Wild Bitch

h17

I don't #@* with u~

Pov shanti
Gepiep. Gepraat.gehuil. wow! Wacht , gehuil? ik zie zwart. Zijn me ogen dicht? Ik teel me oogleden op. Een scheut pijn gaat door me heen. Auw. Het licht schijnt vel in me ogen."a-u' komt er versmord uit me mond Ugh . Ik heb al zolang niks gedaan. Ik lig hier maar. Ik weet niet eens waar ik ben. Ben ik blind? Nee . Ik weet het echt niet. Leef ik uberhaupt nog? Pffff. Ik wil zo graag wil normaal leven. Kunnen zien , kunnen horen ,praten. Mischien lig ik hier zo al uren, dagen mischien zelfs jaren. Omringt door donker.ik begin te stressen. Mischien ben ik wel echt blind. Zien zou niet meer mogelijk zijn . Ik moet naar een blinde school. Een geleiden hond kopen. En met een stok erbij zo door het leven gaan .'Shanti leef je nog' zegt iemand. Ik schrik. Er is iemand. Er staat iemand naast me. Er staat gewoon iemand naast me Het is een jongens stem.....diezelfde stem als laatst. .
.Wie is het? Hmm. Het antwoord licht op het puntje van me tong. Ik weet het wel . Mijn maag kriebelt . Wat een knappe stem ! wat zou ik toch graag willen zien!Maar misschien zal dat nooit gebeuren... "Shanti ,alsjeblieft geef me een teken dat je leeft!" Jammert de stem. Omg! Diegene wilt zien dat ik leef. Het klonk alsof diegene bijna huilde.ik moet snel iets verzinnen.er is iemand daar die om me geeft !!... Een ding weet ik nu wel. Ik ben veilig. Diegene kent me naam . Ik ga een teken gefen. Me ogen doen pijn als gek. Maar het moet. Alles of niets .Langzaam til ik me oogleden op. Van de pijn schieten tranen in me ogen. Gast het werkt niet! Dan me arm. Langzaam probeer ik me arm op te tillen. Geen beweging. Nou fijn. Ik besef dat ik vast nooit meer kan zien. 'Shanti please, ik hou van je!" De tranen hopen op. Diegene houd van me. En ik kan niks. Wat is dit voor ramp!? Ik wil uit deze hel. Ik wil me oude leven terug. Degene begint diep te zuchten. Huilen dus...... 'shanti....' ik begin langzaam te huilen. Tranen stromen. Wat een rotboel . Mijn leven is verpest . Door 1 stom ding. Wat het is weet ik niet meer.Door het huilen gaan me ogen langzaam open. Licht flits. Ik word verblind!"ZE LEEFT , DOKTER ZE LEEFT" schreeuwt iemand. "OMF" schreeuwt een andere stem. Ineens hoor ik super veel stemmen. Gejuich en hard geschreeuw"Shannnn hoor je me omg het spijt me zo ik ben echt een slechte bff !je wass bijna dood en ohqhwhw' ik lach inmezelf. Die stem herken ik wel. Dat is Silvia. Ik doe me ogen wijder open. Het is wel even wennen . Maar ik ben zo blij. Ik leef, ik kan weer zien . Ik zie waar ik ben nu. Ik lig in het ziekenhuis. Dan slaak ik een kreet . Ik kijk recht in de mooie blauwe ogen met bruine vlekken erin van Stefano. Hij pakt me hand en kust ze zacht
' shanti ik ben hier voor je'

ik begin harder te huilen dan ook en lach ook hard.

Als de kamer leeg is

Stefano loopt binnen. Hij haalt wat chocolade en bloemen achter zijn rug vandaan."voel je , je al beter?" Vraagt hij zacht. Ik knik. Hij lacht. Je kan niet praten maar ik kan het wel aan je zien. Ik lach. " er is iets wat ik je moet zeggen." Daar komt het. Mijn hart bonkt in mijn keel. Ik begin te zweten en beef. Hij gaat me iets zeggen. Nee ik durf het niet te horen. "Shanti.....ik vind je leuk" de wereld lijkt een roze regenboog. Alles voelt opeens goed. Ik voel geen pijn . Eindelijk , na zoveel maanden kan ik hem de mijne noemen. Dit is het beste medicijn ooit. Ik besef. Ik heb een vriendje. Een jongen die van me houd. De knapste jongen van de school. Nee zelfs de hele wereld. Ik knik . "IK JOU OOOK!" Komt er opeens bloedzuiver uit me keel. Stefano juicht en kijkt me dan lief aan. "Je bent nu mine schat" fluistert hij.
Dit is de mooiste dag van me leven. Stefano doet een kushandje en loopt dan weg. Ik voel me het heiligste meisje ooit. Met een glimlach op me gezicht val ik in slaap.