Geçmiş bir hayalet gibi peşinizden geldiğinde, ona boyun eğmekten başka çareniz kalır mıydı?
İlkim Çetin, yıllar sonra döndüğü üniversitede artık başarılı bir akademisyendi. Hayatını yoluna koymaya çalışırken karşısına çıkanlar onu yeniden yıllar ön...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ACI ÇİKOLATA ON ALTINCI BÖLÜM "Sanrılar ve Sancıları."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkıları: Tan Taşçı, Yalan Melike Şahin, Kara Orman.
🖇
Seneler geçse de zamana karşı duran, bir türlü değişmeyen şeylerin olduğu doğruydu.
Soğuk, ıssız ve dezenfektan kokan koridorlar mesela... Hiç değişmiyordu. Kapının önündeki o bekleyişin verdiği gerginlik ya da doktorun odasına girmeden önceki endişe seviyesi, alacağın haberlerin hayatını ne denli değiştireceği konusunda hiçbir fikrinin olmayışı...
Hepsi aynıydı.
Sırtını yasladığı koltuk giderek rahatsızlaşmaya ve yüzündeki koruma amaçlı taktığı maske, saat yaklaştıkça kulaklarını ağrıtmaya başlamıştı. Parmaklarını, suratını burnunun üstüne kadar kapatan maskeyi düzeltmek için yüzüne kaldırdığı anda, telefonu sanki bu anı bekliyormuş gibi çalarak sessiz koridorda bir yankı oluşturdu.
Emir Feza arıyordu.
Kısa bir an koridoru kontrol etti ve sessizliği yırtan melodiyi susturdu. Bir süre öylece bekledi ve parmakları titrerken hissettiği korkuyu yenmeye çalıştı. Korkacak bir şey yoktu çünkü Emir'in hiçbir şeyden haberi yoktu.
Maskeyi çenesinin altına indirmeden düzeltti ve etrafı gözetlerken telefona düşen aramayı saniyeler içinde, kısık sesiyle yanıtladı. "Efendim?"
"Günaydın demek için aramıştım ama... Biraz geç kaldım sanırım?"
İlkim gülümsedi. "Biraz." diye mırıldandı.
"Öyleyse bunu bir kahvaltıyla telafi edemem. Öğle yemeği?"
Dudaklarını birbirine bastıran genç kadın, önünden sessizce geçip giden bir hemşireyi izledi. Onun uzaklaşmasını beklerken sessiz kalmıştı.
