He Doesn't Exist

KABANATA 5

"Hoy, anong ginagawa mo—fuck?!" Naitaas ko ang aking kamay bago ako mabilis na tumingin sakaniya matapos kong marinig ang boses neto na sinamahan nanaman ng nagbabagang mura. Inirapan ko 'to at muling pinagpatuloy ang pagluluto ko ng hotdog na sa palagay ko ay hindi na marapat na tawagin pa, para na kasi itong longganisa.

"Shit, Deshina, ang lakas ng apoy mo." rinig kong sambit niya. ".... umalis kanga diyan!" Nanlaki ang mga mata ko matapos niya akong hilahin at agad na pinatay ang kalan na ginagamit ko, sunod sunod itong napailing dahilan para muli akong bumaling dito. Doon kolang narealize, masiyado palang malakas ang apoy ko, hyst. Napangiwi nalang ako matapos kong mapansin na sunog na sunog na yung kawali niya, did I bug him?

"What the hell are you thinking, Desh? May balak kabang sunugin ang condo ko?" Singhal niya sabay sabunot sakaniyang buhok, kusa namang tumaas ang labi ko dahil don.

"B-Bakit ganiyan ang suot mo?" Ramdam ko ang pagpa-panic sa tinig ko habang nakatingin sa hubad niyang katawan, halos masambot ko ang mga mata ko matapos kong mapansin na brief lang ang suot niya. But infairness, may malaking umbok siyang maipagmamalaki. Halatang makakapang pilay dahil sa katindigan netong taglay.

"Get your eyes off on me! I thought may nasusunog kaya agad akong lumabas tapos nakita kita....sinusunog mo yung kusina ko." aniya at mabilis na niyakap ang kaniyang katawan.

I put my hand on my chin. "Huwag mo'kong tignan!" Agad akong napatawa matapos niya akong sigawan, namumula ang mukha neto dahilan para agad akong tumalikod, doon ay agad siyang naglabas ng malalim na paghinga na naging sanhi para muli akong humarap sakaniya.

"Deshina Rodriguez!" Buong buo ang naging paghalakhak ko matapos niyang sumigaw, nanggagalaiti ito habang namumula, hiyang hiya sa mga pinagagagawa naming dalawa.

"You don't need to cover up your body—

"Shut up, manyakis!"

Umarko ang kilay ko bago siya nakapamewang na hinarap. "Look who's talking." Sarkastikong sambit ko bago siya pinasadahan ng tingin.

"Sino kaya sa ating dalawa ang bigla bigla nalang nanghahalik sa leeg?" ngumisi ako. "I think, his name is Dash." matamis akong ngumiti sakaniya dahilan para muli niya akong tignan ng masama, tingin na naiinis bago ako tinalikuran.

Walang salita siyang tumalikod sa akin dahilan para agad akong mapatingin sa rebulto niyang naglalakad palayo, dumako ang mga mata ko sa kaniyang pang-upo bago hinawakan ang sa akin. Tangina, bakit ang unfair?

"Why the world is so unfair for the woman like me? Siya pinagpala sa puwet tapos ako hindi? Flat na flat pa yung akin." Mahinang bulong ko habang pinapalo ang pang-upo ko, ang daya talaga. Maging ang dibdib ko ay walang laman...aishhh, bahala nanga! Ang mahalaga may utong ako.

"Bakit ganiyan ka makatingin sa akin?" May kasungitan niyang tanong habang nakatingin sa akin, binawi ko naman ang tingin ko sakaniya—i mean sa puwet niya bago bumalik sa pagkain na ngayon ay nakahanda na.

"I'm asking you, Deshina." Pag-uulit niya bago ako mahinang pinitik.

"Tanong ba 'yon? Akala ko kasi tanong." Sa aking sinabi ay agad na nangunot ang kaniyang noo, agad naman akong ngumiti sakaniya bago tumungo.

"Sana naman maayos pa ang utak mo, ano?" Inilingan niya ako. "Kumain kana nga lang." Sa pagkakataong ito ako naman ang suminghal sakaniya, mabilis siyang ngumisi sakin bago ako pailalim na tinignan.

"I don't want to eat this, baka mamaya pagkain mopa ang maging huling hantungan ko." Malungkot akong nagbaba ng tingin matapos kong marinig ang sinabi niya, nag pout nadin ako para dama niya ang pag-iinarte ko.