Gece Yıldızı

Gece Yıldızın 10

Aradan neredeyse 3 ay geçmişti. Mahallede de herşey yerine oturuyordu yavaş yavaş,yas havası gitmiş yerine sanki bahar havası gelmişti. Çocukların neşeli kıkırdamaları,havada uçan martılar bile daha mutlu idi sanki.

   Ama sadece bir evde ,bir çatıda hala yas vardı.
  
     Gece o günkü patlamadan sonra kendine gelememiş ve sadece işine odaklanmıştı. Evden hastane hastaneden eve. Hatta bazen eve bile uğramıyordu. Artık bir karar vermişti. Gidecekti. Mahalleyi çok seviyordu,nasıl sevmesin gökyüzü vardı her bir köşesinde. Ama artık tak eden bazı olaylar vardı ve mahalle iyi gelmiyordu.Kuzenleri peşini bırakmıyor,Sencer bey her hafta başı ziyaret yapıyordu.Bir de Fatih bey vardı . Sanki hersey yolunda imiş gibi o çıkmıştı birde. Gönüllü doktorlara başvurmuştu . İllaki askerlere orada bir yardımı dokunurdu. Burası artık boğuyordu onu. Bu şehirden nefret etmesini sağlamışlardı.Kimsenin haberi yoktu gideceğinden, sadece Çağının haberi vardı.Zaten onuda Gece değil Çağın anlamıştı. Nasıl anlamazdı Gece ablası idi onun öz olmasada kardeşti onlar. Geceye kalsa bir akşam vakti bavulunu alıp terk edecekti bu şehri. Gene aynı şey oluyordu ama en azından bu sefer yalnız değildi.

   Bavulunu hazırlamış arabasının yanında onu bekleyen candaşına baktı. Birtek o anlıyordu onu. Gece'yi gören sadece Çağın vardı.

   Elinde bavulu ile ona yaklaşan kadına baktı Çağın. Ne kadar güzel ve güçlü duruyordu. Sonra mahalleye ilk gelişini hatırladı. Elinde gene aynı bavul vardı sadece etrafa daha meraklı ve tedirgin bakıyordu.Sımdi ise heryeri ezberlemiş gibi sadece Çağının gözlerine bakıyordu. İnsanlar çok değişiyordu ,ama bu kadın sanki her zaman aynı idi. Çağın düşünceleri ona uzatılan narin elle dağıldı. Ve o elli tutup kendine çektiği gibi sarıldı. Sanki biliyordu herkese Gece olan ama ona bazen Güz'ü gösteren kadını bir daha göremeyeçeğini. Öyle olmaması için Tanrıya yalvardı. Ne kadar sarılırsan durdular bilmiyordu. Gecenin ondan ayrılması ile kendine geldi yaşlı gözler ile candaşına baktı.

   Gece de anlamıştı bu koca adam onu bir daha göremeyeçeğinden korkuyordu. Bu düşünce ile güldü. Bu herkese güldüğü gibi değildi. Daha içten daha candan ve daha sıcaktı."Herkesten vazgeçtim geçerim, ama senden vaz geçmem,vazgeçemem. Canımın cananına o kadar benziyorsunki sana her baktığımda onu görüyorum sanki ,o yüzden korkma." Çağın bu konuşmaya üzülmemi sevinsem bilemedi. Ama dayanamadı gene sarıldı ayrılırkende saç bitimi ile anlı arasındaki o yere dudaklarını değdirdi. Çağın gene konuşmadı, ama onun yerine gözleri konuştu. Gecenin beline elini attı diğer eliylende bavulu aldı ve çıktılar evden. Geceyi arabaya bindirdi ,bavulu bagaja koydu ve kapattı.Sonra ise Geceyi yaran bir motor sesi ile önce mahalleyi sonrada şehri terk etti. Ama o mahalleden çıkarken mahalleye giren arabayı fark etmedi. Belkide saniyeler hayatını değiştirdi....

   Helloooo ben geldim. Kusura bakmayın biraz hastayım o yüzden kısa oldu sorryyyy.

Sizce Gece ve Çağın arasında nasıl bir ilişki var?

Arabayla mahalleye gelen şahıs kimsiii?

Gece gitmekle iyi mi yaptı yoksa kötümü?????

  Kafamda deli sorular jxjdjfmf.