Karan

1. Bölüm

~Sellamm, bu benim ilk hikâyem, umarım severek okursunuz.
Daha fazla kitap için beni takip edip bildirimleri açmayı unutma✨ umarım severek okursun,
İyi okumalar dilerim~
__________________________________

"Ne demek yapamam!?" "Özür dilerim Emir bey ama böyle bir isteği kabul edemem" "Çık dışarı. Kovuldun!"

Hiç bir şey söylemedim ve önlüğümü masaya bırakıp restorandan çıktım. Az önce patronum daha fazla maaş karşılığı onunla beraber ilişki yaşamamı istemişti çünkü maddi olarak zor durumda olduğumu biliyordu, o da bunu kullandı.

Ne kadar zor durumda olursam olayım, böyle bir şeyi asla kabul etmem.

Sokakta yürürken gözüm sürekli yoldaydı. Bir umut taksi bulmak için bakıyordum ama nafile. Yoktu...

Belki yarım saat geçmiştir, emin değilim. Eve geldiğimde ağır bir içki kokusu ile yüzümü ekşittim. Evde babam yoktu ama alkol kokusu onun yokluğunu dahi aratmıyordu.

Üstümü dahi değiştirmeden bütün şişeleri toplamış, evi havalandırmıştım. Babam, yani kimlikte ki adı ile Hasan Uzun, kadınlarla gezmedeydi.

Biraz kendimden bahsetmem gerekirse ben Masal, Masal Uzun, babam bana hiç kızım demese de onun genlerini taşıdığım için Hasan Uzun'un 3 çocuğundan biriyim, tek kızıyım.

İki ağabeyim var; Miraç Uzun ve Mirza Uzun. Miraç ağabeyim, babam ve ben aynı evde yaşıyorduk, iki hafta öncesine kadar.

Mirza ağabeyim eşi ile yurtdışında, burada ki sorunlardan çok uzakta mutlu.

İki hafta önce babam ve ağabeyimin şiddetli kavgası sonucu ağabeyim bavulunu almadan evden gitmişti. Nereye gittiğini bilmiyorum ama tahmin etmesi çok zor değil. O kadının yanına. Bu evde hep canı sıkılır, teselliyi de o kadının kolları arasında bulurdu.

Peki ben? Ben Masal Uzun, üstte de dediğim gibi. 23 yaşındayım. Bu yaşımda, birçok sorumluluk alarak kendime yük edinen ama inatla birgün mutlu olacağım yalanına inandığımdan tek başıma olan Masal Uzun.

Annem, ahh...annem yok. O ölmedi. Ama bizi bırakıp gitti.

Çok net hatırlıyorum. 4 yaşındaydım. Annem ve babam çok şiddetli bir kavga etmiş ve annem valizi ile gitmiş, bir daha dönmemişti. Bir kere bile arayıp sormamış, kendine yeni bir aile kurmuştu.

Deniz, Deniz İrfan. Annem. Yeni kocasının soy adını kullanıyor doğal olarak...böyle söyleyince bir yabancı gibi oluyor...

O şuanda yeni kocası ve oğlu ile çok mutlu. Ben ise bu yaşımda 60 yaşında ki bir kadından beter durumdaydım.

Hep yanımda olan arkadaşım Batuhan, kısaca Batu. O benim kardeşim gibi. Her şeyi beraber yaptığım kardeşim. Beni hiç yalnız bırakmayan kardeşim Batuhan Yüce.