the unplanned compliance (Completed)

7

"Are you okay?"

I don't know If I'm just imagining things but I can really sense a concern from his voice.

Kasalukuyan kaming nakasakay sa kanyang sasakyan, he fetch me earlier like what he said. Si Jana ay biglang sumama ang pakiramdam kaya umuwi rin siya agad ilang saglit matapos ang lunch namin.

Ngumiti ako ng marahan bilang tugon.

"Do you have a place in mind where you'd like yo eat?" He inquired, glancing at me from time to time.

Umiling ako. "W-wala... okay na ako kung saan man."

"The place is farther, would that be alright?"

I nodded once again, hindi ako palasalita pero ngayon ang dahilan ko ay wala lang talaga akong gana.

Mula kanina ay parang mas naramdaman ko ang pagod, my nervousness stayed at my system throughtout the class. Gustuhin ko man umuwi rin, lalo lang lalala ang nararamdaman ko pagkauwi kaya pinili kong manatili sa klase kahit wala na ako naiintindihan sa sinasabi ng guro at mga kaklase.

Mas malayo nga ang pupuntahan namin dahil habang tumatagal ang biyahe ay parang mas napapagod ako. My headache from earlier gets prominent. I'm feeling dizzy because of the ride.

I inhaled deeply to ignore the bothering feeling pero hindi umeepekto. I massaged the side of my forehead in hope of easing the dizziness.

"Frella, you're not okay. Let's just stop at near resto." He said, maneuvering the steering wheel.

He parked the car at the nearest restaurant he saw. Napahinga ako ng malalim ng sa wakas ay huminto ang sasakyan. I quickly opened the door to inhale fresh air. Napaigtad pa ako ng may mainit na sumakop sa aking pulsuhan.

"I'm okay..." pangunguna ko nang pinagmasdan niya lang ako.

His worried eyes stayed for a while before he defeatedly nod. "You're not used to long travel?"

Umiling ako.

"Hindi naman. P-pagod lang ako talaga ako ngayong araw..."

Hindi naman ako mahiluhin sa byahe, sanay na sanay naman ako. Siguro nga sa sobrang pagod lang at magulong isip, maybe I'm just stress these past few weeks.

Tama, I don't have to overthink things. Maybe I'll get better.

Inalalayan niya akong pumasok sa loob, agad ako naghanap ng banyo para makapaghilamos. I did my things when I went inside the bathroom, pagkalabas ay naabutan ko na siyang naka-upo sa lamesa na pinakamalapit sa banyo.

Tahimik kong tinungo siya at naupo sa kanyang harap. I let him order food, ilang beses pa siyang napatanong kung ayos lang ba talaga ako at pareho lang ang sagot ko. Hindi naman niya ako pinaniniwalaan, nahihilo pa rin ako talaga hindi ko alam kung paano itatago iyon sa aking mukha.

"Gutom lang siguro ako..."

Mula sa akin ay umangat ang tingin niya sa aking likuran, "Here's the food, then."

Inilapag ng waiter ang dalawang pagkain, sinimulan ko kainin ang tinapay na kasama nang bumalik uli ito para maglagay ng pagkain.

I covered my nose when I smelled the food he placed in the table, agad ako napatayo at napaderetso sa banyo at agad na sinubukan sumuka sa sink. I winced continuesly as I taste the sourness of my mouth.

"Frella, what's really happening?" His alarmed voice does nothing to ease whatever I'm feeling. Lalo lang ako kinakabahan.

Haharap pa lang ako sa kanya nang maramdaman ko nanaman ang pagbaliktad ng sikmura ko, I tried to vomit not minding we are in a restaurant's restroom.