Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
hoş geldiniz ☀️
bölümü okumaya geçmeden önce lütfen oylayın, sizi satır aralarında bekliyor olacağım.
iyi okumalar 🦋🧚🏼♀️
2. Bölüm: Hayatların Ortasına Düşen Bomba
ZAFİR ARSLAN
Tesadüfler hep mutlu eder mi insanı?
Tenimin yandığını düşünüyordum. Karşımdaki kadın bana öyle bakıyordu ki her bir yanım sanki kül oluyordu o bakerken.
Gözlerim ağır ağır aralanırken gördüğüm şeyin sadece küçük bir yanlıştan ibaret olduğunu düşünmek istiyordum.
Bakışlarımı başka bir yana çevirdim. Fakat tekrardan ona bakma isteğiyle kapıldı içim.
Başımı yeniden ona çevirdiğimde göz yanılması olacağını biliyordum.
Çevirdim.
Gözlerim yeşillerine değdiği an dudaklarım aralandı.
Karşımdaki kadın gerçekten de Gül Öztürk'tü.
Onu tanıyordum. Onu çok iyi tanıyordum.
Siktir. O şu an tam karşımdaydı.
Bu mümkün bile değildi.
Fedai olmazdı o. Fedailik ona çok uzaktı. Hatta hep nefret ederdi. Bu neydi şimdi? Fedai mi olmuştu?
Şansa bak ki bir de benim fedaim olacaktı.
Çocukken gördüğüm o kıvırcık saçları dümdüzdü.
Yeşil gözleri aynı hisle parlamıyordu artık, bir perde vardı.
Fakat dudağının kenarındaki yara duruyordu. Gördüğüm kan bağlamış yaranın sadece izi kalmıştı. Küçük kesik izi.
Yara ve izi.
Yara kapanır, izi hep kalır.
Benim yaram ne kapandı ne de iz bıraktı.
Beni hatırlamamış mıydı acaba? Kim olduğumu anlamamış mıydı?
"Neden susuyorsunuz ikiniz de?" dedi Mustafa abi.
Ateşin Kızı, demişti. Sikeyim, bir lakabı bile vardı. Fedaiydi o artık. Ben bunu nasıl şimdi öğreniyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FEDAİ | ATEŞİN KIZI
Ficțiune adolescențiSayısız kişinin korumalığını yapan Gül Öztürk'e, ülkeye tekrardan döndükten bir vakit sonra yeni bir görev verilmişti. Son görev olduğundan habersizdi. Koruması gereken kişi; Zafir Arslan'dı. Her iki tarafında rızası olmamasına rağmen bu görevin alt...
