babyboy // Minsung

♡16♡

"D-dur!"

"Neden?"

"K-kim olduğumu bil-miyorsun."

"Kim olduğunu çok iyi biliyorum jisung"

"Hayır... tam olarak bilmiyorsun"

"Şu an öğrenmek için uygun bir zaman mı sence? Tapılası vücuduna mükemmel izlerimi kazıdıkdan sonra söyle lütfen ne söyleyeceksen"

"Vücudumdan nefret ediyordun hani?"

"Neyden bahsediyorsun?"

"Bana her gün bun usoyluyorsun Minho, her gün, her akşam. Sırf bunu söylemek için aktif olduğum saatleri öğrendin. Kalbimi kırmak için yapmadığın kalmadı ve şimdi vücudumu övüyorsun, onu istiyorsun"

"Jisung kafanın güzel olduğunu biliyordum ama bu kadar olmasını ben de beklememiştim"

"Minho Lee... 'Hannie' benim... o her gün nefret kustuğun kullanıcı var ya hani?"

"Ne-"

Ses kaydı bitti ve Minho tekrar yaptığı aptallığa sövdü, nasıl yapabilmişti böyle bir hata, nasıl bu kadar mahfetmişti her şeyi?

"Hyung ne yapacağım?"
Chan derin bir nefes aldı, o da bilmiyordu.

Tam ağzını açtığı sırada oldukları çardağa Jisung'un yaklaştığını gördü Minho.

"Selam tatlım ve tatlımın kıçın kıçın yardım istediği arkadaşı"
Jisung tüm enerjisiyle gülümseyerek konuşurken Chan yavaşça kaçmaya başlamıştı bile. Bu çocuğun ne yapacağı belli olmazdı sonuçta.

"Jisun bu sesi biri bile du-"
Jisung'un uzanarak onun okul kravatını tutması ve kendisine çekmesiyle sözlerinin devamı askıda kaldı.

"Nasıl bir hismiş? Tehtit edilmek, açığa çıkarılmak. Hatırlıyor musun o akşam sana tüm duyguları tattıracağımı söylemiştim? İlk duygu zevkti, ikinci çaresizlik siradaki korku ama bunun etkisi biraz daha uzun sürecek."
Jisung Minho'nun kulağına uzandı, "Seni iliklerine kadar korkuyla dolduran kadar durmayacağım Minho, sana tüm zevkleri ve korkuları birlikte tattiracağım. Ayrıca şu saniyeden sonra dediğim herhangi bir şeyi aksatarak yaparsan ya da yapmazsan bu sesi herkes dinler."

Minho yutkundu, "a-ama bu durumda sen de kaybetmez misin?"
Jisung histerik bir kahkaha attı, "Hayır kaybetmem! Okulun orospusuyum sonuçta değil mi!?"

"Bana böyle davranma! Ben orospu değilim!"

"Ne?"
Minhonun dudaklarından dökülen kelimeyle beraber Jisung'un gözünden de bir yaş düştü.

"Sen şu dünyada gördüğüm en büyük orospusun. Okulun orospususun, yalan mı? Okulda yatmadığın kimse kaldı mı!?"

"Birinci sınıftayım daha! Kimseyle öpüşmemiştim bile! Ama senin yüzünden herkes beni istediği yerde, istediği gibi elleyebilecegini düşündü! Senden güç aldılar ve benden para karşılığı onlarla yatmamış istediler! Sen orospu çocuğu buna hakkın olmamasına rağmen hayatımı orospu olarak geçirmemi sağladın! O pedofili matematik hocası kaç defa beni taciz etti senin yüzünden haberin var mı!?"

Vardı...
"Seni taciz mı etti?"

"Hâlâ yalan söyleme peşindesin! Seni gördüm Minho! Senden yardım istedim! Ama sen sadece arkanı dönüp kaçtın!"

"L-lütfen yapmayın!"

"Sesiz ol güzelim, herkes bizi duysun istemeyiz değil mi?"

Ve elini Jisung'un okul pantolonunun içerisinde hareket ettirmeye devam etti.

Jisung kafasını sağa cevirdi öğretmeninin ona uzandığını görünce, ellerini tutmuştu, kaçmasını engellemişti.
Jisung kapının arasından sızan ışıkla beraber Minho'yu da gördü, dudaklarını oynattı 'yardım et... lütfen yardım et'

Minho arkasını döndü ve yürümeye başladı, içeriden bir haykırış duyana kadar yavaş yürüyordu, "MINHO! BOYLECE GIDEMEZSIN YARDIM ET!"
Ve koşmaya başladı, arkasına bakmadı, Jisung'u kurtarmadı, yapabileceği halde yapmamayı seçti.

"Seni hayatının her dakikası tacize uğrama korkusundan daha beter bir korkuyla dolduracağım Lee Minho, öyle ki perdelerini bile açamayacak hale geleceksin, kabuslarında beni göreceksin, adımı duyduğunda o küçük beyninde patlarcasına bir akıl'sızısı hissedeceksin"

Ondan uzaklaştı, "adımı aklının en büyük ve iğrenç köşesine kazıyacağım ve sen asla silemeyeceksin."
Ve arkasını dönüp geldiği yere, Felix ve Hyunjin'in olduğu masaya döndü.

'~'~'~'

Yazım yanlışı varsa özür dilerim, aklıma bir anda geldi ve unutmamak için hızlıca yazdım.