{completed }
Tâm linhကျွန်မအတွက်တော့လီလီဆိုတဲ့ အချစ်ဦးလေးကသိပ်ကိုလှပတဲ့ဖြစ်တည်မှုလေးပါပဲ။
