The Music of Pain and Love (On-Going)

02

"Ilang taon kana?"

"E ikaw ilang taon kana?" masungit na sabi niya.

"18."

"15."

"So 3 hours tayong magkikita araw-araw ha? Tapos gusto ko sana na tuwing magkikita tayo ay sasabihin mo sa akin lahat ng mga natutunan mo." Umupo ako sa tabi niya at inayos na ang kailangan namin para sa piano lesson.

"Professional ka ba?" aba talagang masungit ang batang 'to hayss... Mukhang mahihirapan ako rito.

"Sabihin nalang natin na oo." tumingin siya sa akin, yung tingin na akala mo ay may galit sayo.

"Bakit ganiyan ka makatingin?" tinignan niya ako mula ulo hanggang paa.

Ano ba naman 'tong batang 'to akala mo may hinanakit e. Kailangan ko siyang pag-tiisan araw-araw hays.

"Kailangan kong malaman kung talagang professional ka pagdating sa pagtugtog ng piano." 

Talagang--- argh! nauubos na pasensya ko sa batang 'to, whoo! kalma.

"Should I play a song?" tumingin lang siya sa akin.

"Okay, I will take that as yes." nginitian ko siya dahil baka sakaling matuto rin siyang ngumiti.

Nag simula na akong tumugtog sa piano. "Anong pamagat niyan?" tumingin ako sakaniya at kitang-kita sa reaction niya ang excitement at tuwa.

"Lost my pieces that's the title of the song, and its for you." tumigil ako sa pagtugtog at tumingin sakaniya habang nakangiti.

"For me? Why?"

"It looks like you lost one of your pieces, saan kaya yun napunta?"

"Ang ano?"

"Your smile little man, you lost it. Can you find it for me?"

"Turuan mo na akong tumugtog ng piano." mukhang may problema siya hindi na ako makikialam sa buhay niya as long as maturuan ko siya at makakita ako ng pera okay na yun. "Gusto ko pala na pag-aralan yung tinugtog niya kagabi." 

Kagabi? Ah... Yung narinig ko kagabi, lahat nga ng tao rito ay naririnig ang mga musika niya ang galing.

"Ah yun ba? Madami ka pang dapat pag-aralan bago mo matutunan na tugtugin yun, kaya mag-aral ka ng mabuti."

"Alam mo ba kung anong pamagat ng tinugtog niya kagabi total professional ka naman, please?? Pwede mo bang sabihin sa akin?" nag puppy eyes siya sakin at nag please sign pa.

"Affections touching across time."

Natapos na ang 3 hours na pag tuturo ko dun sa bata, nakalimutan ko pang itanong yung pangalan niya hayss di bale may bukas pa naman. Dahil maaga pa naman ay pumunta muna ako ro'n sa lugar kung saan nanggagaling ang magandang musika tuwing gabi.

"Ano bang mayroon sayo at sobrang hiwaga mo?" dahan-dahan kong hinawakan ang piano na napapalibutan ng mga iba't ibang klase ng bulaklak. Siguro yung mga tao ang nag lagay niyan rito para makita ng mysterious piano player. 

"Sa tingin mo? Anong mayroon diyan? Sumpa? O kaya naman mahika?" tumawa siya ng mahina.

"Sino ka? At anong ginagawa mo riyan?" nakaupo ang isang matangkad na lalaki sa bintana, magulo ang buhok niya at kulay berde ang mga mata nito, mayroon din siyang kulay tsokolate na buhok. 

"Ako? Hindi importante ang pangalan ko, Ikaw? Sino ka? At anong ginagawa mo rito ng mag-isa?" nag cross-arms siya habang palapit sa akin.

"Caoimhe 'yan ang pangalan ko. Pumunta ako rito para malibang, at hindi ako mag-isa."

Nag tataka siyang tumingin sa akin. "Hindi ka mag-isa? Kung ganoon may kasama ka pa? Sino?" tumitingin siya sa paligid para hanapin ang kasama ko.

"You."

Napatigil siya sa pag hahanap at sumandal sa piano habang ako ay nakaupo sa upuan na nasa harapan ng piano. "Well you have a point." ngumisi siya sa akin sabay tingin sa piano.

"Marunog ka bang tumugtog ng piano?" hindi niya ako pinansin. Ang awkward na wala na rin akong masabi, tumahimik bigla, yung mga huni lang ng ibon ang maririnig mo at simoy ng hangin.

Ngayon ko lang narealize na ang presko pala rito at hindi mo maririnig ang ingay sa labas kapag nakasara ang pinto, what if may magic talaga ang lugar na ito? What if sarili lang itong tumutugtog tuwing gabi?

"What are you thinking? Kung may magic 'tong piano? hahaha." 

"P-paano mo nalaman?" may kapangyarihan ba siya? O kaya naman...

"Wag mong sabihin sa akin na ikaw ang tumutugtog dito pag gabi?!" naging seryoso bigla ang expression ng mukha niya.

"What if ako nga?" seryoso parin siyang nakatingin sa akin.

"E-edi nice hehe." tumayo ako sa pagkakaupo dahil lumalapit siya sa akin habang seryoso pa rin ang tingin sa akin. Ano bang meron sa mga taong 'to?!

Palapit na siya nang palapit wahh! Ipinikit ko ang mata ko kasabay ng pagkatumba ko sa mga damo. Ramdam ko ang sakit sa balakang ko dahil tumama ito sa maliit na bato, ramdam ko rin ang hapdi ng mga palad ko dahil nga sa mabato rito ay sigurado akong may sugat na ito.

Iminulat ko ang mga mata ko dahil may narinig akong tunog galing sa piano, Ang lungkot pakinggan. Tumayo ako ng dahan-dahan dahil masakit pa rin ang balakang ko. "Ikaw ba talaga ang tumutugtog tuwing gabi rito sa lugar ng Ireland?"

Hindi niya ako pinansin at patuloy lang na tumugtog, nakapikit ang kaniyang mata habang dinadama ang musika na kaniyang pinapatugtog sa piano.

"Pwede ko bang malaman kung anong pamagat ng tinutugtog mo?" kahit na malungkot ito pakinggan ay maganda pa rin ito sa pandinig.

"Luv letter." tinapos niya ang tugtog.

"Luv lett---?" 

Our eyes meet...

"A-ano 'to?" napahawak ako sa dibdib ko dahil bumibilis ang tibok nito.

Ngumiti lang siya sa akin at tumingin sa bintana. "Yung feeling na 'to, hindi natural may mali."

"What's wrong? Lahat ng babae na nakakatitigan ko ganiyan din ang nararamdaman. You have to get used to it." 

"And why?"

"Because that might always happen, I'm worried because you might not be able to cope with it then you will die." tumayo na siya at dumiretso sa pintuan.

"Baliw ba siya?" Hayss...paupo na sana ako nang biglang bumukas ang pintuan.

"Ah I forgot something."

"Ano?"

"I forgot to say bye." 

"Huh?" 

"Goodbye Caoimhe." then he smiled at me.

"Bye." someday i will find out who's really playing the piano every night. 

(Someone's POV)

"Too bad  you will never know who he is."  the woman with white long hair laughed.

"How did you say so?"  said the white -haired man as well.

"Walang makakakilala sakaniya. Dahil lahat ng makakakita sakaniya ay makakalimutan lang din siya, that's his punishment for what he did 16 years ago." tumingin siya sa babaeng nasa loob ng  kwarto kung nasaan ang piano.

"Poor him." 

To be continued...