Chasing The Moon

kabanata 3

2024 Version.

Chasing The Moon

Nakakulong na lang ako sa bahay sa mga sumunod na araw. Dad found out that I sneaked out that friday night. It's probably the guards who snitched on me. His people are such a loyal dogs, how touching.

I yawned after I sat. This is my last class for today at ako pa lang ang nandito sa classroom dahil napagod ako kalalakad. My friends are also nowhere to be seen–kaya boring ang araw ko.

Inilagay ko ang braso sa ibabaw ng lamesa at roon inunan ang ulo. Minutes later, the room became crowded. Halos napuno ang chair–like–stairs na upuan hanggang sa maramdaman kong may umupo sa tabi ko.

I lazily get up when I heared the professor's greetings, we greeted back in unison. Nagsimula na siyang mag-discuss pagka-upo namin. I open my book and pretended to read when she ask a question.

"Yes, Mister Sallista?" I lifted my head when I heard a familiar name. Bumaba ang paningin ko sa first row nang may tumayo roon. Dahil na sa fifth row ako ay nakatalikod ito sa 'kin ngunit mahahalata mo talaga ang pagiging magandang nilalang nito likod pa lang.

His hair neatly styled and he's wearing a complete uniform. His hands move to the air as he spoke. I wet my lips using my tounge. Heck, kaklase ko pala 'to? My brow furrowed. How come I didn't notice him then?

Napuno ng palakpakan ang room nang matapos itong magsalita. I clapped too even though I don't understand his explanation...or sadyang bobo lang ako kaya hindi ko naintindihan. The professor seems to be satisfied with his answer. Ibinalik ko muli ang tingin sa libro nang magsimula itong magtanong ulit.

I sighed in relief when the long hour of discussion and recitations is done, I'm very thankful that I avoided reciting. Halos tawagin ko na ang mga santo kanina wag lang matawag para mag-recite.

"Chie." Umangat ang ulo ko mula sa pagkakayuko habang inaayos ang bag. Naangat ko ang isang kilay nang makita si Michael, isa sa tropa ni Jonathan. Kinamot nito ang batok at nahihiyang nag-iwas ng tingin habang ang isang kamay ang mahigpit ang hawak sa strap ng kaniyang bag. I put my bag's straps on my shoulder and waited for him to speak.

"Uh, are you game later? Iinom kasi kami nila Jon, pinapatanong sa 'kin kung sasama ka." I sneered. Kapal ng mukha, ah? Tapos niya 'kong multuhin–not that I care, I don't like him but duh! That's so freaking offending. Gusto ko sanang isatinig kung gaano kagago ang kaibigan niya ngunit itinikom ko na lang ang bibig.

I shook my head as I hugged the books in my arms. "Hindi, busy ako. Pakisabi na lang din tigilan niya na 'ko." I smiled and flipped my hair. Saka ako naglakad pababa nang makita sa peripheral vision kong palabas na 'yung Sallista.

Ang mabilis na mga hakbang ko ay unti-unting bumagal nang maka-lebel ko siya. I'm tall but I look so small beside him. I clicked my tongue to get his attention but heck, he didn't even throw a glance! Naglagay ako ng espasyo sa 'ming dalawa para hindi halatang sinusundan ko siya. Damn it, I shouldn't be doing this!

Hindi ko pa nga tanggal ang kahihiyan noong nakaraan sa Bar! Ngumuso ako at hinayaan siyang maunang lumakad. I watched his back as he walked. Nawala lang ito sa paningin ko nang lumiko siya sa isang hallway.

Ba't ko ba kasi 'to nilalapitan? He's handsome and hot, yung tipong tahimik pero matinik sa kama, and yes, mahilig ako sa lalaki. I like chasing them and dumping them in the process but I'm not the one who will throw my self at someone just like that. Especially kung wala namang consent noong tao.

Now I feel bad. My shoulders loosened. I'm drunk yes, but it's just not right. Feeling ko tuloy gumawa ako ng krimen.

"Oh, fuck!" I hissed when I felt a pain on my shoulder, suddenly I'm back to my senses. "Tang..." Napa-atras ako sa lakas ng impact ng bangga, I even let go of the books! Ang sakit din ng balikad 'ko! Ano ba 'to, semento?!