the unplanned compliance (Completed)

12

Isang linggo na rin akong nananatili sa pad ni Nikolas, wala akong ibang ginagawa kung hindi kumain, magluto at matulog. As much as I wanted to visit my bestfriend, ayaw na ni Nikolas dahil nga sa nangyari kinagabihan noong araw na iyon.

I just agreed, no matter how I tried to shrug it off my mind... nanatili talaga sa utak ko lalo na at wala akong kaalam-alam sa nangyayari sa kanya.

Nakalabas lang ako uli nang kuhanin ko ang damit ko para sa kasal nila Tito Axar, kaagad din akong umuwi at sabay kami pumunta sa mansyon nila Nikolas.

I laughed shyly when Nikolas gave the bouquet to me. Syempre ay hindi magandang makisali ako sa pagsambot ng bulaklak kaya hindi ako tumayo lalo na at medyo may kalakihan na ang tiyan ko but I think Lalianah has a plan, kaya dumeretso kay Nikolas ang bulaklak at agad iniabot sa akin.

Nanunuksong binalingan ako ni Zollana tila kinikilig pa. Napanguso na lamang ako at napaiwas ng tingin.

Nang matapos ang buong programa ay nagpaalam na rin kaming umalis sa pamilya ko at pamilya niya. The feeling was quite unbelievable, our families has been known to have a silent fight for more than a decade... pero nagsama pa rin ang pamilya namin sa iisang lugar para rito. Naging maayos pa rin ang lahat.

"Frella,"

I am already resting on the bed when he called my name, napabangon ako at sinulyapan siya na may binabasang mga papel kanina. Sa palagay ko ay reports iyon sa negosyo nila ni Pierro. Sa pagkakatanda ko ay may koneksyon sa mga transportation vehicles ang kanilang negosyo.

His eyes are quite shining when he stood up and sitted at my side. Napabangon tuloy ako nang bahagya para magkaharap kami nang tuluyan. Nagtatanong ang mga mata ko nang nanatili siyang titig na titig sa akin.

Kanina pa lang sa mansyon nila habang kinakasal sila tito ay may parang may bumabagabag na sa isip niya.

"Let's get married," deretsong sabi niya matapos ang ilang sandali.

Tila nahigit ko ang hininga at hindi alam ang sasabihin. Palagay ko ay naestatwa ako sa puwesto ko at napakurap-kurap ang mata.

"H-ha?"

He heave a sigh. "Let's get married."

"N-next year, right?"

"We can do it next week..."

Napalabi ako.

"But... our parents-"

"Yeah," pigil niya sa sasabihin ko. Tumango-tango ito, "That's... alright, let's just sleep."

Naguguluhan akong tinignan siya. Gusto kong malaman kung ano talaga ang iniisip niya pero inalalayan niya na akong mahiga ulit. Nagpaubaya ako at nahiga habang pilit pa rin inuunawa sa isip ang usapan.

I'm sure he never forgot about that, the fact that he still think of continuing our marriage within the year made me think that there's a way to do that.

Mayroon naman kung magpapakasal kami ng sikreto. Hindi-

Oh.

Is that what he wants to suggest?

"Sleep," He reminded before he turned off the remaining light.

I pursed my lips and nodded at him dahil sa pagod ay mabilis ko na ring nawaglit iyon sa isipan ko at tuluyang nakatulog.

Nagising ako ay mag-isa na lang ako, kadalasan ay naabutan ko siya at sabay kaming nag-uumagahan na madalas ay nailuto niya na pagkagisinh ko. Tulad ngayon, nakahain na ang umagahan ko na may kasamang papel.

I didn't wake you up, you seem tired. Eat your breakfast. Take care - N.

Sumilay ang isang ngiti sa aking labi nang mabasa ang sulat. There's still a good thing about waking up late, nalaman ko na may ganitong side rin pala siya. Hinila ko ang upuan at sinimulan kainin ang hinanda niya.