the unplanned compliance (Completed)

10

Kinabukasan ay nagising ako sa pagbaliktad ng sikmura ko. It was like I am ready to vomit everything. Isa 'to sa mga kailangan ko tiisin tuwing umaga. Hinatid ako ni Nikolas sa mansyon namin, kaagad ko rin siyang pinauwi at hindi naman niya pinilit pa hintayin ako para siya na rin ang maghatid sana sa akin sa klase. He may sense I'm not comfortable with that.

Dumating ang bakante naming oras nang mag-aya ang kaklase ko magpraktis para sa gaganapin naming pagtatanghal. I hesitantly stood up and followed them to a vacant space where we can move.

I bit my lip when I saw our leader doing jumps, pwede kaya? Hindi ako sigurado.

"Magbubuhat kayo boys ha, sino sa tingin niyo kaya?" tanong nito sa mga kaklase ko.

"Si Frella, mukhang magaan..." sabi ng isa kong kaklase.

Gulat akong napatingin sa kanya, kuryoso akong pinasadahan ang sariling katawan. Hindi ba nila napapansin ang pagtaba ko? My long skirt hides my tummy so well.

"Uh...hindi ko kakayanin 'yung ganoon. Iba na lang." I said and smiled a little.

Mabilis naman silang pumayag, ganoon naman sila dahil sa apelyido ko. Nagpaalam ako na magbabanyo saglit pero naghanap ako ng tahimik na lugar at nagpadala ng mensahe kay Nikolas patungkol sa pagtatanghal namin.

He didn't reply, he was quick to call me that I answered immediately.

"Can you ask excemption from that?" aniya. "We can't risk it."

"Sige..." Saglit akong natahimik, iniisip kung paano. "Magpapasabi na lang ako."

Tama, I'll ask tito Axar if he can talk to my prof. Ayos lang sa akin na malaman na, ang iniisip ko ay kung okay lang sa pamilya ko.

"Do you want me to excuse you instead? I can come pick you up."

"Hindi na!" agaran kong tugon. Hindi naman na kailangan, alam ko naman na nagta-trabaho rin siya. Kaya hangga't maaari, ayaw kong abalahin siya lalo na't magkikita't magkikita naman din kami.

Mabilis ako nagtungo kay tito Axar, buti nalang at nasaktuhan ko siya sa kanyang opisina.

"Frellaña," tawag sa akin ni tito nang akmang magpapaalam sa pag-alis matapos niyang sumag-ayon sa hiling ko.

Tito Axar's serious eyes gaze stayed at me for a while before he blew air. "I'm sorry, Frella. I don't think you could marry a Mellaleje... as of now."

Iyon ang naging laman ng isip ko buong magdamag, the only hope I am holding to is gone now. Ang tanging laman ng isip ko ay si Nikolas. It's good to know he wants to marry me but unfortunate that we can't.

Bumalik ako sa dati kong pinuwestuhan at doon naiyak nang tuluyan, hindi ko na nga inintindi na balikan pa ang klase ko. Hindi ko alam kung magpapasalamat ako na naabutan ako ng mga pinsan ko at ni Lalianah dito o maiyak lalo.

My eyes choose the latter when they tried to comfort me.

"Do you really want to marry him, ate?" Zaseya suddenly asked that made me stilled.

Humikbi ako at napaisip. Isa lang naman ang sagot doon, oo. Who wouldn't want to have a complete family? Isa pa, I saw how hurt Nikolas when he mentioned about his mom. And hearing him being hopeful about ours is affecting me so much.

It's stupid I know to realize that he's wanting marriage so bad not because of me yet I'm very ready to do so. I can dwell with the fact that he's genuinely concern of me and surely going to be a great father.

It would be nice that marriage with me would comfort him, right?

I'll finally be somehow useful. Kahit kay Nikolas lang, hindi ako maging isang disappointment.