İmkansızlığın Öyküsü

6.Bölüm..Maskenin ardındaki yüz

ÖZÜRLERİMLE BELİRTMEK İSTERİM Kİ DİĞER BÖLÜM UZUN BİR SÜRE GELMEYE BİLİR SALI GÜZÜ OLACAK FİZİK SINAVINDAN SONRA İKİZİMLE BERABER FRANSA'YA TEKRARDAN GİDECEĞİZ VE N ZAMNA DÖNECEĞİMİZİ BİLMİYORUZ DİĞER YAZAR ARKADAŞIM MİHRİBAN İSE 8.SINIF ÖĞRENCİSİ OLDUĞU İÇİN YB ATARMI EMİN DEĞİLİZ...TEKRARDAN ÖZÜR DİLERİZ

.

.

.

.

.

Yaşadığım olayın şokunu atlatamadan ikinci defa bir güç tarafından çekildiğimde istemsizce kapattım gözlerimi ve vücudumdan güç akımı gittiğinde daha gözlerimi açmadan burnuma tuzlu su kokusu geldi. Yavaş yavaş gözlerimi açtığımda beklediğim manzara bu değildi kapkara bulutlarla kaplı gökyüzüne eşlik eden sivri kayalıklar ve grinin tonlarına bürünen deniz. evet şu anda görmeyi planladığım bir manzara değil VE ben. şu. anda. gökyüzünde. süzülüyordum

evet garip bir cümle ama tam olarak öyleydi. Yavaş haraketlerle etrafıma bakınırkan mağara benzeri bir oyuk gördüm. Tamam bu normal olabilirdi ama ordaki kadın normal değildi. omuzlarının iki karış altında düz siyah saçlı ve gri-mavi tonlarındaki gözü vardı yarı giyinik yarı çıplak bir vaziyette yunan tanrıçalarını andırıyordu. Kadın uçurumun kenarına geldiğinde oturdu ve yavaş yavaş ayaklarını sallamaya başladı ardından tüm dikkatini denize verdi ve birşeyler mırıldanmaya başladı

Gözlerimde saklısın ağlayamam ben

Düşeceksin sanırım kipriklerimden

Damarımda kan olup dolaşırken

Beni böyle bırak git, git gidebilirsen...

Kadının gri-mavi gözlerinden inci tanesi gözyaşları birer birer akmaya başlarken kadın sağ elini gökyüzüne doğru kaldırdı ve bir şeyi tutmak istercesine uzandı ama ardından yavaş haraketlerle indirdi ve yine birşeyler mırıldanmaya başladı

Artık biz yokuz.

Artık içinde acı olan cümleleri gömdük kendimizi.

Artık yeni bir başlangıca yüzümüz yok.

Bir daha geri dönüş yok.

Biz ne yaptık bize.

Sen ne yaptın bana, ben ne yaptım sana...

Kapkara gökyüzünde şimşekler çakmaya başladığında kadın yavaş haraketler ile kalktı ve bir adım daha atarak uçurumdan aşağıya attı kendini.

Vücudumdaki güç akımını hissetmeden hemen önce duyduğum son ses kadının hüzün dolu sesiydi

-Üzgünüm Sentinus üzgünüm ama Konu seni unutmaksa ben yokum dedi ve altın toz taneciklerine dönüşerek ortadan kayboldu

.

.

.

Gözlerimi hızlı bir şekilde açtığımda karşımda tanımadığım beş kişi vardı hepside dikkatli bir şekilde beni inceliyordu

-Sonunda uyanabildin dedi yeşil saçlı oğlan

-Böyle birisinin varis olduğuna inanamıyorum dedi gri saçlı kız

-Gözleri çok güzel dedi sarı saçlı oğlan

kafamın içinde arı vızıltıları duyuyordum ve midem acaip bir şekilde bulanıyordu benim durumumu anlayan dostum tanji koşarak yanıma geldi tam kolumdan tutacaktıki mavi-gri bir elektirik adımı onu karşıdaki duvara fırlattı.