LOSER (ZAWIESZONE)

9

Bójka w budynku z karaoke została uciszona przez koreańskie media dlatego wszyscy mogli spać spokojnie.

— Na pewno nic ci nie jest? — Seojun udawał oschłego, jednak jego mimika twarzy zdradzała wszystko.

— Jest w porządku, Seojun. Dziękuję za pomoc — odpowiedziała Woo, stojąc naprzeciw motocyklisty — Masz krew na twarzy — wyciągnęła dłoń w jego kierunku. Czarnowłosy przymknął oczy i syknął z delikatnego bólu.

— Ty tak samo — mruknął, cały czas mając zamknięte oczy.

— Wejdź. Musimy coś z tym zrobić — wskazała na drzwi. Nie myślała o konsekwencjach, nie obchodziło ją wtedy zachowanie rodziców.

— Wiesz, że twoi rodzice oszaleją? — szepnął, wchodząc za nią do domu. Zamknął za sobą drzwi i zdjął buty.

— Póki co śp- — nie spodziewała się, że za plecami stał jej tata, popijający mleko.

— Gayun?

— Tato?

Powiedzieli w tym samym czasie, natomiast Seojun wpatrywał się w starszego mężczyznę. Ukłonił się szybko i niezręcznie się uśmiechnął.

— Słońce, kto to jest? I co ci się stało, do jasnej cholery? — zaczął spokojnie, skończył nerwowo. Gayun spłonęła rumieńcem.

— To jest Han Seojun. To był jego kask, co go naprawiłeś — wytłumaczyła, a serce Seojun'a dziwnie dało o sobie znać.

"Czyli dlatego tak długo mi go nie oddawała" Pomyślał z małym uśmiechem na twarzy. W jego oczach dziewczyna była bardzo troskliwa.

— Seojun? To ty, Gayun sporo mi o tobie mówiła — uśmiechnął się do chłopaka — Nie podoba mi się fakt, że przyszliście poobijani. Gdzie się szlajaliście i dlaczego nie dopilnowałeś mojej córki? — jego ton nagle się zmienił. Seojun wystraszył się przeraźliwego głosu, jednak nie dawał tego po sobie poznać.

— Najmocniej przepraszam. Wdałem się w bójkę i nie zdążyłem obronić Gayun — ukłonił się, Gayun wytrzeszczyła oczy. Cała rozmowa między mężczyznami była dla niej zbędna.

— Na następny raz mi jej pilnuj, bo inaczej jej już nigdzie nie puszczę. A ty, ciesz się, że mama poszła na nocną zmianę. Inaczej by cię udusiła — palcem wskazał na córkę. Nie był na nią zły, po prostu zbyt się martwił.

— Dobrze, tato — kątem oka spojrzała na motocyklistę — Pójdziemy do góry...

— Zmyjcie tą krew, ja wam zrobię coś do picia — zaproponował i ponaglił parę.

Gayun zacisnęła oczy ze wstydu i zaprowadziła chłopaka po schodach do pokoju. W głowie toczyła jej się wojna, czy aby na pewno po pokoju nie kulały się skarpetki albo majtki.

— Przyniosę chusteczki i coś do dezynfekcji — mruknęła, wychodząc z pokoju. Po zamknięciu drzwi wbiegła do łazienki i wyjęła potrzebne rzeczy z szafki. Spojrzała na siebie w lustrze i poklepała swoją twarz.

"Jest do cholery druga w nocy. Przecież go nie wypuszczę o tej godzinie do domu. Jeszcze się mu coś stanie. Nie żebym się martwiła..." zerknęła na zegarek.

Zabrała waciki, gazę i wodę utlenioną do pokoju. Han Seojun rozgościł się i rozłożył się na łóżku.

— Hej! Nie za wygodnie ci? — zwróciła na siebie uwagę — Usiądź, pomogę ci.

Nawet na jej prośbę, motocyklista się nie ruszył. Gayun zmarszczyła brwi i weszła na łóżko. Szarpnęła jego ręką, lecz to też nic nie zdziałało. Chłopak widocznie się z nią droczył, a racji iż ciemnowłosa nie była cierpliwa to usiadła mu na biodrach.

— Sam tego chciałeś, Seojun — burknęła, chowając wstyd do kieszeni. Polała chusteczkę wodą i przyłożyła ją do nosa chłopaka. Zaschnięta krew zmyła się z twarzy.

— Co z twoim kolanem? — zagadnął szeptem z zamkniętymi oczami. Gayun wzdrygnęła się na jego niski głos.

— Jak się wykąpię to krew się zmyje — rzekła obojętnie, przyglądając się bladej twarzy Seojun'a. Wyglądał przystojnie nawet w siniakach.

— Będę się zbierać — chciał się podnieść, jednak Gayun go powstrzymała. Oparła dłonie na jego barkach i popchnęła go do tyłu — Co jest?

— Nigdzie nie idziesz. Przenocujesz u mnie — powiedziała szybko — Tata nie będzie miał nic przeciwko, Seojun.

— Nie wypada mi.

— Niezbyt mnie to obchodzi — szepnęła — Zostajesz i tyle. Wystarczająco mi pomogłeś. Chcę się odwdzięczyć — dodała z delikatnym uśmiechem.

"Ta mała smarkula ma na mnie haczyk" posłał jej uroczy uśmiech. Gayun widziała go pierwszy raz w życiu.

— Seojun? — mruknęła, siedząc na nim okrakiem.

— Co znowu?

— Dziękuję.

— Przyjemność po mojej stronie. Nie chcę by stała ci się jakakolwiek krzywda i twoim koleżankom też oczywiście — odpowiedział cicho. Brunetka wsłuchiwała się w jego bicie serca — Idź się umyj i zmyj tą krew — przerwał chwilę uniesienia. Gayun wywróciła oczami i podniosła się z bioder chłopaka.

Wyjęła z komody piżamę i poszła do łazienki. Dopiero w lustrze zauważyła jak bardzo zarumieniona była przez cały czas. Umyła się i przebrała w dużą koszulkę i spodnie w renifery. Załamała się nad swoją głupotą.

Zmuszona była wyjść. Wróciła do pokoju i zobaczyła, że Seojun sprawdzał coś na telefonie. Oderwał wzrok z ekranu i przeniósł go na Gayun.

— Pora na święta, reniferku? — zaśmiał się, odkładając telefon.

— Bardzo zabawne — przewróciła oczami i usiadła na łóżku — Han Seojun?

— Co znowu?

— Chciałam się tylko zapytać czy mogę się do ciebie przytulić — zadała skromne pytanie. Bała się jego odpowiedzi. Poczuła nagłą potrzebę bliskości. Tamtejszy dzień okropnie ją wystraszył, a Seojun zdawał sobie sprawę, że to przez niego Gayun i jej koleżanki mogłyby zostać poważnie skrzywdzone.

— No dobra, już dobra — wyciągnął w jej stronę ręce. Dla nich obu było to bardzo niezręczne.

Seojun po jakimś czasie zorientował się, że dziewczyna zasnęła. Zapomniał też o ciepłych napojach, które stały w kuchni. Motocyklista starał się doceniać najmniejsze gesty, dlatego gdy Gayun przez sen położyła dłoń na jego klatce, nie miał nic przeciwko. Zrozumiał, że mu zaufała.

"Nie powinienem się zakochiwać".