Çatlak Çocuk | Texting ✔

FİNAL

Tüm okurlara ithafen...

Medya: 🥺❤️

Bu noktaya kadar benimle beraber devam ettiğiniz için, destekleriniz için çok teşekkür ederim bebeklerim. İyi ki varsınız. ❤️

Çatlak Çocuk 88 Bin. Bizim sayemizde :')❤️

***

Elif Bozkurt

"Gerçekten yapmışlar lan. Kemal'im yapmış," dedi Ahmet.

"Ne oldu?" diyen amcamı duydum.

"Orhan Abi koş. Hemen gidiyoruz," dedi Ahmet. "Kemal Abi evleniyor." Amcam gözlerini kocaman açtı.

"Ne?! Ne alaka lan şimdi? Dalga geçmeyin, ne evlenmesi? Kemal'im yapmaz."

Gülsem mi, ağlasam mı, bilemedim...

"Abi al bak işte," dedi Ahmet ve telefonu amcama uzattı. Amcam ekrana baktıktan birkaç saniye sonra şaşkın şaşkın bize döndü.

"Lan nikaha elli dakika var!" Ahmet ondan telefonunu aldı ve cebine koydu. Beni bir anda kucağına aldığında bağırdım.

"Ahmet dursana!"

"Hadi Orhan Abi!" dedi beni dinlemeyerek. Amcam da ona uydu ve önümüzden koşar adımlarla yürüyüp arabanın yanına gitti. Ahmet beni arabaya taşırken gözlerimi devirdim.

"Yaşadığımız şeye bak. Şaka gibi."

"Ben sana geçen hafta ne demiştim Elif'im? Bunlar bu ay içinde evlenir dememiş miydim? Ben malımı biliyorum. Manyak bu Kemal Abi."

"Ben hâlâ şaşkınım Ahmet. Yaşadığımız şeyi çözemedim. Acaba şaka mı yapıyorlar?" Ahmet beni arabaya bindirirken konuştu.

"Kızım ne şakası? Bildiğin süslenip püslenmişler. Herkese de WhatsApp durumundan haber vermişler. Allah'ın delileri." Arka koltuğun kapısını kapatacakken konuştum.

"Koltuk değneklerimi almadın Ahmet ya!"

"Bugün senin koltuk değneklerin ben olacağım. Boş ver kızım şimdi. Nikaha yetişmemiz lazım. Ben seni taşırım." Güldüm ve başımı salladım. Kapıyı kapattı ve o da öne bindi. Ahmet biner binmez amcam son sürat arabayı sürmeye başladı. Nikaha yarım saate falan yetişirdik herhalde.

Yani öyle umuyordum.

Ana yola girdiğimizde sıkışan yol yüzünden amcam sövmeye başladı. Kritik anlar.

"Lan bu yolda normalde trafik olmaz. Şu hale bak. Ne olmuş burada?" dedi amcam sinirle.

"Orhan Abi sakin ol," dedi Ahmet. Birisi amcamın önüne kırınca amcam küfür etti ve bağırdı.

"Ne yapıyorsun lan sen şerefsiz?!"

"Orhan Abi metanetini koru!" diye bağırdı Ahmet.

Muhteşem Yüzyıl'dan Gülfem oldu başımıza.

"Lan sen ne diyorsun?" dedi amcam. "Başlarım ben metanete." Ahmet bana döndüğünde dudaklarımı birbirine bastırıp omuzlarımı kaldırdım ve indirdim. Tekrar önüne döndü ve amcama arada bir bakış attı.

"Al işte," dedim amcam. "Koca tır yolu kapatmış. Ondan yol böyle kitlenmiş." Amcam söve söve diğer yola saptığında Ahmet konuştu.

"Orhan Abi yolu uzatmadın mı?"

"Ne yapayım?" dedi amcam homurdanarak. "Yolda bekleyelim mi mal gibi? Mecbur bu yoldan gideceğiz."

Amcamla yola çıkana Allah sabır versin. Gerçekten gidene kadar yolda başına ne gelse herkese küfür ediyordu. İstanbul'da yaşasaydı kafayı yerdi herhalde...