VİŞNE ÇÜRÜĞÜ

--'BİR DEMET HAZIRLIK GİDİŞE

o gün yine gitmeyi düşünmüştüm
sıradan bir gündü
parçalı bulutluydu hava
bir yerlerde doğruyu bulmak için yanlışlar tartışılıyordu
oralarda dolaşıyordum

gözlerini görene kadar bu karmaşaya bulasmamistim.

dilim tutuklanmıştı hiç
kelimeleri bırakıp sıcaklığına koşmamıştım bir kucağın
bir rüzgar nefesimi yutmamıştı böyle
sesin tüm dünyaya hükmedebilirdi
ama ben sesinle gömülebilirdim
ve gülümseyişin
kimsesiz bir çocuğun bayramıydı
buruk ama parlak o ışık gibi
aklımdan başkasının olduğuna dair şarkılar geçti
ve gözlerim kalbimin kırıklığını canlandırdı , dolup taştı
tabi bu da bir ihtimaldi
benim olacağının ihtimali gibi
tanıdık birkaç kişi ile
Raskolnikov un üzerimizde izlerini seyrediyorduk
çünkü şiirlerimizin katiliydik
umutsuzlukla öldürüp
yenilerini yaziyorduk
vicdanımız için
gözlerin üzerimdeydi
yasak romanlar okuyordu bakışların
bir kaç adım aramızda dert yanıyordu
ama bizim değil hem olmayacak mutluluk
gitmeliyim
mavi mavi selamlıyoruz hürriyetimize kalanları
son kadeh de bitti ,bak
gitmeliyim hala
biraz daha özgür uçmak için gökyüzünde
biraz daha tok olması için milletimizin
şikayetlerin son kırıntılarını görmek için insanların
gitmeliyim
bir başka şarkıda karşılaşmak üzere artık
yetişmeliyim hava limanına
bavulum ayak dibimde
patlıcan moru ve bak
üzerinde hippi ve ordu armaları var
geçmişte kullandığım maskelerle
sır gibi saklandığım
duygularımla ölüm sahnelerimle dolu içi
taksiye binip kaybolabilirsin karanlığında gecenin
benim gibi
sen de bu şehri terkettikten sonra
gittiğimiz karanlıkların birleşmesi umuduyla
ne diyelim?