Bölüm şarkıları.
Müslüm Gürses- Olmadı Yar
İyi okumalar.
Dorukhan
İmza töreni sonrası, tesislerden çıkmış, otoparka doğru geçiyordum. Berat'la birlikte bizimkilerin organize ettiği akşam yemeğine gideceğimiz için arabama geçmiş onu beklemeye başlamıştım.
Birden çalan telefonumu elime aldığımda kayıtlı olmayan bir numaranın aradığını fark ettim.
Başta açmasamda, devamlı araması sinirimi bozduğu için telefonu açtım. Karşı taraftan bir kaç saniye ses gelmemişti.
"Ya dalga mı geçiyorsunuz?" Telefonu tam kapatacakken karşıdan gelen sesle durdum.
"Dorukhan kapatma."
"Kimsin?"
"Ben... Ben şey-"
"Kimsiniz?"
"Ben Derin'in Eskişehir'den arkadaşı."
"Hangisinden bahsediyorsunuz, Derin'in bir sürü arkadaşı var."
"Melisa. Hani bizde kalıyordu."
Emre'nin kardeşi.
"Hatırladım Melisa, hatırladım. Nasılsınız iyi misiniz?"
"Dorukhan biz iyiyiz, ben Derin'i merak ettim. Trabzon'a gitmişsiniz."
Emin olmak ister gibi sordu.
"Evet, buraya transfer oldum."
"Hayırlı olsun."
"Teşekkür ederim."
"Derin'e ulaşamıyorum. Bir şey mi oldu. Son olaylardan sonra pek görüşememiştik. Numarası yoktu, o da aramadı hiç bizi."
"O unutmuştur seni."
"Nasıl?"
"Ya... Yani şey, nasıl desem..."
"Bir sıkıntı mı var?" Sesi endişeli geliyordu.
"Biliyorsun... Eskişehir'de tatsız olaylar yaşandı. Derin'in durumu da hiç iyiye gitmiyor. Her şeyi unutuyor, bazen beni hatırladığını şükrediyorum."
"O kadar kötü mü?"
"İlaç kullanıyor; kendini unutmamak için..." Arabanın kapısı açıldı. Sağa döndüğümde de Berat arabaya binmiş, kemerini takıyordu.
"...daha sonra konuşalım mı?"
"Bir sorun mu var?"
"Yok, hayır. Sadece şuan müsait değilim. Araba kullanmam gerek."
"Tamam. Ama aramayı unutma. Bu konuyu daha da ayrıntılı dinlemek isterim."
"Eve geçince ararım."
"Görüşürüz Doruk." Bana Doruk demesi garibime gitmişti.
Adım Doruk ya amına koyayım.
