babyboy // Minsung

♡31 ♡

merhabaa❣️
Okullar acıldı, nasılsınız var mı bir sıkıntı?😭
iyi okumalarr 💖

~
Kapı sesine uyandı Jisung. Saat kaçtı? Bu kimdi? Ailesi işe gitmiş miydi? Kafasındakileri savuşturarak kalkıp kapıya baktı. Sevgilisi gelmişti. "Soo?" Soobin gülümsedi, "güzelim?" Jisung tepki veremeden kendine çekip sıkıca sarılmıştı Soobin.  Sarılmak kendini daha da kötü hissettirmişti Jisunga. Soobin gülümseyerek ayrılmış ve elindeki poşetleri kaldırmıştı, "bebeğimle uzun süredir baş başa vakit geçiremiyoruz diye film günü yapalım dedim."

Jisung ölüyordu, Soobinin onu bu kadar önemsemesi ve sevmesi Jısung'u öldürüyordu.

Gülümsedi ve sevgilisini içeriye aldı. Soobin ezbere bildiği evde önce mutfağa gidip Jisungla birlikte aldıklarını tabaklara koymuş, sonra salona taşımıştı. Jisung'u kanepeye oturtup odasından battaniye alıp gelmişti ve Jisung'un izlemek için internete düşmesini beklediği bir filmi açmıştı.

~
Filmin yarısı geçmişti bile ama Jisung hiç bir şey anlamamıştı. İzleyememişti ki filmi, sürekli düşünüyordu. Ekrandaydı gözleri ama aklı değildi. Günlerdir düşünüyordu, evden, yataktan çıkmak istemiyordu. Düşünüp bir çare bulmak ve acısını sonlandırmak istiyordu ama düşündükçe daha da kötü oluyordu her şey.

"Jisung artık problemi söyleyecek misin?"
Soobin'in ağzından adını duymasıyla irkildi.
"Bir sorun y-" Soobin sinirle güldü, elini saçından geçirdi ve ayaklandı, "neyse ne"
Kapıya gidiyordu. Jisung ne yapacağını bilemeden seslendi sadece, "Soobin!" Artık sabrı kalmamıştı, onu seviyor, kötü olduğunu bilerek yanında durmak istiyordu, ona güvenmesini ve sorunu anlatmasını istiyordu ama Jisung hiç yardımcı olmuyordu.

"Ne Soobin ne?!" Jisung tekrar irkildi ve ayaklanarak onun yanına gitti, "özür dilerim, sadece sorun seninle ikgili değil ve-" tamamlayamadı cümlesini, "sorun benimle ilgili değilse sonuçlarına neden ben katlanıyorum Jisung?!" Haklıydı, "sana destek olmak istiyorum, seni seviyorum ve karşılığında senden sadece bana güvenip ortadaki sikik problemi benimle paylaşmanı istiyorum ama sen sadece oturup sorunun bende olmadığını ve söyleyemeyeceğini sayıklıyorsun!" Jisung bir şey diyemedi, Soobin de güldü ve evden çıkıp gitti.

01.37

deli gibi ağlıyordu Jisung, kendini hâlâ durduramamıştı. Sabahtan beri yaptığı gibi tekrar aramıştı onu, anında meşgule düşmüştü... sırasıyla Felix'i, Seungmin'i, Hyunjin'i aramıştı, açan yoktu.

böyle durumlarda yalnız kalmayı sevmiyordu. dakikalar ilerledikçe elinin altındaki numarayı aramamak için kendini ikna etme çalışmaları zayıflıyordu.
en sonunda arama tuşına basmıştı.

odada telefonun sesi yankılanırken Jisung yaptığından çoktan pişman olmuştu bile...

•••
Kawga, Kaos.