He Doesn't Exist

KABANATA 3

"Deshina..."

"Hmmm?"

"Deshina.."

"D-Daddy?" Marahan kong iminulat ang mga mata ko matapos kong marinig ang tawang hindi pamilyar sa akin, idinilat ko ang mga mata ko, napamaang ang labi ko matapos kong masilayan ang isang magandang lalaki sa harapan ko, nakangiti siya sa'kin.

"Deshina," naging alerto ako matapos kong makitang hahawakan niya 'ko, mabilis kopang hinawakan ang kamay neto at nagmamadaling binagsakan ng malakas na sipa ang kalahati ng katawan niya, thanks to my kung fu moves, mabuti nalang at mahilig ako manood ng Kung Fu Panda.

"Who the hell are you?!" I gave him my serious face, nanatili naman siyang nakasalampak habang may nasasaktang mukhang nakatingin sa akin, nanatili din ang kamay niya sakanyang tiyan na tinamaan ko sa ginawa kong pagsipa.

"Sino ako?" Ngumisi siya, inangat ko naman ang kamay ko sa ere tanda na tatamaan siyang muli sa'kin if na balakin niyang gumawa ng masama.

"You're finally here" Hindi ko magawang makapalag matapos netong awatin ang kamay kong naka-amba sakanya, napamaang ang labi ko matapos kong maramdaman ang magaan at masuyo niyang paghawak sa mukha ko, maingat niya pang hinaplos 'yon gamit ang hinlalaki niya.

"S-Sino ka?"

"Maybe you don't know me but, you can recognize my voice?" He ask, muli niyang tinawag ang pangalan ko, pakiramdam ko nagtayuan ang mga balahibo ko sa katawan matapos kong matunugan ang boses niya.

Siya yun...

Alam kong siya yun..

Siya yung lalaking laging natawag sakin..

"Totoo ka?"Nakangangang tanong ko.

"Maybe,"Sagot niya, he let go my hand.

"But...who are you?"Takang tanong ko.

"I'm Dash."

"You're name seems familiar, do I know you?" Hindi kona maiwasang mapatanong lalo na't parang narinig kona kung saan ang pangalan niya.

"You are the one who can answer your question, Deshina." Ngumiti siyang muli bago ako tuluyang pinakawalan.

"Where's my Dad?" Iyon nalang ang naitanong ko, hindi nako masiyadong interesado sa mga bagay na sasabihin niya pa, ang mahalaga nalang sakin ay ang muling pagbalik ng aking ama, kung papalarin nga.

"He's gone" Tuluyan nakong pinawian ng saya matapos kong marinig ang sinabi niya, hanggang ngayon hindi kopa din matanggap na wala na ang Daddy ko, parang kahapon lang masaya pa kaming nagmi-miryenda habang kinakain ang paborito naming tuna sandwich, tapos ngayon.....isang pitik lang ng panahon tuluyan na siyang nawala sa amin.

"Huwag kang mag-alala, ako na ang mag-aalaga sayo ngayong wala na siya, papasayahin kita gaya kung paano ka ngumiti noon na walang inaalala na kahit na anong problema." I don't know if I should trust him, hindi ko alam kung maniniwala bako, ikaw ba naman ang talikuran matapos sabihin ang mga bagay na'yun. Sino ba talaga to?

"Nagugutom kaba?"Tanong niya.

"Hindi, pagsisinungaling ko pero kung tatamaan kanga naman ng swerte, paano naman kasi, bigla nalang kumulo ang tiyan ko sign na nagugutom nanga ako, hindi ko naman kasi pwedeng sabihin na 'oo nagugutom nako, bilhan mo'ko ng pagkain' napaka kapal naman ng mukha ko if gawin ko 'yun, but I wasn't expecting his next step, after hearing his light laugh he suddenly get back from me and pull me with him, drag me somewhere I didn't were weren't.

"Where are we going?" I suddenly ask.

"Kakain," I rolled my eyes as I see how he wink at me.

"Let go! My parents always told me that if I new to someone I shouldn't come with them, they also told me don't talk to strangers!" I struggle to his hold, making him more smirk as gansa.