ULAŞILMAZIMSIN

1.Bölüm

YAZARDAN:

Çoğu gecede olduğu gibi kabus görüyordu , nefesi kesiliyor, terden sırsıklam olmuştu.
   
    5 yıldır böyleydi lise 2 deyken hayatının en büyük kabususnu yaşamıştı ve bazı geceler hala yaşıyordu .

   Aslında bu sadece onun değil en yakın arkadaşınında kabusuydu tek bir farkla arkadaşının yanında onu çok seven biri vardı.

   Gerçi Deniz onun kardeşiydi ama yineden yetmiyor insana . Ve o her şeye rağmen umursamaz ve ifadesiz durmayı başarıyordu . Güçlü ve yıkılmaz gibiydi, onu gören kimse bunun bir derdi var, bu öfkeli veya mutludur diyemezdi bu da onun maskesiydi.

En son çığlığıyla sıçradı yatağından....

  ECEMDEN:

" Hayır , hayır, ha yır... )
Hıh hıh

  Nefes almakta çok güçlük çekiyordum. Boğulacak gibi hissediyordum. Sıçramıştım yatağımdan , kabus olduğunu anlayınca rahatlayamadım çünkü kabus değil yaşanmış bir gerçekti . Geçmişimden bir yara .

   Daha fazla düşünmemeliydim  , hiç bir zamanda bir şeyleri fazla düşünmez üstünde durmazdım çünkü düşünürsem kendimi yapmayacağımı bilirdim .

Ezan sesiyle iyice kendime geldim böyle bir huzur yoktu .
  Abdestimmi alıp güzelce namazımı kıldım.
Secademde bir sure kuran okudum .

Sabahları uykuma düşkündüm ama okula geç kalmamak için uyumamalıydım .

Bu gün üniversite'nin 2. yılının ilk günüydü ve ben bu yıldında önce ki yıl gibi sessiz ve sakin geçmesi için dua ediyordum sürekli .

Geçen yıl benim için güzeldi . Denizim sesizliğimden şikayetci olsada iyi geçmişti . Okula gittiğim ilk günümde çok gergindim, sanki sürekli sorun çıkacakmış gibi hissediyordum Denizde bana sürekli " Rahatla lütfen , hiç bir sıkıntı olmayacak ." diyordu ama tabiki bu beni rahatlatmıyordu .
    O gün tüm gün boyunca kimseyle muhattap olmamış her zamnki gibi bilgisayarım da yazdığım kitapla ilgilenmiştim son düzeltmeleri yapmıştım bu gün gönderecektim ve kısa bir sürede baskısı tamamlayacaktı.

     Fazla gergindim ama bu yüz ifademden anlaşılmıyordu . O son dakka korkusunu hiç unutamıyorum . Tam rahatlamıştım biraz gün bitmiş ve eve gidiyorduk kulaklıkları kulağıma taktım tam okuldan çıkıyordum ki birine çarptım.

Nasıl saçma bir tesedüftü.  Ve ben o kadar sorun istemiyorum ki yüzüne bakmak veya kulaklığımı çıkarma girişiminde bulunmadım pardon deyip geçmiştim . Şimdi hatırlayınca ne kadar saçma davranmışım .

      Sonrasındaysa yine eski ben olmuş tüm rahatlığımı ve umursamazlığımı ütüme almıştım. Bir yılın tamamı sesiz ve sakin geçmişti . Güzeldi umarım bu yılda öyle olur .

  Düşüncelerimden sıyrılıp gerçek dünyaya döndüm hatıralarımda hiç bir zaman bu kadar oylanmam bu bir rekordu . Hemen secademi katlayıp kuranımı yerine koydum .

    Ve hazırlanmaya başlamadan önce kısa bir duş aldım çıktığımda saat 06'30 du ve benim ilk derisim sekiz'deydi. Oyalanmadan hazırladıklarımı üstüme geçirdim. Bu arada da herzamna çağırdığım taksiciyi aramayıda unutmadım .

    Hazırlanmayı bitirdikten sonra hemen çıkıp taksiye bindim bu sırda kulaklıklarımı takıp müzük dinledim.
  Düşüncelere falan dalmayacaktım ezberlediģim yolu geçmişimizi izledim okulun önünde durunca hemen inip hızlıca okula doğru adımladım , tabi bu sırada Denize mesaj atmak için telefonumu çıkardım ama onun daha erken  mesaj atmış olduğunu gördüm.