NEFRET...

166 18 0
                                    



2.BÖLÜM ( NEFRET )

Eylülün bu durumu atlatamayacağını hepsi biliyordu. Eylül güçlü de olsa bu durum fazlasıyla can yakıcıydı bu kadarını kaldıramazdı bunu hak edecek ne yapmıştı deli gibi aşıkken bunlar neden başına gelmişti bilinmezin içindeydi parmağındaki yüzüğe bakarak neden diye soruyordu kendine belki yüz kez tekrarlamıştı ama cevap yoktu böyle bir şeyin nasıl cevabı olabilirdi ki bu şehirde nefes alamazdı bir daha. Gözlerini kapadı yıllar önce selimin onu demire götürdüğü gün geldi aklına ...

Selim bir anda girmişti sınıfa herkes şaşkın şaşkın ona bakarken o eylülü kolundan tuttuğu gibi sürükledi arkasından " napıyosun ya bırak kolumu" diye cırladı eylül aldırış etmeden sürüklemeye devam etti selim " bırak dedim sana " eylül yine cırladı tüm okul dışarıda onları izliyodu selim durdu ve sinirle eylüle döndü " bana bak eylül demir senin yüzünden o hastane odasında ölümle boğuşuyor seni şuracıkta öldürebilirim anladın mı şimdi gideceğiz ve ondan özür dileyeceksin yanında olduğunu hissetireceksin ben kardeşimi senin yüzünden kaybedersem bu senin için hiç iyi olmaz duydun mu " bağırarak konuştu ve sustu eylül öylece kalakalmıştı ağzından dökülen sözler koridorda yankılandı " eğer oraya gidersem bundan sonra hiç bir şey eskisi gibi olmaz üzüleceğimi bildiğim halde onunla sevgili olamam ondan nefret ederken onu sevemem " selim daha çok sinirlenmişti ve eylülün canını yaktığını umursamadan sürüklemeye devam etti.

Gözlerini açtığında bugüne kadar olmayan bi parıltı vardı " NEFRET " bundan sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı.

1 HAFTA SONRA

Eylül odasında eşyalarını topluyordu kulaklığı takılı ve son ses müzik dinliyordu çünkü demir kapıyı yumrukluyordu onu affetmeyecekti sesini duymak bile istemiyordu.

" eylül aç kapıyı konuşacağız"

" napıyosun sen ya "

" buse sen karışma aç şu kapıyı eylül "

" demir bu yaptığın çözüm değil bu şekilde ona ulaşamazsın eminim şu anda sesini bile duymak istenediği için kulaklık vardır arkadaşımı tanıyorum bırak zamanla olur herşey bu yaptığın onu mahfetti bırakta zamanla hazmetsin "

" zamana bırakırsam benden uzaklaşacak 1 hafta oldu esra tam 1 hafta ne zaman gelsem kaçtı dinlemedi "

" neyini dinleyecek ya oldu bunca şey yap git başkasıyla nişanlan sonra aç kapıyı konuşacağız oldu canım başka "

" sanane nil sen neden karışıyorsun "

" o benim arkadaşım demir senin neyin? "

" haddini bil "

" bilmezsem nolur "

" yeter artık demir herkesin huzurunu kaçırıyorsun " dedi buse

" sadece konuşmak istiyorum beni dinlemek zorunda "

" yanılıyorsun demir " dedi esra ve devam etti " eğer başkasıyla nişanlanmamış olsaydın ona ihanet etmemiş olsaydın."

" ona ihanet etmedim ben onu seviyorum "

" ama o sevmiyor "

Demir esraya sinirle baktı sonra eylülün odasının kapısına döndü " beni dinleyene kadar her gün geleceğim eylül "

" daha çok gelirsin o zaman tabi eve girebilirsen " dedi nil alayla

Demir sinirle merdivenleri indi ve evden çıktı.

UNUTULMAYAN GEÇMİŞHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin