Utopia×Taekook ✓

-1.1-

"Benim kurabiyem neredeymiş acaba?"

Saklandığı yerden çıkmadan hafif bir ses geldiğinde bakışlarım yatağın arkasındaki boşluğu buldu.

"Bebeğim yatağın arkasında mı?"

"Hayır, değilim!"

İsyankar sesiyle yüzüm tatlılığıyla gevşedi, yanına gidip saklandığı yerden çıkarmış, yatağa uzandırıp tüm bedenini öpücüklere boğmuştum.

"Bu kadar tatlı olma demedim mi ben sana, hm? Yiyeyim mi şimdi, ah, alıp göğüs kafesimde saklamak istiyorum seni."

Sıkıca sarıldığımda kahkaha atıp omuzlarıma tutundu. Saçlarımı öpmeye çalışıyordu.

"Alıp saklama beni, nasıl seveceğim yoksa?"

"Jeongguk, bilerek mi yapıyorsun? Bu tatlılığın başka açıklaması olamaz çünkü."

"Neyi bilerek mi yapıyorum aşkım?"

"Yapmıyormuşsun."

Masum sesi ve kocaman açtığı gözleriyle öylece bana baktığında eriyerek bakmıştım gözlerine. Dayanamadan tekrar boynuna gömüldüm ve sıcak tenini öptükçe öptüm, doyamadım, doymak için de hiç uğraşmadım. Çünkü biliyordum ki imkansızdı, onu öpmekten bıkmayacaktım, istemediğim bir an bile olmayacaktı. Her zaman onda soluklanacak, mutlu bir olay olduğunda ilk onunla paylaşmak isteyecektim.

"Bebek gibisin, bebek kurabiye."

Biraz daha orada onu öpücüklere boğup gıdıklamıştım, yorulduğunu hissettiğimde geri çekilip perçemlerini alnından uzaklaştırdım.

"Bebek tavşanım, bir şeyler yemek ister misin? Sabahtan beri koşturuyorsun etrafta sadece, yoruldun bebeğim."

Hafif bir tebessümle beni kollarımdan tutup yatağa yatırmıştı, zorluk çıkarmadan uzanıp güzel yüzüne doğru döndüm.

"Birazcık acıktım evet, bana ne pişireceksin?"

Gülümseyip üzerine tırmandım ve burnumu boynuna bastırdım. Bebek kokusuyla ağırlığımı üzerine bıraktım, sıkıca sarılmıştı boynuma, saçlarımın arasında hissediyordum güzel dudaklarını.

"Çok mu sevdin sana yemek yapmamı? "

" Evet! SeokJin hyung da mükemmel yemek yapıyor tabii ama benim için uğraşman hoşuma gidiyor. Hem eski yemekleri de öğreniyorum. Ayrıca elin çok lezzetli."

"Elimin lezzetli olduğu doğrudur, her konuda, biliyorsun."

Sırıtmamla kaşlarını çatıp burnumu ısırdığında kahkaha atıp biraz daha yanaştım ona.

"Sen ahlaksız bir adamsın. Uzak dur benden, sapık."

"Diyene de bir bakın, kendini bana koşulsuz şartsız teslim ederken sapık olan ben mi oluyorum? Hem, sen benden daha sapıksın, sürekli dokunuyorsun bana, sevişmek istiyorsun."

Dudak büzüp homurdanmamla kıkırdayıp alnıma minik bir öpücük bıraktı.

"Çok sevdim çünkü, önceden benim için önemsiz olan şey seninle anlam buldu. Günlerce sevişsek bile sana doyacağımı düşünmüyorum. Hoşuma gitti bu duygu, tabii, bir mumyayla birlikte olduğum gerçeğini gözardı ediyorum."

"Yah! Jeon Jeongguk! Ne mumyası hâlâ?! Akıllanmadın mı sen, hm?"

"Demek ki akıllanmamışım, biraz daha anlatmak ister misin?"

Dudaklarını dudaklarıma sürtüp fısıldadığında yurkunup hafifçe geri çekildim, gözlerim dudaklarında takılı kalmıştı, deli gibi öpmek istiyordum onu.