Bebeğim ve Ben

BEKLENEN MUTLULUK GELDİ :)

"Tamam Derin, sakin..."
"Daha erken hem..." yutkundum.
"Hem? "
"Sancı kesildi! "
"Biliyorum. "
Masadan kalkarak Barkın' a doğru ilerledim.
"Biliyorsun da madem..."
"Derin bakmadım ki. "
"Tamam ben gidiyorum. "
"Nereye? "
"Sevgilime. "
Odadan çıkıp Ant' in odasına doğru ilerledim. 8 aydır aynı şeyler. Hep melek gibi uyuyorsun Ant kalk artık.
Yatağına doğru ilerledim. Aylardır bir tek sıvı girmemiş kuru dudaklarına minik bir öpücük bıraktım.
"Seni özledim Ant. Ama yine de sen, özlenecek en güzel şeysin."
Saçlarını geriye doğru ittirdim. Ve yanına uzandım her zamanki gibi.
"Biliyor musun Ant, bugün yine rüyamda seni gördüm. "
Elimi kaldırıp yüzüğüme baktım.
" Rüyalarıma gelme demiyorum. Sadece aklımı alt üst edip, yüreğimi alıp gitme. "
Kalkıp Ant' e baktım. Yine her zamanki gibiydi. Onca anlattığım şeye rağmen yine ifadesizdi. Ben seni zamana falan bırakamam Ant. Uyan artık. şarj aleti kadar yanımda olsaydın yeterdi be Allahsız.
Yine boş gözlerle onu izledim. Bana aşkla bakmasını öyle çok özledim ki, bir sarılsam kan akışını bozarım öyle çok özledim.
"Yaaa Ant, ne zaman uyanacaksın aşkım ya. Hadi artık. Herşey olacağına varsın sende bana."
Yataktan kalktım. Pencereye doğru ilerledim. Dışarıyı izleyerek konuştum.
" İki seçeneğin var; ya kal, ya gitme!"
"Ben gitmemeyi tercih ederim."
İlk başta olayı kavrayamasam da omzumda bir ağırlık hissettim. Birisi bana arkadan sarılmıştı. Bu ses de çok tandıktı.
Dönüp baktığımda şaşkınlıktan ölmek üzereydim. ANT!
◀▶
Gözlerimi Ant' in odasında açtım. Ama bu sefer Ant değil ben yatıyordum o yatakta.
"Sevgilim? "
"Ant? "
Gülümsedim.
"Ant sensin? "
"Evet aşkım. "
Gülümseyip onu kendime doğru çektim.
"Gülümsüyor! Gerçekten çok uzun zaman oldu.O ifadeyi özlemişim. Benim kadınım, değil mi?"
Barkın somurtan bir ifadeyle kafasını salladı.
"Bu nasıl oldu? "
Ant gülümsedi.
"Bugün her zamankinden daha farklıydı aşkım. Ben seni hep duydum. "
Elini karnıma koydu.
"Canseza' mızdan hep haber aldım. Herşeyini biliyorum. Hatta merakla cinsiyetini söylemeni bekledim. "
"Uyurken? "
Burç gülümsedi.
"Bu mümkün. "
"Madem beni duyuyordun, neden hiç işaret vermedin? "
"Yapamadım aşkım. Bişey beni tuttu. "
Konuşmasına fırsat vermeden öptüm onu. Bu minik öpücüğü kesen Burç' un öksürüğü oldu. Gülümseyerek konuştu.
"Bız çıkalım ama onu fazla yorma."
Ant gelip yanıma yattı.
"Sıkılmadın mı? "
"Neyden? "
"Burda yatmaktan."
Bir süre sustu.
"Ama özledim. "
"Neyi? "
"Seninle yatmayı. "
Şaşkınlıktan dilimi yutmak üzereydim.
"Ant inanamıyorum, sen yanımdasın! "
Saçlarıma minik bir öpücük kondurdu.
"Asıl ben inanamıyorum onca zaman hep benimleydin."
"Aşktın sen. Gidişinden bildim seni . Nasıl bırakabilirdim aşkım? "
Sıkıca sarıldı.
"Ellerini tutmak, seninle filmler izlemek istiyorum. Tıpkı şarkı sözlerindeki hikayeler gibi. Sadece ikimiz."
Gülümsedim.
"Bu pek mümkün değil. "
"Neden? "
Ant' in ellerini alıp karnıma koydum.
"Canseza. .."
Ant karnımı okşadığı anda Canseza hissetti. Ve karnıma çok şiddetli bir tekme attı.
"Kızım vurma anneye. "
Sıkıca koluna sarıldım.
"Canseza, bak baba burda anneciğim. Sana demiştim. "
Ant yataktan doğruldu.
"Karnın çok büyük değil mi? "
"Evet herkes öyle diyor ama ilk olunca normalmiş."
"Kafamı göğsüne yaslandım.
"Angut kuşları eşlerini kaybettiğinde kahrından ölürmüş. Tabii bizim milletimizde durur mu hiç basmışlar hayvana salak damgasını hemen."
Ant güldü. Devam ettim.
"Sen yokken bende anguttum aşkım. "
"Ağlamayı istediğin zamanlarda, üzgün olduğunda, seni sıkıca saracağım ki yeniden gülümseyebilesin."
"Biliyorum aşkım. "
"Ne yaptın ben yokken? Nerde kaldın? "
"Evde."
"Yalnız başına mı? "
"Hayır aşkım babamlardaydım."
Ant yutkundu.
"Nasıl yani? "
"Senin hastalandığın gün nasıl oldu bilmiyorum ama babam birden eve geldi. Sonra da beni götürdü. "
"Peki bişey dediler mi sana orda? "
Sıkıca sarıldım.
"Hayır aşkım, onlar benim senden sonra ailem. Bana kıyamazlar."
"Peki Canseza? "
"Onu da çok seviyorlar aşkım. "
Ant rahatlayarak derin bir nefes aldı.
"Ama artık ben iyi olduğuma göre evimize gidebiliriz."
Gülümsedim.
" Sen kalacak yer düşünme, ben sana kalbimi açarım."
"Biliyor musun, Tek bir sözün bile gülümseme sebebim olabiliyor."
Yüzüme bakıp devam etti.
"Sadece senin yanında olursam gülümseyebilirim."
Sıkıca sarıldım.
"Eğer tüm gece boyunca sana bakacak olursam, aklım eriyip gidecek."
"Ama ben seni çok özledim. "
"Bende seni özledim. "
Bir süre ikimizde sustuk. Ben başımı onun göğsüne koyup kalp atışlarını dinledim.
"Beni çok korkuttu. "
"Ne? "
"Kalbin."
Saçıma minik bir öpücük kondurdu.
"Senin aşkın ağır gelmiş olmalı. Taşıyamadı galiba."
"Ama yinede çok korktum."
Duraksadım.
"Veda etmenin ne kadar zor olduğunu bile bilmiyorum."
"Öğrenme de zaten."
"Kalbim benim ama sen yönlendiriyorsun Ant. Sensiz yapamadı. Patronu olmayınca laf dinlemedi. Geldiğin günü 24 saat aklımda tutmaya çalışan bir işçiyim, aşk'ın patronu sensin, kalp tokluğuna seviyorum seni."
"Alya beni bu kadar çok sevdiğini bilmiyordum. "
Kırık bir tebessüm verdim.
"İnsan kırdığı kalpleri kendi kalbi kırılınca anlıyor. Ben senden az da olsa uzak durdum. Çünkü korktum Barkın' ın yaptığını yaparsın diye. Beni bırakıp da gidersin diye."
Kafamı kaldırıp baktım.
"Sahi, sen beni neden hiç bırakmadın? Benim bünyem alışık değil. "
Gülümseyerek elini karnıma koydu.
"Çünkü sabreden ben, seni bu dünyadaki herkesten daha çok seviyor."
" Haberin yokken sana küsüp dayanamayıp geri barışıyordum ben."
Kahkahayı patlattı. O an onu ne kadar çok özlediğimi fark ettim. İçimde koca bir boşluk oluştu, değişik bir his kapladı tüm bedenimi. Dayanamadım. Hıçkırıklarımla beraber ılık gözyaşlarımı salıverdim. Ama aynı anda kahkaha da atmaya başlamıştım. Ant korkan ve sorgulayan gözlerle bana baktı. Telaşla sorgulamaya başladı.
"Sevgilim iyi misin? "
Kahkahamı bastırmaya çalışarak konuştum.
"Ben.senin.kahkahanı.bile.özlemişim."
Ant beni kendine yakınlaştırıp sıkıca sardı. "İçindeki tüm hüzünlü kelimeleri sileceğim. Hikayemiz asla son bulmayacak. Ama senden bir istediğim var. Bana sıcak gözyaşlarındansa, soğuk gülüşünü ver bebeğim. "
Sakinleşmeyi başarmıştım ama iç çekmelerim halen devam ediyordu.
"Sst, Canseza korkacak."
Öyle dengesiz bir haldeydim ki bu sefer de tüm bedenimi kıskançlık sarmıştı. Üstelik de bebeğimi kıskanıyordum.
"7 aydır beni görmüyorsun ve aklına ilk gelen ben değilim de bebek öyle mi? "
İç çektim.
"Yakında sen benden de vazgeçersin. "
Sırıtarak cevap verdi.
"Denizler kum taneleri gibi kuruduğunda, işte o zaman bu aşktan vazgeçeceğim."
Dudak büktüm.
"Sor bakalım Canseza, kitap okurken sayfanın yarısına gelmesine rağmen okuduğundan hiçbi şey anlamamasına sebebiyet veren biri var mıymış?"
"Kitap okutmayan bir kalbim ve o kalbin içinde de sevdiğim kadın var."
Cevap vermedim. Yataktan inip önümde diz çöktü.
"Biliyor musun Alya ne fark ettim."
Gülümseyerek gözümün içine baktı.
"Seni seviyorum kelimelerini saklamamalıydım. Daha çok söylemeliydim sana. Böylece bu kadar kıskanç olmazdın. "
Dudak büktüm.
"Kıskançlık aşkın görsel şölenidir."
Dudak büktü.
" Benim dünyamın içi, seninle dolu. Bi yüzden görsel şölene gerek yok. "
"Emin misin? "
"Hayır, Antonio' yum."
"Salak salak konuşma. "
Bir süre yine sessizliği paylaştık. Hemşire yemek getirdiğinde bize gergin bir bakış attı.
"Hanımefendi yatmamanız gerekiyor! "
Boş gözlerle baktım.
"Neden? "
"Burası hastamızın yatağı. "
"Az once ben bayılınca buraya yatırdılar beni. "
"Özür dilerim."
Yemeği bırakıp gittiğinde ani bir hareketle kalktığımda kasıklarımda keskin bir ağrı hissettim. Bozuntuya vermeden Ant' e yemeğini yedirmeye başladım.
"Sen şimdi uyandın ya..."
"Ovot (Ağzı dolu bir Ant konuşmaya çalışırsa) "
"Dile benden ne dilersen."
Ant kurnazca gülümsedi.
"Doğumu beklememiz gerek."
Anlamamazlığa vurarak gozlerinin içine baktım. Yaramazca bakan gözleri şefkatle bakmaya başladı.
"Gerçekten dilediğim tek şey, sadece sensin." Ağzındaki lokmasını yedikten sonra konuştu.
"Bi de... Hayat çok kısa acilen mutlu olmamız lazım."
Gülümsedim.
"Ant, Gamze çukurunu öpmeyi istemekte sevdaya dahil aşkım. "

Sonra sarıldım, sarıldık. Resmen 7 ayın acısını çıkardık. Geri döndüğün için teşekkürler aşkım!

Selam 15 vote de yeni bölüm gelir.
-mütevazı yazarınız -