𝐀𝐋𝐋𝐈𝐄𝐒 • NEWT [ TST & TDC ]

07 | EMBRY Z WOZU, SZTAMAKOM LŻEJ

Uciekaliśmy przez pustynię. Dziwiłam się, że tak łatwo nam poszło. Gdybym tylko wiedziała, że Janson da się wyrolować małym szczylom, to już dawno sama bym wzięła nogi za pas i złożyła Nedowi wizytę w Ontario. Ucieszyłby się. Aris, Winston, Clark i Kaleb całkiem sprawnie przeprowadzili akcję ratowniczą pt. Ocalić Frajerów. Pojawili się w odpowiednim miejscu, o odpowiednim czasie, otworzyli nam wrota, dzięki czemu mogliśmy dać dyla.

Thomas podziękował Jansonowi za jego gościnę, wystawiając typowi środkowy palec na pożegnanie, gdy drzwi się już się za nami zamknęły. Nie powiem. Dumna z leszcza byłam, ale tego, co stało się Faye można było uniknąć... Myles pewnie też już był teraz jedną nogą w grobie przez tych zjebów.

Fakt, nie byłam z nimi jakoś szczególnie blisko. Nie powinnam ubolewać nad ich stratą, jednak to, że się dla nas poświęcili... było ponad moje siły. ZMROK od lat odwalał brudną robotę za Prawe Ramię, które zwykle wolało używać siły przeciwko swoim wrogom. Prezydent Lailah działała inaczej. Dlatego Kanclerz się z nią liczyła, bo wiedziała, że to jej siatka szpiegowska stanowiła prawdziwe zagrożenie dla rozwoju Prób. Członkowie mojej organizacji, działali niemal we wszystkich częściach świata. Nawiązywaliśmy kontakty z rządami Rosji, Chin, Kanady, starając się ich odwlec od współpracy z DRESZCZem. Moja mama też mogłaby żyć, gdyby nie była altruistką.

Gwyneth Clayton na pierwszym miejscu zawsze stawiała dobro innych. W każdym razie, tak mówił Ned. Ja czasami w to powątpiewałam. I miałam za złe mamie to, że mnie osierociła. Od samego początku miałyśmy tylko siebie. Ojciec też miał na mnie wyjebane, ale jego nie zdążyłam poznać. Kiedy mamę postrzelono na granicy z Kanadą, miałam sześć lat. Osiem kolejnych spędziłam pod czujnym okiem Neda, a trzy ostatnie w Siedzibie DRESZCZu. Teraz miałam osiemnastkę na karku i zero perspektyw na przyszłość. Widzisz, mamo? Dobre uczynki nie naprawiają magicznie świata. Dalej jest tak samo spierdolony, co w chwili moich narodzin. Czy za taką przyszłość umierałaś?

Na zewnątrz pogoda nie zachęcała do takich wycieczek. Trwała burza piaskowa, zajebiście wiało, a Janson już wysłał za nami list gończy. Jego goryle rozpoczęli poszukiwania dzieciaków. I mnie. Nie zapominajmy, że teraz znajdowałam się na czarnej liście tego pierdolonego cwela. Zabierając mnie ze sobą, Thomas skazał mnie na śmierć. A może... to była tylko kwestia czasu? Janson sam mówił, że tylko czekał na moje potknięcie. Tak się kończy wysyłanie dziecka na front. Zapamiętaj to sobie, Mary. Ciebie nie będę prześladowała w życiu pozagrobowym, gdy przez tych gamoni kopnę w kalendarz, ale Vince na pewno będzie miał ze mną przejebane.

— Embry, purwa, nie zostawaj w tyle! — wydarł się Minho gdzieś z przodu.

— Jeszcze raz mnie pogonisz, a wreszcie przywalę ci w tę głupią mordę! — Nie było mi do śmiechu. Ani, kurwa, trochę. Mijaliśmy kolejne wydmy. A znalezienie schronienia przed nadciągającymi oddziałami DRESZCZu wydawało się co najmniej niemożliwe.