Unexpected (Salazar Series #5) ✓

Kabanata 3

Sinuklay ko ang mahaba kong buhok na kunti na lang ay aabot na sa may pwetan ko. Kanina pa ako nakatingin sa salamin sa kwarto ko. Sabado ngayon at mukhang ngayong araw din uuwi sila mom galing sa states. Wala naman kaming pasok at wala kaming masyadong activity kaya maayos ang schedule ko ngayon.

I received a call from my mom earlier, when I woke up. She’s asking if I’m okay and where am I. Hindi pa siya naniwala sa akin kanina nang sabihin kong nasa bahay ako. I opened my cam so she can see where I am.

Tinago ko ang suklay ko at agad na lumabas ng kwarto. Aria have a class today. May ilang activity din kasi siyang ipapasa kaya busy siya ngayong araw pero kapag may oras pa daw siya ay dadaan siya dito sa amin.

Minsan ay naiinggit ako kay Aria. Nagagawa niya kasi ang mga gusto niya, her parents are not strict like mine and I really like Aria. Siya lang kasi ang kaclose ko sa mga pinsan namin. We may not have a same attitude but I really love Aria.

She’s the only one I talked to when my mom and dad are mad at me and when they’re do something that I didn’t like and make me upset. Aria’s always listened to my dramas and I really appreciated her a lot. So, I’m very thankful that I have her in my life. That I have a cousin like her.

Pagdating ko sa baba ay nakita kong naglilinis ang ilan sa mga kasambahay namin. I saw manang preparing my breakfast.

“Uuwi po ba sila mommy ngayon?” I asked. Manang looked at my side and nodded at me. She also smiled at me.

“Oo anak, siguro bago mga tanghali ay nandito na sila,” sabi ni manang sa akin at nilagay ang juice sa mesa. I smiled at her and sit on the chair.

Kanina pa din ako nagugutom pero nanatili lang muna ako sa taas dahil tinitingnan ko ang sarili ko sa salamin. Hindi ako nagsuot ng salamin ko ngayon dahil wala din naman akong gagawin.

Uuwi na sila mom at alam ko na naman ang mangyayari dito sa bahay. For sure ay bantay sarado na naman ako dito. I’m used to it. Iyon naman ang laging nangyayari kapag nandito sila mom sa bahay. Hindi ako makalabas ng ako lang, kailangan ay kasama ko si Aria o kaya isa sa mga kasambahay o si kuya Alter na lang para may kasama ako. Si Aria din ang nagpapaalam kila mom para makalabas ako.

And it’s working.

“Kain po tayo manang,” aya ko sa kanila. Manang nodded at me and gave me smile.

“Tapos na iha,” she said. I smiled and start eating my food.

Minsan ay hindi ako komportable na kumakain na may nakatingin sa akin dahil naiilang ako. Lalo na kapag ako lang ang kumakain at sila ay nakatingin lang sa akin. It’s a rude for me and I really don’t like that. Kaya minsan ay sinasabihan ko na lang sila na sumabay na lang sa akin para sabay-sabay na kaming makakain.

“Aalis ka ba ngayon iha?” Tanong sa akin ni manang na agad kong inilingan.

“Hindi po,” sabi ko. Manang nodded at me and I continued eating my breakfast.

I was just quiet while eating. I have nothing to say and I’m alone here so I was just quiet and thinking about what Yosef said to me last week. Ilang araw na ding bumabagabag sa akin ang tungkol do’n at hindi ko alam kung bakit.

I don’t know if I did something wrong to him because he’s so cold at me and I think he’s mad at me. I wonder why. I noticed that he’s cold and not a talkative person like his cousins. Siguro ay ganun lang talaga siya, may mga tao naman talagang ganun. Tahimik at ayaw ng makakausap, mas komportable kasi sila kapag ganun. And I understand people like that.

Hindi ko na din naman tiningnan iyong papel na matagal ko nang hinahanap. Hindi na din naman ako pinansin ni Gracel so, hinayaan ko na lang din siya.

Napatingin kami sa may pinto nang makarinig ng yabag ng mga paa at nakita ko agad sila mommy. Akala ko ay mamaya pa sila dadating. Tumayo ako at agad na lumapit sa kanila. I kissed they cheeks and they did to m also. Kinuha ng ilang kasambahay ang mga gamit nila mommy at naupo na din sila.