ASRIN// Texting

20

"Gitmem Asrın. Gitmem. Sen kadar biliyorum kalan olmanın acısını. Terk etmese de annesizliği. İliklerime kadar. Yanında değildim ama sen birçok şeyi yaşarken ben de yanındaydım. Gelmek istedim , sarılmak istedim. Beni istemeyecektin. Şu an olduğu gibi. Asrın sen kimseye zarar vermiyorsun. Aksine sen herkesi korumaya çalışıyordun. Çalışıyorsun. Beni bile. Ama beni kendinden korumana gerek yok. İnan seninle olursam zarar görmem. Sen hep benim hayatımdasın. Hayatımdaydın. Ama ben yokum. İzin ver olayım? İzin ver birlikte üstesinden gelelim. Gelemedik mi? Birlikte üzülelim. Asrın, sen olmazsan zarar görürüm ben. Sen olmazsan acı çekerim. Beni uzaklaştırma kendinden. Kaçma benden. İzin ver."

Barış'ın sesi bir inilti kadar sessizdi. Asrın onu cevapsız bıraksa da kovmamıştı , gitmesini istememişti , uzaklaşmamıştı. Yüzünde bir gülümseme peydahlanırken ayaklandı.

"Güzelim sen biraz dinlen. Kahve yapayım geleyim." Asrın sessiz kalmaya devam ederken mutfağa ilerleyip hızlıca kahve hazırladı. Asrın kahveyi severdi. Keşke beni de sevse diye düşündü.

Hazırladığı kupayı Asrın'ın minik elleri arasına tutuşturup dağılan eşyaları ve Asrın'ın kardeşine aldığı kıyafetleri toplamaya başladı. Asrın'ın göz hapsinde olmak hem onu mutlu ediyor hem de gerilmesine sebep oluyordu. Kalbi yine küt küttü. Bu da bir adımdı.

Etrafı topladıktan sonra Barış ikisi için yemek söylemiş , sessizce yemeklerini yemişlerdi. Asrın'la konuşmak istediği tonla şey varken sessiz kalmak onun için çok zordu fakat bu haldeyken zorlamak istemiyordu. Yemek yemeyi reddetmemesi bile onu mutlu etmişti.

Yemeğin ardından sessizlik devam ederken Asrın kitap yığının olduğu yemek masasında bir plak çıkarttı. Eski pikapa plağı yerleştirip ortofonu bıraktığında tiz bir ses evin eski duvarlarında yankılanmaya başladı.

Ayten Alpman'ın sesi onlara eşlik ederken Asrın balkon kapısını araladı. Serin hava süzüldü içeri yavaşça. Şişeler dışında bir şey kalmayan buzdolabından bir şarap ve kadeh kapıp çöktü koltuğun dibine.

"Zaman durdu sanki
Beklerken seni
Ben bir tek sevgiye
Bağladım kalbime"

Saatler boyu yalnızca Ayten Alpman'ın sesi yankılanmıştı. Saat gece yarısına gelirken kadehin dibinde kalan son yudumu da dudaklarıyla buluşturup ayaklandı. "İçeride dolapta yastık yorgan var. Kapıyı kapatırsın." Barış'ın cevap vermesini beklemeden çekmeceden anahtarı alıp odaya ilerledi. O hala yerlerdeki kıyafetlerin arasından yatağa ulaşıp bedenini bırakırken Barış yüzündeki şapşal gülümsemeyle ardından bakıyordu. Onu düşünmüştü. Onu düşünmüştü...