Haylee's Point of View
"Happy birthday, Lily. Binilhan kita ng kwintas na lagi mong tinitignan sa internet. Alam kong pinag iipunan mo iyan pero nagamit ang pera mo, 'wag kang mag alala, naisantabi ko iyan sa fast food. Sana magustuhan mo." niyuko niya ang ulo para suriin ang ibinigay kong regalo. Nataranta kami ni Kate nang bigla siyang umiyak.
"Ate Lily, bakit po?"
"Lily, may problema ba?" hinawakan ko siya pareho sa magkabilang balikat.
"W-Wala, ate. Thank you sa regalo. Nag abala ka pa. Ang ganda kasi nito, pangarap kong bilhin. Pangako, aalagaan ko ito, ate!" nangiti ako at pinaupo siya.
"Hindi pwedeng balewalain natin ang araw mo tsaka kung nag aalala ka sa bayad sa ospital, kaya ko iyon. Wala akong hindi kayang gawin."
Kaya kong magpanggap at balikuin ang nararamdaman ko para sa iba, kaya kong isakripisyo ang sarili ko, kaya kong alagaan ang buong bayan, kaya kong magtiis habang buhay, kaya kong akuhin ang sakit, kaya kong indahin lahat lahat, tama, wala akong hindi kayang gawin.
"Ate, ito po gift ko! Gawa ko iyan, ate ha. 'Wag mo ding iwawala." inabutan siya ni Kate ng isang bracelet na puro blue at white ang beads, may heart bead sa gitna. Ito 'yung pinabili niya sa akin noon, hindi ko akalaing pinaghahandaan niya ang araw ng ate niya.
"Wow, Kate! Hindi ko talaga ito iwawala, gawa mo, e. Alam kong puno ito ng pagmamahal. Salamat sa inyo." umiling ako at hinampas siya ng mahina.
"'Wag kang magdrama, baka maiyak ako." tumawa si Kate sa amin. "Malalagpasan din natin lahat ito. Magiging okay din ang lahat, lagi niyong isipin na kaya natin 'to kapag magkakasama tayo." naunang naiyak si Lily sa sinabi ko. Marahan siyang natawa bago nagpunas ng luha at tumango.
"Ikaw nga ate 'yang madrama diyan, e." tukso ni Kate. Sakto namang tumunog ang alarm niya.
"Oh, Kate, oras na para matulog. Tulog ka na." inalalayan ko siya sa paghiga. Alas syete na pala, hindi ko namalayan ang oras. Nang makatulog na nga siya ay tinignan ko si Lily na nakatingin din sa kaniya. "Lily, usap tayo sa labas." lumapat ang mga mata niya sa akin bago tumango.
"Kailangan mo ba talagang tumira sa mansyon ng Mister Chen na iyon, ate?" bakas ang lungkot at umaasa ang boses niya pagkalabas pa lang namin. Nai-explain ko na sa kaniya ang lahat at naiintindihan niya naman.
"Bibisita din ako minsan, hindi ko alam kung pang habang-buhay ito pero okay lang ako. Lagi naman tayong mag uusap, e. Ikaw na muna bahala kay Kate. Magha-hire na lang ako ng nurse para sa kaniya. 'Wag kang mag alala, Lily." umiiyak na siyang tumango at niyakap ako ng mahigpit. "Kailangan ko nang umalis, happy birthday ulit."
Bukas na ang kasal. Alam kong nakahanda na ang lahat sa mansyon, ako nga lang ang hindi.
"Mag iingat ka, ate."
Dwayne's Point of View
"Dude, I hate to admit it but damn, your bride looks so gorgeous!" Angelo exaggeratedly whispered on my eyes while looking at the woman who was walking towards me. "Can I admire her just for this time, Dwayne?" I stared at him.
"Shut your ass up, Angelo."
I stood straight and waited her, Edrian was walking before her. The maids are there, witnessing the event. Mea was on her back, cause she's the bridesmaid, she was just a make up artist but we don't have any bridesmaid here.
Ugh, the ceremony took so long. The priest almost told us an unending story before he announced that we must now exchange rings. And on the kissing part, I faced Haylee.
