Sonsuza dek Yalnız

6.Bölüm

(Multimedya Rüzgar)

Bu gün Cemre ile bahçede takılıyorduk. O konuşuyor ben de onu dinlemiş gibi yapıyordum çünkü aklım Rüzgar'daydı.

Uzun uzun düşününce ona hak vermeye başladım.Onunla konuşup bu hastahaneden kaçmanın bir yolunu bulmalıydık.

Cemre'nin yanından ayrıldım. Rüzgar'ın odasına gittim. Tam kapıyı çalacaktım ki konuşmalar duydum. Sanırım telefonla konuşuyordu. Ama burada telefonu nereden buldu. Hemen odaya daldım.Beni görünce hemen telefonu kapatıp arkasına sakladı.

"Kiminle konuşuyordun? "

" Hii..iç .Kendi kendime. "

" Telefonu gördüm."

" Ne telefonu. "

"Arkanda işte." diyerek elinden telefonu almaya çalıştım.Benden saklamaya devam etti ama yemezler. Sonunda pes etti.

" Tamam telefonla konuştum."

" Merak etme kimseye söylemeyeceğim sadece kiminle bu kadar gizli konuştun? "

"Planım için önemli biriyle. Biliyorsundur ki dışarıdan yardım her zaman daha iyidir."

" Ben de senle bu konuyu konuşacaktım."

"Zaten gerektiğinden çok şey biliyorsun.Çeneni kapalı tutacaksın ve bir daha da bu konu açılmayacak."

"Sakin ol. Sana yardım edeceğimi söylüyorum."

"Yardıma ihtiyacım yok."

"Ben de buradan nefret ediyorum.Ölüm falan olmadan buradan kaçsak olmaz mı?"

"Olmaz! Burada bir yıldır ben varım. Bize hayvan muamelesi yapıyorlar. O haplar ne biliyor musun? Gücümüzü yavaş yavaş yok eden bir zehir. Peki sen neden güçlüsün diyeceksin. Çünkü ben hiç bir zaman o hapları yutmadım. Bu pisliklere ölmek bile hafif kalır. Yavaş ve acı vererek ölmeleri lazım."

" Neden bahsediyorsun? Burada ne kadar kötü şartlar olsa bile bizim güçlerimiz gelişsin diye."

" Senii de inandırmışlar. İlk geldiğinde böyle değildin. Sen de benim gibi buradan nefret ediyordun ne oldu da hemen değiştin?"

Cevap veremedim. Haklıydı. Ben nasıl burayı savundum inanamıyorum.

" Şimdi anladın mı?" Sırtını açıp gösterdi.

" Bak bu yara izleri dün oldu. Yaptığım şey yüzünden kırbaçla dövdüler."

Gözlerim yaşarmıştı. Koşarak odama geldim. O çok haklıydı. Burası bir cehennemdi. Ona nasıl bunu yapabildiler.

Bunları yazarken bile göz yaşlarımı tutamıyorum günlüğüm. Artık karar verdim ne olursa olsun Rüzgar'a yardım edeceğim.