VİŞNE ÇÜRÜĞÜ

aşk mı nefret mi?

yüzümü sana döndüğümde
geçmişim ellerimden kayip
geleceğim sisleniyordu.

gözlerindeki kahvenin derinliği

gemilerimi batırmasın

hayallerimi yok etmesin diye
ne karşında durabiliyor
ne de yanından geçiyorum.
buralara alıştıramadım kendimi

sana olan çekincemden ,korkumdan

yabancı kaldım hep
bi soguk bi yanlız
oyle bi tek kaldim ki
yabancilik bile sıradanlaşıp
yerini mecburiyete bıraktı.
mecburen gülüyor
mecburen susuyor oldum
bu kaybolus sırasında

seni kötüleyecek ya da

varlığımı yükseltecek bi kelime etmezken

tum duvarlarima birer tugla ekleyip kale yaptim.
seni "kumral gunes " ilan etsem ,

ask beni lanetler seni sevdigim icin

tutup " adi şövalye"sin desem

sen "bay doğru "olur çıkarsın fallarımda.

aslinda kendimi yok edişimi sana bağlarken bile

haksizdım

çünkü hep senin düşüncelerinle kendimi aşağladım

.ben senin hayallerindeki bana hic ulaşamadım mesela

sonra"hiçkimse "olmak daha kolayıma geldi

hayal olan bana benzerken

tüm cesaretim cesede dönüştü

adına seslenirken.

kimdin ki sen

beni aşağılarken
bir asil miydin ki bana asi ve merhametsiz davranirken
yada bi tanrı mı sanıyordun kendini
beni "kimse" olarak cezalandırırken.
aşk degil , nefret değildi hicbir zaman bana yaptiklarına sebep
çünkü ben
ne kuldum karşında sana ne de köle.