ခ်စ္တဲ့အၾကည္(ချစ်တဲ့အကြည်)completed

Part4

'ဝီ...ဝီလီယမ္´
'ဟုတ္တယ္၊ကိုကိုႀကီးကြၽန္ေတာ္ဝီလီယံ´
လြန္ခဲ့ေသာ၁၀ခန္႔က
'Mommy! Please Don't Go!!!´
၁၀ႏုစ္အ႐ြယ္ကေလးေလးကိုအိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးကဆြဲထားသည့္ၾကားမွအာေခါင္ျခစ္ကာမိခင္ကိုေအာ္ေခၚေနသည္၊
ိမိခင္ျဖစ္သူဟာအဂၤလန္ကအဘိုးအဘြားေတြဆီမွာမီးဖြားရန္ျပန္သြားသည္ကိုဂ်ီတိုက္ေနတာမို႔မိခင္ကမေခ်ာ့ေတာ့ေပ၊
'လူကေလး၊မင္းေနာင္၊ညီေလးကိုသြားေခ်ာ့လိုက္ပါလား´
မိခင္ခင္ခင္ၾကည္စကားကိုတေသြမတိမ္းနားေထာင္တဲ့မင္းေနာင္ကၿခံထဲကကေလးေလးဆီေျပးသြားေတာ့သည္၊
'မငိုနဲ႔ေတာ့၊မင္းအေမကမီးဖြားဖို႔သြားတာ၊ျပန္လာရင္မင္းညီမေလးပါလာမွာ၊မယ္မယ္ႀကီးဆီမွာလည္းငါ့ညီမေလးရွိတယ္၊ေနာက္တလေနရင္ေမြးမွာ´
'မုန္းတယ္၊Mommyကိုမုန္းတယ္´
ပိုပိုငိုေနသည္၊ဒါေၾကာင့္မင္းေနာင္အိမ္ထဲျပန္ဝင္သြားၿပီးခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပးထြက္လာသည္၊ထိုေကာင္ေလးပါးစပ္ထဲထန္းလ်က္တလံုးထည့္ေပးလိုက္သည္၊ငိုေနတဲ့ေကာင္ေလးအငိုတိတ္ၿပီးဝါးေနသည္၊
'မယ္မယ္ႀကီးကိုျပန္မေျပာနဲ႔၊ထန္းလ်က္ေကြၽးတာကို၊မဟုတ္ရင္ငါ့ကိုရိုက္မွာ၊မင္းနာမည္ကဘယ္လိုေခၚလဲ´
'ဝီ....လီယမ္´
'ငါနာမည္မင္းေနာင္၊မင္းထက္၂ႏုစ္ႀကီးတယ္၊ကိုကိုႀကီးလို႔ေခၚလို႔ရတယ္´
'ကိုကိုႀကီးကဒီလာလည္တာလား´
'အင္းမင္းအေဖနဲ႔ငါအေဖကစီးပြားဘက္ေတြေလ၊အခုမယ္မယ္ႀကီးနဲ႔ခဏအလည္လိုက္လာတာ၊´
'လာအထဲသြားၾကမယ္´
'ခ်ီ´
'ဟမ္´
'ကိုကုိႀကီးသားကိုခ်ီ´
မင္းေနာင္ကိုအတင္းခ်ီခိုင္းေနေတာ့မတတ္သာလို႔ခ်ီလိုက္သည္၊၁၀ႏုစ္ကေလးဟာ၅ႏုစ္အ႐ြယ္အေလးခ်ိန္သာသာရွိသည္၊
'ဝီလီယမ္၊ေရသြားခ်ိဳးေခ်၊´
ဖခင္ျဖစ္သူကေျပာေတာ့
'No!´
'ဝီလီယမ္´
'ကိုကုိႀကီးခ်ိဳးေပး´
'ဝီလီယမ္!´
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုဖခင္ေအာ္လို႔ငိုပါေလေရာ
'လူကေလး၊မင္းေနာင္၊ညီေလးကိုေရခ်ိဳးေပးလိုက္ပါ´
'ဟုတ္ကဲ့ပါမယ္မယ္ႀကီး´
ေႂကြဇလားထဲေရေႏြးစပ္ထားတဲ့ထဲေကာင္ငယ္ေလးကိုထည္ေပးၿပီးေသခ်ာဆပ္ျပာတိုက္ကာေရခ်ိဳးေပးေနသည္၊ဆပ္ျပာအမႈန္႔မ်ားႏုင့္ေဆာ့ေနတဲ့ေကာင္ေလးက
'ကိုကုိႀကီး၊သားကိုေစာေစာကမုန္႔ထပ္ေကြၽးပါလား´
'ေအးပါကြာ၊ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ေကြၽးမယ္´
'ကိုကိုႀကီး၊အနားတိုး´
ဝီလီယမ္မင္းေနာင္ပါးကိုတခ်က္တည္းနမ္းလိုက္သည္၊
'ေဟ့ေကာင္´
'Mommyကေျပာတယ္၊ကိုယ္လိုခ်င္တာေပးတဲ့လူကိုေက်းဇူးဆပ္ရတယ္တဲ့´
'အဲ့တာနဲ႔ပဲနမ္းရသလားကြ´
'သားမွာေပးစရာမွမရွိတာ´
'ငလည္ေကာင္ကြ၊ျမန္ျမန္လုပ္အေအးပက္မယ္´
ေသခ်ာအက်ီ ၤဝတ္ေပး၊သနပ္ခါးပါလိမ္းေပးၿပီးညေနစာစားရန္ထမင္းစားခန္းထဲထြက္လာသည္၊
'လူကေလး၊မယ္မယ္ႀကီးမနက္ျဖန္ျပန္မယ္ျပန္လိုက္မွာလား´
'သားေဖေဖနဲ႔ေနခဲ့ဦးမယ္၊မယ္မယ္ႀကီး´
'မယ္မယ္ႀကီး´
မင္းေနာင္ကမယ္မယ္ႀကီးေခၚေတာ့ဝီလီယမ္ကပါမယ္မယ္ႀကီးလိုက္ေခၚေတာ့၊ေဒၚခင္ခင္ၾကည္ရယ္ေတာ့သည္၊
'ေျပာ၊ဝီလီယမ္´
'ကိုကုိႀကီးနဲ႔သားအိပ္ခ်င္တဟ္´
'အိပ္ပါရွင္အိပ္ပါ၊လူကေလး၊ညီေလးကိုေသခ်ာသိပ္ေနာ္´
'ဟုတ္ကဲ့ပါမယ္မယ္ႀကီး´
ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္တြင္
မိခင္ျဖစ္သူနဲ႔ဖခင္ကိုကန္ေတာ့ၿပီးမင္းေနာင္အခန္းထဲကိုဝီလီယမႏုင့္အတူအိပ္ရန္လာသည္၊
ကုတင္ေဘးမွာကေလးထိန္းနဲ႔ေဆာ့ေနတဲ့ဝီလီယမ္မင္းေနာင္ကိုျမင္သည္ႏုင့္ခ်က္ခ်င္းထေျပးကာဖက္ေတာ့သည္၊
'ကိုကုိႀကီး´
'အန္တီေနေပးရဦးမလား၊သခင္ေလး´
'ရပါတယ္၊ကြၽန္ေတာ္ထိန္းလိုက္ပါ့မယ့္´
'ေကာင္းေသာညပါသခင္ေလး´
ကေလးထိန္းႀကီးထြက္းသြားသည့္အထိေစာင့္ၿပီး
'ကိုကိုႀကီး´
'ဗ်ာ´
'သားကိုဟိုမုန္႔ထပ္ေကြၽးပါလား´
'ေတာ္ၿပီေလ၊မနက္က်မွစားေတာ့အခုအိပ္ေတာ့´
ထိုသို႔ေျပာေတာ့ကုတင္ေပၚေျပးတတ္ကာလဲခ်ၿပီး
'ကိုကိုႀကီးလည္းအိပ္´
ေဘးကေနရာလြတ္ေနတာကိုပုတ္ျပသည္၊ထို႔ေၾကာင့္မင္းေနာင္ဝင္လွဲလိုက္သည္္
'ကိုကိုႀကီးကိုခ်စ္တယ္´
'ထန္းလ်က္မစားရေတာ့ဘူး၊ဝီလီယမ္´
'သားကမုန္႔စားခ်င္လို႔ေျပာတာဟုတ္ပါဘူးဂ်ာ´
ျမန္မာစကားကမပီမသႏုင့္အသားကလည္းမိခင္အလားပင္ျဖဴစြတ္ေနသည္၊ဗမာေသြးမွေရာပါ့မလားဟုပင္ေတြးမိသည္၊ပါးကေလးေတြကပန္းေရာင္သန္းကာေဖာင္းအစ္ေနသည္၊ထမင္းစားထား၍ေဖာင္းေနသည့္ဗိုက္လံုးလံုးေပၚလက္တင္ကာလူႀကီးကေလးလိုေနေနေတာ့ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္၊
'ဒါဆိုဘာလို႔လဲ´
'ကိုကိုႀကီးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔´
'ဟားဟား၊ဟုတ္ပါၿပီအိပ္ေတာ့´
မင္းေနာင္ကအိပ္ေပ်ာ္သြားေပ့မယ္ဝီလီယမ္ကေတာ့မအိပ္ေသး၊မင္းေနာင္မ်က္ႏုာကိုတစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ေနသည္၊ရုတ္တရပ္ဆိုသလိုဝီလီယမ္ကမင္းေနာင္နႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္သည္၊
'ကိုကိုႀကီးကိုခ်စ္တယ္´
သို႔ေသည္မင္းေနာင္မၾကားခဲ့၊အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့သည္
ေနာက္ေန႔မနက္က်
'ကိုကိုႀကီး၊ကိုကုိႀကီးထေတာ့´
ဝီလီယမ္ေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္းနိုးသြားသည္၊အိမ္ႀကီးကေတာအုပ္ေလးမွာရွိေနတာမို႔ေတာထဲသြားရန္ဝီလီယမ္စိတ္ေစာေနသည္၊မနက္စာစားၿပီးသည္ႏုင့္ေတာအုပ္ထဲဘယ္သူမွမသိေအာင္ထြက္လာၾကသည္၊
'ကိုကိုႀကီးဟိုဟာဘာငွက္လဲ´
'သစ္ေတာက္ငွက္´
'ဟုိေကာင္ကေကာ´
'ေတာေၾကာင္´
ေပ်ာ္ေနတဲ့ဒီေကာင္ေလးဟာေခြၽးေတြသိပ္သည္အထိေဆာ့ေနသည္
'ကိုကိုႀကီး၊အရမ္းခ်စ္တာပဲ´
ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့မင္းေနာင္ကိုအတင္းဖက္ေတာ့သည္၊
'ငါကေတာ့ငါ့ညီမေလးကိုပဲခ်စ္မွာ´
'မရဘူး၊သားကိုပဲခ်စ္´
'ငါညီမကိုပဲခ်စ္မွာ´
စေနာက္သလိုေျပာေနတာဆိုေပ့မဲ့ဝီလီယမ္ကအတည္ထင္ကာစိတ္တိုသြားသည္၊
ျပန္လာေတာ့
'ကိုကိုႀကီးကြၽန္ေတာ္ကိုပဲခ်စ္ရမယ္´
'မခ်စ္ဘူးကြာ´
'မရဘူး´
ထိုစကားၾကားသည့္ႏုင့္စိတ္တိုကာမင္းေနာင္ကိုတြန္းတိုက္ကာေျပးသြားသည္၊
'အား!!!´
ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့မင္းေနာင္ကိုမေတြ႕ေတာ့မွျပန္လွည့္လာေတာ့
'ကိုကိုႀကီး?´
ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲျပဳတ္က်ကာေခါင္းထိသြားတဲ့မင္းေနာင္ကိုေတြ႕သြားသည္၊
ဝီလီယမ္အိမ္အျမန္ျပန္ကာလူႀကီးေတြေခၚၿပီးေဆးရံုပို႔ၾကရသည္၊အခ်ိန္မီေရာက္ေပ့မယ္မင္းေနာင္ဘာကိုမွမမွတ္မိေတာ့ပါ၊
ဦးရန္ထိုက္လည္းဝီလီယမ္ကိုထိုက္တန္လို႔နာမည္ေျပာင္းေပးၿပီးမိခင္ရွိရာအဂၤလန္ကိုပို႔လိုက္သည္၊
'ကိုကုိႀကီး၊ကြၽန္ေတာ္ေလဝီလီယမ္´
မင္းေနာင္ထိုက္တန္ကိုပါးရိုက္လိုက္ၿပီး
'မင္းကအေျခာက္လား၊ထိုက္တန္´
'ကုိကုိႀကီးထင္ခ်င္သလိုထင္ပါ၊ကြၽန္ေတာ္ကိုကိုႀကီးကိုခ်စ္တယ္´
အံၾသလို႔မဆံုးပါ၊ကိုယ္ငယ္ငယ္ကေပြ႕ခ်ီထားဖူးတဲ့ေကာင္ငယ္ေလးကကိုယ့္ကိုကိုထိလက္ေရာက္ရမ္ူကားနိုင္သည့္အ႐ြယ္အထိေရာက္လာသည္၊ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းနမ္းခံလိုက္ရ၍ရွက္သည္၊႐ြံသည္၊
'မင္းရူးေနလား၊မင္းေကာငါေကာကေယာက်ာ္းေတြကြ၊ငါအိမ္ျပန္မယ္၊ငါ့ကိုျပန္လႊတ္´
'မသြားပါနဲ႔ဗ်ာ၊ကိုကုိႀကီး´
အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုေျပးဆင္းေတာ့မင္းေနာင္လက္ကိုအတင္းဆြဲထားေပ့မယ္ေျပာမရတဲ့အဆံုးေလွကားေပၚကတြန္းခ်လိုက္သည္၊
'အား!!!´
'ကိုကုိၿကီးကိုမသြားနဲ႔လို႔ေျပာေနတယ္ေလဗ်ာ´
'မင္းရူးေနၿပီ၊အား....ငါနားမလာနဲ႔၊မင္းကိုငါ႐ြံတယ္´
'ကိုကုိႀကီး၊က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္တယ္၊ခင္ဗ်ားထြက္ေျပးဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔မဟုတ္ရင္မယ္မယ္ႀကီးနဲ႔ခင္ေမၾကည္ကိုေတာ္လွန္ေရးကိုကူညီေနတယ္ဆိုၿပီဴေထာင္ထဲထည့္ပလိုက္မယ္´
'မင္းယုတ္မာလွခ်ည္လား´
'အခုေလာေလာဆယ္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန´
ထိုအခ်ိန္ခင္ေမၾကည္ဘုရားပန္းလဲေနရင္းေသာက္ေတာ္ေရခြက္ကက်ကြဲသြားသည္၊
'အကိုေလးမင္းေနာင္၊´
ရင္ထဲထိတ္သြားေပ့မယ္ဘုရားပန္းလဲေရခ်မ္းကပ္ကာအကိုျဖသ္သူေဘးကင္းရန္ဆုေတာင္းေပးလိုက္သည္၊ထို႔ေနာက္ဖတ္လတ္စဝထၱဳကိုျပန္ဖတ္ေနသည္
'အၾကည္´
'ေဟာ၊ကလ်ာလာပါ့လာမလားလို႔´
'အၾကည္ကတို႔ကိုေမ်ွာ္ေနတာလား´
'ဒီလိုပဲဆိုရေတာ့မွာေပါ့၊´
'အပ်င္းေျပလမ္းေလ်ွာက္ၾကမလား´
'အင္းေလ်ွာက္မယ္´
က်ံဳးပတ္လမ္းမွာလမ္းေလ်ွာက္ေနရင္း
'အၾကည္အခ်စ္ကိုဘယ္လိုျမင္လဲ´
'မီးနဲ႔ေရလို႔ျမင္တယ္´
'ဘယ္လို´
'မယ္မယ္ႀကီးကေျပာတယ္၊အခ်စ္ကမီးတဲ့၊ကိုင္လိုက္ရင္ပူတယ္တဲ့၊သို႔ေသာ္ကိုင္တတ္ရင္ေအးခ်မ္းသာယာေစတတ္တဲ့ေရတဲ့´
'အၾကည္အခ်စ္ကေကာမီးလားေရလား´
'အၾကည္အခ်စ္ကမီးျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္´
'ဘာလို႔လဲအၾကည္´
'အၾကည္မသိဘူး၊အၾကည္ရင္ထဲကေတာ့ႀကိဳသိေနတယ္´
ေရျပင္ကိုၾကည့္ကာေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာေျပာေနသည္
ကန္ေရျပင္ထက္ေတာင္တည္ၿငိမ္တဲ့ထိုမိန္းကေလးရဲ႕အခ်စ္ဟာေရပါ၊လူကိုေအးခ်မ္းမႈကိုယူေဆာင္ေပးေနသည္၊
ေရျပင္ကိုအၾကည့္ပို႔ထားေသာခင္ေမၾကည္ကိုကလ်ာထိုက္ေငးေမာေနမိသည္၊
ဆန္းျပားေသာအခ်စ္ကိုရိုးရွင္းစြာသေဘာက်မိသည္၊
ကံတရားဟာဆန္းၾကယ္စြာသူမနဲ႔ေပးေတြ႕သည္၊
ဆန္းၾကယ္စြာျပန္လည္ေခၚေဆာင္ျခင္းမျပဳေလေအာင္ဘာအဖိုးအခမ်ားေပးအပ္ရမည္နည္း၊အသင္ကံတရား
Unicode
'ဝီ...ဝီလီယမ်´
'ဟုတ်တယ်၊ကိုကိုကြီးကျွန်တော်ဝီလီယံ´
လွန်ခဲ့သော၁၀ခန့်က
'Mommy! Please Don't Go!!!´
၁၀နုစ်အရွယ်ကလေးလေးကိုအိမ်တော်ထိန်းကြီးကဆွဲထားသည့်ကြားမှအာခေါင်ခြစ်ကာမိခင်ကိုအော်ခေါ်နေသည်၊
ိမိခင်ဖြစ်သူဟာအင်္ဂလန်ကအဘိုးအဘွားတွေဆီမှာမီးဖွားရန်ပြန်သွားသည်ကိုဂျီတိုက်နေတာမို့မိခင်ကမချော့တော့ပေ၊
'လူကလေး၊မင်းနောင်၊ညီလေးကိုသွားချော့လိုက်ပါလား´
မိခင်ခင်ခင်ကြည်စကားကိုတသွေမတိမ်းနားထောင်တဲ့မင်းနောင်ကခြံထဲကကလေးလေးဆီပြေးသွားတော့သည်၊
'မငိုနဲ့တော့၊မင်းအမေကမီးဖွားဖို့သွားတာ၊ပြန်လာရင်မင်းညီမလေးပါလာမှာ၊မယ်မယ်ကြီးဆီမှာလည်းငါ့ညီမလေးရှိတယ်၊နောက်တလနေရင်မွေးမှာ´
'မုန်းတယ်၊Mommyကိုမုန်းတယ်´
ပိုပိုငိုနေသည်၊ဒါကြောင့်မင်းနောင်အိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားပြီးချက်ချင်းပြန်ပြေးထွက်လာသည်၊ထိုကောင်လေးပါးစပ်ထဲထန်းလျက်တလုံးထည့်ပေးလိုက်သည်၊ငိုနေတဲ့ကောင်လေးအငိုတိတ်ပြီးဝါးနေသည်၊
'မယ်မယ်ကြီးကိုပြန်မပြောနဲ့၊ထန်းလျက်ကျွေးတာကို၊မဟုတ်ရင်ငါ့ကိုရိုက်မှာ၊မင်းနာမည်ကဘယ်လိုခေါ်လဲ´
'ဝီ....လီယမ်´
'ငါနာမည်မင်းနောင်၊မင်းထက်၂နုစ်ကြီးတယ်၊ကိုကိုကြီးလို့ခေါ်လို့ရတယ်´
'ကိုကိုကြီးကဒီလာလည်တာလား´
'အင်းမင်းအဖေနဲ့ငါအဖေကစီးပွားဘက်တွေလေ၊အခုမယ်မယ်ကြီးနဲ့ခဏအလည်လိုက်လာတာ၊´
'လာအထဲသွားကြမယ်´
'ချီ´
'ဟမ်´
'ကိုကိုကြီးသားကိုချီ´
မင်းနောင်ကိုအတင်းချီခိုင်းနေတော့မတတ်သာလို့ချီလိုက်သည်၊၁၀နုစ်ကလေးဟာ၅နုစ်အရွယ်အလေးချိန်သာသာရှိသည်၊
'ဝီလီယမ်၊ရေသွားချိုးချေ၊´
ဖခင်ဖြစ်သူကပြောတော့
'No!´
'ဝီလီယမ်´
'ကိုကိုကြီးချိုးပေး´
'ဝီလီယမ်!´
ချက်ချင်းဆိုသလိုဖခင်အော်လို့ငိုပါလေရော
'လူကလေး၊မင်းနောင်၊ညီလေးကိုရေချိုးပေးလိုက်ပါ´
'ဟုတ်ကဲ့ပါမယ်မယ်ကြီး´
ကြွေဇလားထဲရေနွေးစပ်ထားတဲ့ထဲကောင်ငယ်လေးကိုထည်ပေးပြီးသေချာဆပ်ပြာတိုက်ကာရေချိုးပေးနေသည်၊ဆပ်ပြာအမှုန့်များနုင့်ဆော့နေတဲ့ကောင်လေးက
'ကိုကိုကြီး၊သားကိုစောစောကမုန့်ထပ်ကျွေးပါလား´
'အေးပါကွာ၊ရေချိုးပြီးရင်ကျွေးမယ်´
'ကိုကိုကြီး၊အနားတိုး´
ဝီလီယမ်မင်းနောင်ပါးကိုတချက်တည်းနမ်းလိုက်သည်၊
'ဟေ့ကောင်´
'Mommyကပြောတယ်၊ကိုယ်လိုချင်တာပေးတဲ့လူကိုကျေးဇူးဆပ်ရတယ်တဲ့´
'အဲ့တာနဲ့ပဲနမ်းရသလားကွ´
'သားမှာပေးစရာမှမရှိတာ´
'ငလည်ကောင်ကွ၊မြန်မြန်လုပ်အအေးပက်မယ်´
သေချာအကျီ ၤဝတ်ပေး၊သနပ်ခါးပါလိမ်းပေးပြီးညနေစာစားရန်ထမင်းစားခန်းထဲထွက်လာသည်၊
'လူကလေး၊မယ်မယ်ကြီးမနက်ဖြန်ပြန်မယ်ပြန်လိုက်မှာလား´
'သားဖေဖေနဲ့နေခဲ့ဦးမယ်၊မယ်မယ်ကြီး´
'မယ်မယ်ကြီး´
မင်းနောင်ကမယ်မယ်ကြီးခေါ်တော့ဝီလီယမ်ကပါမယ်မယ်ကြီးလိုက်ခေါ်တော့၊ဒေါ်ခင်ခင်ကြည်ရယ်တော့သည်၊
'ပြော၊ဝီလီယမ်´
'ကိုကိုကြီးနဲ့သားအိပ်ချင်တဟ်´
'အိပ်ပါရှင်အိပ်ပါ၊လူကလေး၊ညီလေးကိုသေချာသိပ်နော်´
'ဟုတ်ကဲ့ပါမယ်မယ်ကြီး´
ထမင်းစားပြီးချိန်တွင်
မိခင်ဖြစ်သူနဲ့ဖခင်ကိုကန်တော့ပြီးမင်းနောင်အခန်းထဲကိုဝီလီယမနုင့်အတူအိပ်ရန်လာသည်၊
ကုတင်ဘေးမှာကလေးထိန်းနဲ့ဆော့နေတဲ့ဝီလီယမ်မင်းနောင်ကိုမြင်သည်နုင့်ချက်ချင်းထပြေးကာဖက်တော့သည်၊
'ကိုကိုကြီး´
'အန်တီနေပေးရဦးမလား၊သခင်လေး´
'ရပါတယ်၊ကျွန်တော်ထိန်းလိုက်ပါ့မယ့်´
'ကောင်းသောညပါသခင်လေး´
ကလေးထိန်းကြီးထွက်းသွားသည့်အထိစောင့်ပြီး
'ကိုကိုကြီး´
'ဗျာ´
'သားကိုဟိုမုန့်ထပ်ကျွေးပါလား´
'တော်ပြီလေ၊မနက်ကျမှစားတော့အခုအိပ်တော့´
ထိုသို့ပြောတော့ကုတင်ပေါ်ပြေးတတ်ကာလဲချပြီး
'ကိုကိုကြီးလည်းအိပ်´
ဘေးကနေရာလွတ်နေတာကိုပုတ်ပြသည်၊ထို့ကြောင့်မင်းနောင်ဝင်လှဲလိုက်သည််
'ကိုကိုကြီးကိုချစ်တယ်´
'ထန်းလျက်မစားရတော့ဘူး၊ဝီလီယမ်´
'သားကမုန့်စားချင်လို့ပြောတာဟုတ်ပါဘူးဂျာ´
မြန်မာစကားကမပီမသနုင့်အသားကလည်းမိခင်အလားပင်ဖြူစွတ်နေသည်၊ဗမာသွေးမှရောပါ့မလားဟုပင်တွေးမိသည်၊ပါးကလေးတွေကပန်းရောင်သန်းကာဖောင်းအစ်နေသည်၊ထမင်းစားထား၍ဖောင်းနေသည့်ဗိုက်လုံးလုံးပေါ်လက်တင်ကာလူကြီးကလေးလိုနေနေတော့ချစ်စရာကောင်းလှသည်၊
'ဒါဆိုဘာလို့လဲ´
'ကိုကိုကြီးကချစ်ဖို့ကောင်းလို့´
'ဟားဟား၊ဟုတ်ပါပြီအိပ်တော့´
မင်းနောင်ကအိပ်ပျော်သွားပေ့မယ်ဝီလီယမ်ကတော့မအိပ်သေး၊မင်းနောင်မျက်နုာကိုတစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်နေသည်၊ရုတ်တရပ်ဆိုသလိုဝီလီယမ်ကမင်းနောင်နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်သည်၊
'ကိုကိုကြီးကိုချစ်တယ်´
သို့သေည်မင်းနောင်မကြားခဲ့၊အိပ်ပျော်နေခဲ့သည်
နောက်နေ့မနက်ကျ
'ကိုကိုကြီး၊ကိုကိုကြီးထတော့´
ဝီလီယမ်ကြောင့်ချက်ချင်းနိုးသွားသည်၊အိမ်ကြီးကတောအုပ်လေးမှာရှိနေတာမို့တောထဲသွားရန်ဝီလီယမ်စိတ်စောနေသည်၊မနက်စာစားပြီးသည်နုင့်တောအုပ်ထဲဘယ်သူမှမသိအောင်ထွက်လာကြသည်၊
'ကိုကိုကြီးဟိုဟာဘာငှက်လဲ´
'သစ်တောက်ငှက်´
'ဟိုကောင်ကကော´
'တောကြောင်´
ပျော်နေတဲ့ဒီကောင်လေးဟာချွေးတွေသိပ်သည်အထိဆော့နေသည်
'ကိုကိုကြီး၊အရမ်းချစ်တာပဲ´
ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့မင်းနောင်ကိုအတင်းဖက်တော့သည်၊
'ငါကတော့ငါ့ညီမလေးကိုပဲချစ်မှာ´
'မရဘူး၊သားကိုပဲချစ်´
'ငါညီမကိုပဲချစ်မှာ´
စနောက်သလိုပြောနေတာဆိုပေ့မဲ့ဝီလီယမ်ကအတည်ထင်ကာစိတ်တိုသွားသည်၊
ပြန်လာတော့
'ကိုကိုကြီးကျွန်တော်ကိုပဲချစ်ရမယ်´
'မချစ်ဘူးကွာ´
'မရဘူး´
ထိုစကားကြားသည့်နုင့်စိတ်တိုကာမင်းနောင်ကိုတွန်းတိုက်ကာပြေးသွားသည်၊
'အား!!!´
နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်တော့မင်းနောင်ကိုမတွေ့တော့မှပြန်လှည့်လာတော့
'ကိုကိုကြီး?´
ချောက်ကမ်းပါးထဲပြုတ်ကျကာခေါင်းထိသွားတဲ့မင်းနောင်ကိုတွေ့သွားသည်၊
ဝီလီယမ်အိမ်အမြန်ပြန်ကာလူကြီးတွေခေါ်ပြီးဆေးရုံပို့ကြရသည်၊အချိန်မီရောက်ပေ့မယ်မင်းနောင်ဘာကိုမှမမှတ်မိတော့ပါ၊
ဦးရန်ထိုက်လည်းဝီလီယမ်ကိုထိုက်တန်လို့နာမည်ပြောင်းပေးပြီးမိခင်ရှိရာအင်္ဂလန်ကိုပို့လိုက်သည်၊
'ကိုကိုကြီး၊ကျွန်တော်လေဝီလီယမ်´
မင်းနောင်ထိုက်တန်ကိုပါးရိုက်လိုက်ပြီး
'မင်းကအခြောက်လား၊ထိုက်တန်´
'ကိုကိုကြီးထင်ချင်သလိုထင်ပါ၊ကျွန်တော်ကိုကိုကြီးကိုချစ်တယ်´
အံသြလို့မဆုံးပါ၊ကိုယ်ငယ်ငယ်ကပွေ့ချီထားဖူးတဲ့ကောင်ငယ်လေးကကိုယ့်ကိုကိုထိလက်ရောက်ရမ်ူကားနိုင်သည့်အရွယ်အထိရောက်လာသည်၊ယောကျာ်းလေးချင်းနမ်းခံလိုက်ရ၍ရှက်သည်၊ရွံသည်၊
'မင်းရူးနေလား၊မင်းကောငါကောကယောကျာ်းတွေကွ၊ငါအိမ်ပြန်မယ်၊ငါ့ကိုပြန်လွှတ်´
'မသွားပါနဲ့ဗျာ၊ကိုကိုကြီး´
အိမ်အောက်ထပ်ကိုပြေးဆင်းတော့မင်းနောင်လက်ကိုအတင်းဆွဲထားပေ့မယ်ပြောမရတဲ့အဆုံးလှေကားပေါ်ကတွန်းချလိုက်သည်၊
'အား!!!´
'ကိုကိုကြီးကိုမသွားနဲ့လို့ပြောနေတယ်လေဗျာ´
'မင်းရူးနေပြီ၊အား....ငါနားမလာနဲ့၊မင်းကိုငါရွံတယ်´
'ကိုကိုကြီး၊ကျုပ်ခင်ဗျားကိုချစ်တယ်၊ခင်ဗျားထွက်ပြေးဖို့မကြိုးစားနဲ့မဟုတ်ရင်မယ်မယ်ကြီးနဲ့ခင်မေကြည်ကိုတော်လှန်ရေးကိုကူညီနေတယ်ဆိုပြီူထောင်ထဲထည့်ပလိုက်မယ်´
'မင်းယုတ်မာလှချည်လား´
'အခုလောလောဆယ်ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ´
ထိုအချိန်ခင်မေကြည်ဘုရားပန်းလဲနေရင်းသောက်တော်ရေခွက်ကကျကွဲသွားသည်၊
'အကိုလေးမင်းနောင်၊´
ရင်ထဲထိတ်သွားပေ့မယ်ဘုရားပန်းလဲရေချမ်းကပ်ကာအကိုဖြသ်သူဘေးကင်းရန်ဆုတောင်းပေးလိုက်သည်၊ထို့နောက်ဖတ်လတ်စဝထ္တုကိုပြန်ဖတ်နေသည်
'အကြည်´
'ဟော၊ကလျာလာပါ့လာမလားလို့´
'အကြည်ကတို့ကိုမျှော်နေတာလား´
'ဒီလိုပဲဆိုရတော့မှာပေါ့၊´
'အပျင်းပြေလမ်းလျှောက်ကြမလား´
'အင်းလျှောက်မယ်´
ကျုံးပတ်လမ်းမှာလမ်းလျှောက်နေရင်း
'အကြည်အချစ်ကိုဘယ်လိုမြင်လဲ´
'မီးနဲ့ရေလို့မြင်တယ်´
'ဘယ်လို´
'မယ်မယ်ကြီးကပြောတယ်၊အချစ်ကမီးတဲ့၊ကိုင်လိုက်ရင်ပူတယ်တဲ့၊သို့သော်ကိုင်တတ်ရင်အေးချမ်းသာယာစေတတ်တဲ့ရေတဲ့´
'အကြည်အချစ်ကကောမီးလားရေလား´
'အကြည်အချစ်ကမီးဖြစ်ဖို့များပါတယ်´
'ဘာလို့လဲအကြည်´
'အကြည်မသိဘူး၊အကြည်ရင်ထဲကတော့ကြိုသိနေတယ်´
ရေပြင်ကိုကြည့်ကာအေးဆေးတည်ငြိမ်စွာပြောနေသည်
ကန်ရေပြင်ထက်တောင်တည်ငြိမ်တဲ့ထိုမိန်းကလေးရဲ့အချစ်ဟာရေပါ၊လူကိုအေးချမ်းမှုကိုယူဆောင်ပေးနေသည်၊
ရေပြင်ကိုအကြည့်ပို့ထားသောခင်မေကြည်ကိုကလျာထိုက်ငေးမောနေမိသည်၊
ဆန်းပြားသောအချစ်ကိုရိုးရှင်းစွာသဘောကျမိသည်၊
ကံတရားဟာဆန်းကြယ်စွာသူမနဲ့ပေးတွေ့သည်၊
ဆန်းကြယ်စွာပြန်လည်ခေါ်ဆောင်ခြင်းမပြုလေအောင်ဘာအဖိုးအခများပေးအပ်ရမည်နည်း၊အသင်ကံတရား