Sonsuza dek Yalnız

1.Bölüm

Ben Nefes ve lise 3.sınıf öğrencisiyim. Hayatım oldukça sıradandı. Ta ki düne kadar. Bu büyük olay için bu günlüğü yazmaya başlıyorum. Çünkü hayatımın normal olmayacağını hissediyorum.

Dün sabah kahvaltı hazırlıyordum. Çayın ısınmasını beklerken telefonumdan arkadaşıma mesaj çekiyordum. Onun adı da Buket. O benim en yakın dostum. Orta okuldan beri arkadaşız. Herneyse onunla mesajlaşırken perde yanmaya başladı. Dumanı hissettiğimde çok korktum. Ne yapacağımı bilemedim. Ve olan oldu. Ateş üzerime geldi ben de korkudan dona kaldım. Ateş bana deymesine rağmen yakmıyordu. Ateş üzerime geldikçe geldi ve sonunda ne perdede ne de ocakta ateş kalmamıştı. Sanki hepsini yutmuştum. Hemen gazı kapattım ve elimle karnımı kontrol ettim. Şok olmuştum. Ellerime baktım. Bu nasıl olabildi.

Zaman kaybetmeden elime bir kağıt aldım ve ucunu yaktım. Ateş hiç çizgisini bozmadan geliyordu üstüme. Cesaret edip ateşe dokundum. Elimde hiç birşey hissetmedim. Ateş yine aynı şekilde elime geldi ve yok oldu.

Bu anıyı aileme söylemedim. Biraz daha kendimi denemek istiyorum. Bu arada evde yalnızdım çünkü annem ve babam çalışıyor ayrıca abim şehir dışında üniversitede okuyor. Yani çoğunlukla evde yalnız oluyorum.

Ateş üstüme gelebiliyor ama onu olusturamıyorum ya da alevlendiremiyorum.

Bu yeteneğin tam olarak ne olduğunu bilmiyorum ama 10 yaşımdaki olayla ilgisi olduğunu düşünüyorum.

10 yaşımdayken okulumuzda yangın çıkmıştı ve alevlerin içinde kalmıştım. Şimdi daha mantıklı geliyor yaşıyor olmam. Itfaiyeci inanılmaz bulmuştu yaşamamı. Alevlerin içinde olmama rağmen yüzümde ya da herhangi bir yerimde yara izi yoktu. Bu anıyı çok iyi hatırlıyorum. Ateşle ilk imtihanımdı ve son olmayacak gibi.