20 koca bölüm olmuş şaka gibi. Daha ilk bölümleri hatırlıyorum günde 2 3 bölüm atıyordum size:) inanın ki bu kadar güzel okuyucularım olmasa asla bu kadar devam ettiremezdim. Her zaman bir aksilik çıksa da sabırla bölüm beklediniz en çok da bunu seviyordum.
Yaklaşık 6BİN okumaya ulaştık. Sizlerin başarısı bu. Bu kitabı okumanız, oy vermeniz yorum yapmanız çok hoşuma gidiyor.
İlk başladığım an kafamda hiçbir şey yoktu. Oturup üzerine düşünmedim bile ve buraya kadar geldik. İnanın yazarken okumuyorum asla geçmişe bakamıyorum bu nedenle mantık hataları olacaktır ve ya yazım hataları; lütfen bunları mazur görün. Elimden geldiğince gördüklerimi düzeltmeye çabalıyorum.
Bu güne kadar yanımda olup, kitabıma destek olan herkese çok teşekkür ederim.
Bu kısmı okuyan herkesten yandaki yorum kutucuğuna tıklamasını ve bu kitap hakkında; karakterler, olaylar, yerler, bölüm uzunluğu vs. tarzı şeyler hakkında istediği her şeyi yazmasını istiyorum. Önceligim her daim sizin zevkiniz olur..<3
Bölüm şarkıları
Kubilay Aka feat. Hayko Cepkin Gamzendeki Çukur
İyi okumalar ❣
Derin'den
Elime aldığım krampona daha dikkatli baktım, emin olmak istiyordum. Ama aşağı da formanın üzerinde gördüğüm imzanın aynısıydı. Formada imzaların hemen üzerinde isimler yazıyordu.
Şuan da elimde tuttuğum kramponun da üzerinde o imza vardı. Hoşuma giden imza.
Kendi kendimi yiyip bitirmek yerine kramponlarla beraber aşağıya indim.
Salona girdiğim de elimdekilere takıldı gözleri ilk önce. "Onlar ne?"
"Bende sana sormak için getirdim. Üzerinde imzan var." Kaşlarını kaldırdı.
"Benim imzam olduğunu da nereden çıkardın?" Ona salak mısın der gibi bakıyordum ama böyle bakmakta haklıydım. Gözlerimi devirip yanına oturdum.
"Az önce Kadir'in formasında da bu imzadan vardı akıllı şey. Tesadüf, üstünde de B. Ayberk Özdemir yazıyordu. Takımda senden başka Ayberk Özdemir varsa bilemem tabi ilk adı B ile başlayan." Vurguladığım şeyle oturduğu yere gömülmüş gibiydi.
Yavaşça yutkundu. Bu sırada adem elması hareket etmişti. Çocukluğumdan beri adem elmasına karşı bir saygım vardı. Kimde adem elması görsem çocuk aklıyla aşık oluyordum. Tabi yakışıklı olanlara.
Maşallah Berat'ta da hepsi bulunuyordu.
Elini ensesine götürüp başını eğdi.
"Abine hediyeydi benden."
"Akıllı çocuk. Sence sen bunu sadece abime hediye etmiş olsan bu kadar kıvranırken mıydın, ki abim hediyelere sadık bir insan. Öyle kutuya koyup yatağımın altına fırlatmaz."
Duydukları karşında kaşları çatıldı. Ardından da havaya kalktı. Kaşları garip garip şekil alırken daha fazla uzatmayıp direkt sordum.
"Bunun benimle bir alakası var mı?" Sonunda şu saçma sapan kaş hareketini durdurmuş acıyla tebessüm etmişti. Gözlerini sımsıkı yumdu. Kafasını birden omzuma koydu. Derin, derin nefesler aldı. Ben ne olduğunu anlamadan konuşmaya başladı.
