AŞK-I İLÂHÎ

Bölüm 9

İNSAN EN ÇOK NEYİ SEVER BU HAYATTA?

Sahi insan en çok neyi sever bu hayatta? En çok ne ile mutlu olur? Para ile mi, aşk ile mi, yoksa geçici dünya nimetleri ile mi? İnsan en çok neye kaptırır kendini. Nedir olmazsa olmazı? Gördüm ki bu dünyadaki hiçbir nimet insanı tatmin etmiyor. En lüks evde de otursan, en pahalı arabalara da binsen, her şeyin en güzelini de alsan tatmin olmuyor nefis. Hep bir fazlasını istiyor. Doymak bilmiyor nefis. Anladım ki en hakîkî lezzet O'nun [c.c] yolunda. En tatlı muhabbet O'nu [c.c] konuşmakta. Her şeyin en güzeli O'nda [c.c]. Güzelliğin Sahibinden daha güzel ne olabilir ki...

Kişi sevdiği ile beraberdir buyurmuştu Allah Rasûlü [s.a.v]. Neyi çok seviyorsan onunla berabersin. En çok Allah'ı ve Rasûlünü sev ki O'nlar ile beraber olabilesin.

Neden insan Allah'ı hep cami de arar. Neden Allah, insanların aklına sadece söz konusu din olunca gelir. Oysa gördüğü her şey de ve her yer de Allah vardır. Allah zamandan ve mekândan münezzehtir evet ama onun her yerde işaretleri vardır. Örneğin gökyüzüne, denize ve kuşlara bak. Hepsinde Allah'ın işaretleri yok mu? Bir kuşa baktığında hayvan deyip geçmemeli insan. O kuşta Yaradanı görmeli. Onun gözlerini, kanatlarını, ayaklarını ayrı ayrı temâşâ edip o kuşta Yaradanı görmeli. Ve insan çokça düşünmeli. Allah'ı, yarattıklarını ve yaratılış sebebini düşünmeli. Çokça tefekkür etmeli...

Zor zamanları olur bazen insanın. Zanneder ki sabah olmayacak ve güneş yeniden doğup aydınlatmayacak şehri. O hapsolduğu karanlığın içinden kurtulamayacakmış gibi gelir. Gücünün bittiği yerde, sığınmak ister sebepsizce bir şeylere. Zaten sığınma arzusunu fıtratımıza yerleştiren Allah değil midir? Belki de O'na [c.c] kolayca ulaşabilelim diyedir. Senin içinde bulunduğun hali, senden daha iyi bilen O'dur [c.c].

Sevmek zor mudur gerçekten? Ya da sevda yıpratır mı insanı? Zinhâr. İnsan sevilmeye lâyık olanı severse eğer, hakîkî muhabbetin peşinde koşarsa eğer, ne zor gelir o sevda, ne de yıpratır insanı. Suya kavuşan toprak misali yeniden can bulur...

Aşk ile geldik bu dünya alemine. Bütün bir ömür O'nu [c.c] bulmak için...

Ve ben kalbime kilit vurdum, olur da O'ndan [c.c] başkasına meyleder diye...

Aydınlık bırakınca yerini karanlığa, biter mi sandın umutlar? Gönlüm, kendini çöllere atmış bir derviş misali. Yanarak Hakk'ı arayan, Hakk'ı bulunca daha çok yanan...

Ne diyordu Mevlânâ Hazretleri:

''Yanmak var, yanmak var. Odun yanınca kül olur, insan yanınca kul olur!''

Sükûtunu bozunca ney yana yana, lâl olan diller, dile gelir bu aşka...