YEOUBI | JIKOOK

7.عشق اول جیمین

جیمین خسته در خونه رو هل داد و وارد شد

آسمون موقع غروب چندین برابر دلگیر تر میشد

قدم های آهسته ی جیمین به آَشپزخونه ی تاریک رسیدند
برق های خونه رو روشن کرد

سعی داشت خودش رو قانع کنه که جونگ کوک خونه اس
از پله ها به سمت اتاق رفت در زد  چند ثانیه مکث کرد و بعد در رو باز کرد

.. نه !
خبری از جئون نبود !

مضطرب از پله ها پایین اومد گوشیش رو از بین پرونده ها کم قطر برداشت و شماره ی جونگ کوک رو گرفت

بعد از شنیدن بوق ، در خونه باز شد و صدای زنگ تلفن جونگ کوک ورودی خونه رو پر کرد

جیمین عصبی گوشی رو روی اپن گذاشت و به سمت جونگ کوک رفت

- کجا بودی ؟

جونگ کوک که خیلی بی حوصله به نظر میرسید ابرویی بالا انداخت و پاسخ جیمین رو نداد

منیجرش با سماجت تمام دوباره سوالش رو پرسید

- کجا بودی .. آقای جئون ؟

کاسه ی صبر جونگ کوک لبریز شد و فریاد زد

- دلم نمیخواد جوابت رو بدم چون تو مسئول کارای من نیست من میتونم هر کاری که دلم بخواد بکنم و تو حق نداری دخالت کنی چون مربوط به خودمه نه تو

به بحث کردن با جیمین ادامه نداد

به سمت اتاق رفت و در رو با صدای بلندی بست

اشک جیمین از شدت عصبانیت و فشار زیادی که بهش وارد شده بود روی گونه اش چکید
و کم کم گریه کردنش شدت گرفت

سرش رو روی کوسن مبل فشرد تا صدای هق زدناش به گوش جونگ کوک نرسه . نمیخواست که اون پسر فک کنه که چقدر روحیه ی ظریف و شکننده ای داره

جونگ کوک لباس هاش رو از تنش بیرون کشید و داخل حروم رفت
شیر دوش آب رو باز کرد . قطرات آب پشت تنومندش رو فتح میکردند

سرش رو بین دستش هاش گرفت و فشرد

فقط دلش میخواست همه چی زود تر تموم بشه اون مقصر مرگ دختر بی گناه قاضی بود و داشت پارک جیمین رو هم قربانی خودش میکرد

دیگه نمیتونست صدای وجدانش رو نشنیده بگیره

اما دیر شده بود و کاری از دستش برنمیومد رزینا چوی مرده بود
جونگ کوک اینبار واقعا مرتکب جرم شده بود و به یک نفر نیاز داشت تا قربانیش کنه ...

زمزمه وار تکرار کرد

- جیمین اگه بفهمه هم قبول میکنه خودشو فدای من کنه چون منو دوست داره .. آره اون دوست داره من دوباره مشهور شم .. اون طرفدار منه و منو دوست داره ...

برای هر دو پسر شب خیلی سختی بود

پلک هاشون به شدت سنگینی میکرد اما هیچکدوم خوابشون نمیبرد