Epilogue

1K 109 95
                                    

ZAWGYI

ကိုယ္ရံေတာ္ေလးေၾကာင့္ အ႐ွင္အမ်က္ထြက္ခဲ့ဖူးတာ တစ္ခါတည္း...အမုန္းဆံုး ရန္သူရဲ႕သမီးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ေနပါတယ္ဆိုလို႔ အရွင္က အမ်က္အႀကီးႀကီး ထြက္ျပခဲ့တာ...

သုိ႔ေပမဲ့...အ႐ွင့္သဝန္တိုစိတ္ကေလးက ဘယ္ေလာက္ထိျပင္းလဲဆို... ေဘးခ်င္းကပ္ၿပီး အျပစ္သားႏွစ္ဦးကို ရင္ျပင္ေပၚ ခ်လိုက္မိလို႔ ထိုမႉးမတ္ကို ေသဒဏ္ေပးၿပီး ပလႅင္ေပၚက ဆင္းလာကာပင္ ကိုယ္တိုင္ဆြဲခြာပစ္ခဲ့သည္အထိ မဟုတ္လား...

သဝန္တိုတာ ခ်စ္လို႔ပါ...ခ်စ္လြန္းလို႔ သဝန္တိုမိသြားတာ...ျပသနာေတြ ျဖစ္ေစဖို႔ မဟုတ္ပဲ...ဒီကိုယ္ရံေတာ္ေလးကို သိပ္ခ်စ္လို႔ သဝန္ေတြ တိုျပခဲ့တာ...အ႐ွင္ကေလ...ပံုစံေတြသာ ဘဝကူးလို႔ ေျပာင္းလဲသြားမယ္...အဲ့ဒီသဝန္တိုတတ္တဲ့ ညင္ေလးကေတာ့ အခုထိ ကပ္ပါလာတုန္း...

''အကိုေနာ္...႐ႈပ္႐ႈပ္ယွက္ယွက္ေတြ...အႏုပညာေလာကထဲက ထြက္ၿပီးၿပီပဲဟာ...ျပန္ေတြ႔ၾကမယ္ဆိုတာကို နားလည္တယ္...ဖက္လိုက္နမ္းလိုက္ေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူးေလ...''

ပြစိပြစိ အသံငယ္က မိုးမခပင္ေလးေအာက္မွာ...ဆူဆူပူပူ ေျပာေနရာက ႏႈတ္ခမ္းေလးခြၽန္ၿပီး ေစာင့္ေအာင့္ေနပံုဟာ ၾကည့္ေနသူအား အသည္းယားေစလြန္းပါသည္...

''ဘာလို႔ ျပံဳး ျပံဳး ႀကီး ၾကည့္ေနတာလဲ!...အင့္!...''

အူတိုရံုတင္မဟုတ္...သူေျပာေနသမွ်ကို ေဘးနားကေန ျပံဳးျပံဳးႀကီးလုပ္ၿပီး ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ အူပါေပါက္ကာ သြယ္လ်လ် လက္ေလးေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္သူျကီး ရင္ဘတ္ကို ထု႐ိုက္ေလသူသည္ တစ္ေယာက္တည္း မေက်မနပ္ေတြ ျဖစ္ေန႐ွာ၏...

''ေတာ္ၿပီ...နာတယ္ေလကြာ...''

စိတ္ႀကိဳက္ထု႐ိုက္ခြင့္ေပးထားၿပီး ခနအၾကာ...လက္ေလးေတြကို ဖမ္းဆြဲၿပီး သက္ဆိုင္သူႀကီးက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေျပာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ အိခနဲဝိုင္းေသာ ေကာင္ေလးသည္...ႏႈတ္ခမ္းေလး ဆူထားဆဲ...

''ေဟာ္ဗ်ာ...မ႐ိုက္ရလို႔လား...လုပ္လုပ္...ဒါဆိုလဲဆက္႐ိုက္...''

ခ်ဳပ္ထားတာကို လႊတ္ေပးလို႔ ရင္ဘတ္ကိုပင္ ပို႐ိုက္ေကာင္းေအာင္ ဖြင့္ဟေပးေလသူသည္ အစဥ္အဆက္ ဒီအ႐ွင္မ်က္ႏွာငယ္ရင္ကို မေနႏိုင္တဲ့ ခ်စ္တတ္သူႀကီးေပမို႔ လက္႐ွိဘဝတြင္လည္း ေကာင္ေလးဘာလုပ္လုပ္ အရာရာ ငယ့္သေဘာ ငယ့္သေဘာနဲ႔...

ကမ္းမဲ့လက္//ကမ်းမဲ့လက်(Completed)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang