Utopia×Taekook ✓

-0.2-

"Ünlü müyüm? Neden ki?"

"Beyninin buzu aşılmamış hâlâ sanırım. Neden diye sorduğuna göre. Taehyung, sen, eski insanlıktan kalan tek kanıtımızsın. Donduruldun ve bin yıl geçti. Bedenine hiçbir zarar gelmedi, çözündükten sonra yaşamına devam ediyorsun. Her şeyi hatırlıyor, hiçbir şekilde yaşamında zorluk çekmiyorsun. Bunlar bizim şimdiki zamanımızda yapabileceğimiz şeyler ama eski insanlar başarmış. O yüzden herkes görmek istiyor seni, adın hemen hemen herkesin dilinde. "

Dudaklarımı birbirine bastırıp biraz etrafıma bakındım, utanmıştım dediklerine çünkü.

" Hadi, sana Ütopya'nın yaşam stilini ve kurallarını anlatalım. "

°°°

Uyandığım odaya tekrar gelmiştik.

" Hadi oturalım. "

Aynı o gamzeli adamın yaptığı gibi, bileğine dokunduğunda aynı köşede o koltuk tekrar belirmişti.

"Bunu nasıl yapıyorsun?"

"Vücudumuzda kontrol panelleri var. Sana da yerleştirilecek, böylece Ütopya'da girip çıkamayacağın yer olmayacak, bu halde ne bu odadan içeri girebilir, ne de çıkabilirsin."

"Ama, bu biraz sakıncalı değil mi? Başkalarının evine girmek de buna dahil mi?"

"Kişisel evler dışında her yere. Ki, öyle bir şey olsaydı, emin ol kimse kimsenin evine girmezdi."

"Ütopya'da olduğum ne belli."

Alayla gülümseyip bakışlarımı ellerime indirdim, insanlığın bu halini görmek... Nasıl bir nimetti bu böyle?

" Devam edeyim, Ütopya'da herkes eşittir. Suç oranı yoktur, çünkü suç işlenmez. Mahkeme salonlarımız, yargıçlarımız ya da hapishanelerimiz yok. Bir devlet teşkilatı yok, insanlar kendi kendilerini yönetir. Tüm hizmetler ücretsiz, sokaklar tertemiz. Çalışma zorunluluğun yok ama çalışsan daha iyi, Ütopya'ya hizmet etmek, bizi ve bizden sonraki nesili rahata erdirir. Yasaklarımız yok mu, tabii ki var. İnsan öldürmek ve kişinin haklarını ihlal etmek yasak. "

" Eğer yapılırsa peki? Yargıç, mahkeme yoksa ceza sistemi de yok?"

" Daha önce başımıza gelmedi, o yüzden evet, ceza sistemi de yok. Jeongguk belki sana daha önce söylemiştir, burda herkes birbirinin iyiliğini düşünür, kin, hırs, intikam gibi duyguları hissetmeyiz. Kimseyi incitmeyiz. "

Kafamı tekrar sallayıp beni derinlemesine izleyen Jeongguk'a döndüm. Bakışlarımız çakıştığında irkilip gözlerini başka yere çevirdi.

" Sana diğer şeylerden de bahsedeyim. Aynı eski dünyada olduğu gibi, sinema salonları, tiyatrolar, alışveriş merkezlerimiz var. Gece kulüpleri de buna dahil."

Bakışlarımı Jeongguk'a çevirdim yine.

"Peki evlilik? Yani, o kurum işleri nasıl ilerliyor?"

"Bazı değişiklikler var tabii. Mesela, eskiden çoğu ülkede geçersiz olan eşcinsel evlilik, burada aşk cinsiyet ayrımı yapmıyor. Gidip bir çiçekle evlenmek için bile başvuru yapabilirsin ve bu kabul edilir. İnsanlar seni yargılamaz ki bu bizim haddimize değil. Hayat senin hayatın, kimseyi ilgilendirmez. "