VİŞNE ÇÜRÜĞÜ

Kuşun Gündüz Kabusu

Denizler çekiliyordu, rıhtımdaydım
Aralıkta tutunacak bir hayat
Güneye uçmaya güç bulamamıştım
Uzun ıslak rıhtımın ucundaydı yüreğim Uçmayı öğrenmeye yelteniyor
O umutla gökte duruyorsam saniyelerce
Hayal kırıntısı suratıma çarpıyordu dakika dolmadan
Dudaklarım titriyor, korkuyordum
Herkes uçmayı öğrenip gitmişti
Tek başınaydım,
Hala rihtımın üstündeydim
Omuzlarım düşmüştü , acı çekiyordum Rezil birer sayfaydı geçen her gün
Sabahın daha başında sarhoştum
Doğru yoldan sapmiştım
Onlarca maske vardı suratımda
Durmadan ifadelerim değişiyordu.
Anıların renkleri solmuştu yüzümde
Eskimişlerdi yanaklarımda yaş yaş duruyordu
Gerçek neydi,büsbütün unutmuştum
Bir düş balonunda çökmüş sayıklıyordum
Gözlerim boş boş denize bakıyordu Aklımda ne varsa parça parça kalmıştı
İnsanlar acıyıp parçaları topluyordu avuçlarıyla
Yapboz parçaları gibi birleştiriyordum
Belli belirsiz görünüyordu kelime yığınım
Neden neyi yaptım anlatamıyordum, Çildırmıştım,
Akşamüstü insanlar ayaklarımı zincirlemişlerdi rıhtıma
Gece kendimi boşluğa bırakıp
Kalbimi durdurmamam için
Hala ayık değildim
Güneş elimdeki Rose ile dolu kadehi götürüyordu
Dudak büküyor herkesin gitmesini izliyordum
Bileklerim morarmış dizili kemiklerdi,incinmişlerdi
Yine rihtımda duruyordum
Ancak karanlık ve sessiz gecede ayılabilirdim zaten
Bilincim oturunca çıkarıyordum onları
Ve deniyordum gün ağırana kadar
Hayata tutunacak neden bulmayı,uçmayı