Angelo's Point of View
"Hello? Who are they?" I am busy with the proposals for the corporation until an unknown number showed on my screen.
[A-Angelo,] I dropped my pen. [H-Hi?] my eyes stayed at the papers. Am I imagining things?
"M-May I know, w-who are you?" I want to be sure. I can't just assume.
[Your voice didn't changed at all.] nadinig ko ang pamilyar na tawa. [My bad, you already forgot about me.] umiling ako sa sarili ko. Nababasa na ang mga papeles sa harap ko dahil sa tubig na kumakawala sa mata ko.
"M-Maica?"
Her voice.. didn't also changed at all. Makikilala at makikilala ko agad-agad.
[How are you, Angelo?]
"Am I on heaven right now?" I can't stop my tears from falling. "I feel weird."
[Can't you believe that I am alive? Buhay ako. Buhay na buhay and I came for you. Does your door still open? Not for my heart but for my explanation? I made a promise, right? Can you open the door for me?] tumingin ako sa pinto, ibig ba niyang sabihin..
"M-Maica," nilakad ko pa unti-unti ang pinto. Nanginginig ang mga kamay ko habang nilalapit ko iyon sa pinto. Sa huli ay humugot ako ng malaking buntong hininga at binuksan iyon.
Halos malaglag ang cellphone kong nakatapat sa tenga ko nang bumungad sa akin ang dilag na matagal ko nang hindi nakita. Ngumiti siya sa akin kasama ang mata niyang pinagmumulan ng mga luhang dumadaloy sa pisngi niya.
"Hi," she waved a hand.
Kahit magkamukha sila ni Haylee, alam kong siya 'to. Her mole on her head, her black eyes and the perfect smile that was only made for me.
Hindi ako kumurap ni nagsalita, nanatiling nakasentro ang mga mata ko sa kaniya.
"Hindi mo man lang ba papapasukin ang bisita mo? I am still a guest Mr. Luague." I want to chuckle but my body didn't even moved.
Hanggang sa maramdaman ko na ang yakap niya. Umiyak siya
sa dibdib ko. Nahulog ko ang phone na hawak ko at dahan-dahang hinaplos ang ulo niya. Is this for real?
"I missed you, Angelo." my heart beated fast.
I embraced her with my arms. We stayed like that for minutes until she stopped from crying.
"You're alive.." bulong ko sa kaniya. Kumalas siya sa yakap at ngumiti.
"Yes I am."
"What do you mean by an explanation?" nilakad niya ang desk ko at umupo sa upuan.
"I want you to know everything.. well not everything. Sasabihin ko lang ang dapat mong malaman." naging seryoso siya at humarap sa glass wall kung saan makikita ang syudad.
Naalala ko 'yung tipo ng relasyon namin noon. Iyun ba ang ipapa-alam niya sa akin ngayon? Kung bakit ganu'n kami noon? Bakit nagpakasal siya kung mahal niya nga ako? Bakit nagka-anak sila kung mahal niya ako? Bakit lumayo siya nang walang sinasabi sa akin? Bumalik sa akin ang pag-iisip na baka hindi niya talaga ako mahal ni minahal man lang. Tumalikod din ako sa kaniya at hinayaan siyang ipaliwanag lahat. Nandito na ulit 'yung sakit.
"Sasagutin mo na ba lahat ng tanong ko? Dahil, Maica I've been hurt. Now that you mentioned that, nabalik lahat sa akin. I am happy to see you again but I am hurt on behalf."
"Hindi ko alam kung masasagot ko ang lahat. Alam ko ang mga bagay na gusto mong itanong. Sisimulan kong sagutin ang tanong na 'mahal nga ba kita? o minahal nga ba talaga kita?'." she paused. "Oo. Minahal kita at mahal kita."
