I'm Australian?

Hoofdstuk 40

Paar maanden later.
POV Shay
Deze twee maanden is er redelijk wat gebeurd. Ik ben zwanger. Oeps.. It happened in a weekend in may. Luke is helemaal happy. En ons winkeltje in London en Sydney heeft heel veel succes. Ja nog steeds. En de droom die ik had in het vliegtuig herhaalde zich vaak. Heel vaak. Iedere keer gebeurde het zelfde. Op dit moment lopen Luke en ik door de achtertuin. Ik ren weg en sprint het strand op. Luke rent lachend achter mij aan. Ik kijk achter me. Ik zie een man met een pistool. "SHAY REN!!" zegt Luke. Ik sprint naar Harry. Hij woont naast ons. "Ha-ha-harry. Luke. Man. Pistool. Knal." "Wacht nu rustig. "Luke is dood geschoten of zoiets." Hij sprint het strand op. Ik ren hem achterna. Daar ligt Luke. Dood. Ik stort neer op de grond. "Neeeee!!" schreeuw ik. "Alsjeblieft vertel me dat het slechts een droom is." "Sorry Shay." zegt Harry. Ik ben een ambulance. Ik hoor de sirenes. Ze komen aan gereden. Ze lopen naar Luke en onderzoeken hem. "Het spijt ons." zegt de ambulancebroeder. "Is hij dood?" "Ja het spijt ons." Ik val in Harry's armen. "Ha-ha-ha-harry." huil ik. "Kom we gaan naar binnen." Er komen politie mannen aan. Ze lopen naar Luke en onderzoeken hem. Ik loop naar boven. Ik zie een brief op het bed liggen. Ik open het. "Lieve Shay." begint het. "Als je dit leest ben ik waarschijnlijk niet meer hier. Ik ben dan dood. Het spijt me dat je er zo achter moest komen. Ik wist dit al een poos. Ik wist dat dit ging gebeuren. Maar onthoud dit Shay ik hou van je. Je bent mijn liefste vrouw geweest. Ik wil dat je nu verder gaat zonder mij. Ik weet dat je dat niet alleen gaat lukken. Daarom zeg ik nu ga verder met Harry. Ik weet het dat ik je in de steek laat terwijl je zwanger bent van ons 5e kindje. Maar ik moest kiezen Shay. Of jij dood of ik. En ik wil jou beschermen en die kleine mini hemmo in jou. Ik weet al dat je nu iedere dag Amnesia gaat zingen. En dat je hoopt dat het een droom is. Maar ik zeg het je het is geen droom. Ik wou dat het ook zo was. Weetje nog het liedje With you die we zongen. I'll be with you. I'll be waiting for you on the other side. It'll all be right. Ik zal altijd bij je zijn maar je zal me niet zien. En Shaytje. Ik wil niet dat je me vergeet maar ook niet te veel aan me denkt. Ik weet dat je dat niet gaat lukken. Want alles wat hier is herinnert je aan mij. Zo heeft ieder dingetje en kind hier in huis zijn of haar eigen verhaal. Dr. Fluke ook hij is er niet meer maar hij betekende heel veel voor ons. Vooral voor jou. Aiden kwam op de wereld om 14 februari na onze bruiloft en die we hadden gemaakt rond de tijd dat Thomas en Lorenzo dood gingen. Ashlynn die we hadden gemaakt op Cals verjaardag toen Ash ons betrapte. En Ashton en Perrie die we in Parijs maakten. Tijdens onze laatste tour. En dan nu de kleine hemmo die nu in je buik zit. Dat was in London toen het bed inzakte. Maar Shay onthoud ik hou van je en ik zal nooit stoppen met van je te houden ook al ben ik er niet meer. Maar ik zal altijd bij je zijn mijn liefste Shay. Ik houvan je.
Always yours, Lukeyx" De tranen rollen over mijn wangen. "Ik wou dat je bij me was Luke." "Ben ik ook." hoor ik Luke. "Luke! Ik wist dat dit een droom was." "Nee Shay. Het is waar ik ben dood. Dit wat je hier ziet is mijn geest." "Dus het is echt?" "Ja Shay. Ik wil dat je nu verder gaat met Harry okey? Ik wil dat je oud wordt met hem. En als je tijd is gekomen kom ik je halen." "Luke voor dat je weer gaat mag ik dan nog een knuffel?" "Ja Shay." "Doegh Lukey." "Vaarwel Shay." Dat was het laatsfe wat hij zei. Toen hij voor goed verdween. Ik loop naar beneden en bel Liz. "Hey Liz." "Hey Shay." "Liz ik belde om te zeggen dat Luke niet meer leeft." zeg ik huilend. De tranen rollen weer onophoudelijk over mijn wangen. "I wish I was beside you." fluister ik naar mezelf. Ik hoor Liz aan de andere kant van de lijn snikken. "Ik kom er nu aan Shay." "Tot zo Liz." huil ik. "Tot zo Shay." snikt Liz. Ik plof op de bank. "Shit! Ik ben Aiden en Ashlynn vergeten." Ik zucht. De deur gaat open en daar loopt Harry met Aiden, Damïan, Ashlynn en Darcy. "Mama!!" "Hey jongens." zeg ik. Ze stormen op mij af en knuffelen mij. "Waar is papa?" Ik slik even en kijk Harry aan. Hij loopt naar mij toe en pakt mij vast. "Ga maar even zitten dan zal ik het uitleggen." "Wat is er dan mama?" Hoe ga ik dit uitleggen aan jonge kinderen. "Nou goed mama en papa waren samen aan het rennen over het strand. We lachten en hadden lol. Maar toen gebeurde er iets ergs. Ik keek achter mij en zag een man met een pistool. Papa zei tegen mij "SHAY REN." hij deed het om mij en de baby te beschermen. Toen rende ik naar Harry. Ik hoorde meerdere knallen. Toen we weer gingen kijken lag papa daar. Hij lag dood op het strand. Papa leeft dus niet meer." zeg ik huilend. "Dus papa is weg net zoals Dr. Fluke?" "Ja papa is er niet meer." huil ik. Ze beginnen heel hard te huilen. Ik kruip bij Harry in zijn armen en huil. "Shhh Shaytje." Ik huil nog harder. Harry sust mij. De bel gaat. Ik slof naar de deur. Daar staan Liz, Andrew, Ben en Jack. Allen met opgezwollen rode ogen. Ik laat ze binnen. Ik kruip weer op Harry's schoot. Ik zie hem nu eerder als beste vriend. Het zal nog wel tijd in beslag nemen om samen verder te gaan. Er komen politieagenten binnen. Ze slaan mij in de boeien. "Mevrouw Hemmings u staat onder arrest." "WTF waarom dat nou weer." "Wevens verdenking van moord." "U denkt serieus dat ik mijn eigen man vermoord terwijl ik niet zonder hem kan. Serieus dan ben je wel erg dom." Liz mengt zich met het gesprek. "Luister is even goed. Als je serieus denkt dat ze haar man zou vermoorden moet je wel erg dom zijn. Ze houdt van hem. Veels te veel om hem te vermoorden." "Nog steeds nemen we haar mee." zegt een van de agenten. Ik kijk Harry aan. Hij zucht. "Goed luister meneer de agent. Ik wil niet lullig gaan doen maar zij heeft uren liggen huilen. Ze is zwanger en houdg van hem en u denk serieus dat ze hem vermoordt heeft!" "We nemen haar mee vanwege verdenking." zegt de agent. "VERDOMME!!" Ik word meegenomen naar de auto. Ik zwaai naar Harry, Ashlynn, Aiden, Damïan en Darcy. Ik word in het politiebureau in een cel gezet. Ik zucht gefrustreerd. Hier zit ik dan de komende dagen. Met een kind jn mijn buik. Ik ga op het bed zitten en begin Amnesia te zingen. Ik huil weer. "I wish that I could wake up with amnesia. And forget about the stupid little things. Like the way it felt to fall asleep next to you. And the memories I never can escape." zing ik. Ik ga liggen en staar naar het plafond. Het is hier zo saai. "Shay." fluisterd Luke. "Wat is er?" "Ik kwam kijken hoe het is." "Het is helemaal geweldig hier. Ik wordt binnenkort nog gek hier." "Het spijt me komt er wel uit. Ik ga weer Shay." "Doegh Luke." "Doegh Shay."

Weer een hoofdstukje. Even snel tussendoor. Ik denk dat dit boek door gaat tot hoofdstuk 50. Jeej. Ohja bedankt voor het stemmen promoten en lezen.
PS lees het boek van AnniixMandarijn thesthoranlovers