Geçmiş bir hayalet gibi peşinizden geldiğinde, ona boyun eğmekten başka çareniz kalır mıydı?
İlkim Çetin, yıllar sonra döndüğü üniversitede artık başarılı bir akademisyendi. Hayatını yoluna koymaya çalışırken karşısına çıkanlar onu yeniden yıllar ön...
Yeni bölüme hoş geldiniz😍 Oy verip yorum yapmayı unutmazsanız çoook sevinirmişiz🥰🌝 Keyifli okumalar 💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ACI ÇİKOLATA ON BEŞİNCİ BÖLÜM "Kanadı Kırık Düşünceler Treni."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı: Serin, Vazgeçmedim. Cem Adrian & Sena Şener, Yine Mi Yol?
🖇
"Geleceğim dedim ya güzelim, sadece biraz daha zaman istiyorum senden. İşleri tam anlamıyla yoluna koymam gerek... Geleceğim. Dün gece mi? Evet, inanmazsın ama evet. Uyuyor şu an, yanımda..."
Duyduğu anlamsız mırıltılar genç kadının uykusunu büyük ölçüde dağıttığında yatakta sessizce kıpırdadı ve diğer tarafa döndü. Aynı anda kahvelerini aralamaya ve gözlerini ışığa alıştırmaya çalıştı.
Emir başını çevirip yataktaki hareketliliğe kısa bir bakış attığında konuşmanın sonlarına gelmişti. İlkim uyanmak üzereydi.
"Umarım, umarım dediğin gibi olur Ayşin. Biliyor musun, artık ben de bundan daha azını kabul edebileceğimi sanmıyorum."
İlkim kenara toplanmış yorganın altından çıkmamış, büyük yatakta uzanmaya devam ediyordu. Üzerindeki uzun tişört kalçasına doğru sıyrılmış, bacaklarını ortaya çıkarmıştı. Beyaz çarşaflara dağılan kestane rengi saçları ve soluk tenine vuran güneş, zaten var olan güzelliğinin üstüne daha da fazlasını ekliyordu. Emir onun neredeyse uyandığını hissedince telefon konuşmasını bitirdi.
"Ben seni daha sonra arayacağım, tamam mı? Lütfen dikkatli ol ve bana haber vermeyi unutma. Ben de seni seviyorum."
İlkim yatakta hafifçe döndü ve başını çevirdiği gibi bakışları Emir'i buldu. Adamı gördüğünde, sabahın onun için çoktan başladığını anlamıştı. Jilet gibi ütülenmiş düzgün takım elbisesi üzerindeydi. Bir elinde küçük kahve kupasını, diğerindeyse telefonunu tutuyordu. Kadının görüş açısında yandan profili vardı ve dağınık saçlarını düzeltmemiş, boynuna asılı kravatını henüz bağlamamıştı.
