Karan

19. Bölüm

Masal sessizce kapıyı açtı ve kulağını odanın kapısına dayadı. İçeriden gelen sesler Masal'ı daha çok şaşırtırken olup biteni anlamaya çalışıyordu.
Panik bir şekilde kapı açıldı ve içeri biri girdi. Kapı hızlı bir şekilde giren kişinin ardından kapandı. Masal o kişinin kim olduğunu bilmiyordu. Karan olabilirdi, ya da başka biri.
Masal kapıdan çekilip yavaşça yatağa oturdu ve düşündü. Düşünmesine çok fırsat kalmadan kapı tekrardan açıldı ve kapandı. Kilit sesinin ardından odadan çıkan adımlar Masal'ın odasına doğruydu. Masal gerginlikle beklerken içeri bir anda Karan girdi. Yüzünde endişeli bir ifade vardı.
Hiçbir şey demeden sadede aval aval Masal'ın suratına bakıyordu. İkisi de tek kelime etmeden birbirlerine bakıyorlardı. Çok geçmeden karan konuştu.
"Evde durmaktan sıkıldın mı?" "Ne?" "Soruma cevap ver Masal. Evde durmaktan sıkıldın mı?"
Genç kız tereddüt ile genç adamın gözlerine bakıyordu. Vereceği cevap ne gibi sonuçlar doğuracaktı? Doğruyu mu söylemeliydi, yoksa doğru olmayanı mı?
"Masal hadi, bir şey yapmayacağım. Sıkıldın mı? Sıkılmadın mı?" Sesi neredeyse çıkmıyordu genç kızın, ama gene de konuştu. "Sıkıldım" "Sonunda konuştun. Öyleyse hazırlan, akşama davet var ve sende benim partnerim olarak geleceksin. Alkol olacak, dans olacak ve yemek. Hazırlan, evden çıkmak için 1 saatimiz var."
Karan bunları söyleyip odadan çıktı. Masal şaşırmıştı. Sıkıldığı için onu bir davete mi götürüyordu? Yoksa gerçek bir partneri olmadığı için mi bunları yapıyordu? Genç kız hâlâ olduğı yerde düşünürken başka şansı olmadığını anladı ve dolabın önünde durup kapağı açtı. İçeriden sade, şık beyaz bir elbise aldı. Elbise uzun değildi, omzunda ki tül detayları Masal'ın ayrıca hoşuna gitmişti. Elbiseyi giyindi ve aynada kendine baktı.
Gayet nahif gözüktüğünü düşündü.
Böyle sade bir elbiseye sade bir makyaj yakışırdı sonuçta.
Pembe allık, şeftali rengi bir ruj, nude renginde bir far ve eyeliner ile makyajını tamamladı.

Saçlarını açık bırakıp hafif su dalgaları yaptı. En sevdiği parfümden de boynuna sıktıktan sonra bilekten bağlamalı beyaz topuklu ayakkabılarını giyindi ve artık hazırdı.
Kapıdan çıktı ve merdivenlerden indi. Salonun cam kapısından Karan'ın görüntüsü yansıyordu. Derin bir nefes aldı ve boş evde topuklu ayakkabısının yankılanan sesi ile salona girdi. Karan arkasını döndüğü gibi Masal'ı baştan aşağı bir sırıtış ile süzdü. Ama bunda bir sorun vardı. Çünkü karan çıkarcı bir tavırla değil, sevecen bir tavırla sırıtıyordu.
Masal buna anlam veremedi. Bir olay olacaktı da o yüzden mi böyle iyi davranıyordu. Yoksa bu hisler gerçek miydi. Artık hiç bir şeye inanamıyordu.
"Çok güzel olmuşsun" Karan'ın gözlerine baktığımda bana hâlâ aynı gülümseme ile bakıyordu. "'Teşekkür ederim' demek istiyordum ama ağzımı açamıyordum."
"Ben ciddiyim Masal. Çok güzel olmuşsun"
'Tamam bunların hepsi gerçek galiba.'
"Teşekkür ederim" "Eğer istersen çıkalım" "Tamam çıkalım"
Eli ile benim önden gitmemi işaret etti, bende aynısını yaptım. Hiç arkama bakmadan salondan çıktım ve ana kapıyı açarak evin dışına adımladım. Arkamdan gelen Karan yanıma geldi ve belimden tutarak beraber merdivenleri indik.
Arabaya geçerken benden önce davrandı ve kapıyı açıp gülümsemeye devam etti. Hâlâ bunun samimi olduğuna inanmıyordum, ama diğer yanım bunun samimi olması için her şeyi yapabilirdi.
Karan kapımı kapatıp arabanın önünden geçti ve yanıma oturdu. Sürücü koltuğuna da takım elbise giyen şoför oturdu ve araba hareket etti.

Çok uzun bir yolculuk sayılmazdı aslında. Araba gösterişli bir restorantın önünde durdu. Şoför arabadan indi ve önce benim, sonra da Karan'ın kapısını açtı. Karan yanıma gelip tekrar belimden tuttu ve kırmızı halı eşliğinde yürümeye başladık. Bir sürü flash ışığı sadece bizi çekiyor, kameralara poz vermemiz isteniliyordu. Hiç sesimi çıkartmadan Karan'ın yaptıklarının aynını yaptım.
Yavaş yavaş içeri doğru adımlarken hâlâ daha gülümsüyorduk. İçeri girdiğimizde hoş giyimli bir garson bize masamıza kadar eşlik etti. Masa da üç adam ve iki kadın vardı. Bizimle beraber dört adam üç kadın olmuştu.
Yan yana sandalyelere oturduk ve sohbeti dinlemeye başladım. Önce hepsi kendini tanıttı. En büyük olarak düşündüğüm Gökhan bey tek gelmişti. Arda ve Hasan beyin yanında da partnerleri Melis ve Beren hanım vardı.
Hepsi benden büyüktü, ama hiç biri yaşlı değildi.

"Ee iş konuşmadan önce biraz sohbet edelim" Hasan bey'in konuşması ile herkes gülerek tepki vermişti. Masal ise sadece gülümsemek ile yetinmişti.
Onları tanımıyordu, ona bir soru gelmedikçe konuşmamaya karar verdi. Tam da Masal'ın beklediği gibi oldu. Masal'a tek bir soru bile gelmemişti. Sadece ilk geldiklerinde onlar ile el sıkışıp adını söylemişti o kadar. Karan dahil olmak üzere hepsi neşeli neşeli konuşuyorlardı.
Yemekler geldiğinde artık erkekler iş konuşmaya başlamış Melis ve Beren ise aralarında kıkırdaşıyorlardı.
Masal hiç çıtını çıkartmadan ağır ağır yemeğini yiyor, şarabından yudumlar alıyordu. Bir anlık göz ucu ile diğer kızlara baktığında onların kendisin bakıp kıkırdadıklarını fark etti. Kaşlarını çattı ama hiç bir şey yapmadı. Karan ile diğerleri hâlâ hararetli bir şekilde iş konuşuyorlardı.
Yarım saatin ardından ışıklar kapandı ve hoş bir müzik eşliğinde çiftler dans etmeye başladı.
Masal başını çevirdiğinde Karan'ın ona gülümseyerek baktığını gördü. İkili göz teması kurduğunda Karan hiç vakit kaybetmeden konuştu.
"Benimle dans eder misin?" Masal şaşırsa da bu isteğini gülümseyen bir ifade ile kabul etti.
Ona doğru uzanan elin üzerine kendi elini koydu ve masadan kalktı. Diğerleri onları izlerken onlar arkalarına bakmadan dans pistine geçti.
Karan'ın sağ eli Masal'ın belinde, Sol eli ise Masal'ın elini tutuyordu. Masal'ın sol eli Karan'ın omzunda, sağ eli de Karan'ın sol elinin üzerindeydi.
İkili yavaşça dans ederken Masal'ın kalp atış hızı değişiyordu. Karan hâlâ gülümseyen bir ifade ile Masal'ın gözlerinin içine bakarken Masal'da gözlerini Karan'dan çekmiyordu.
İkili tek kelime etmeden kendilerini keman sesine bıraktılar.

Gece bitmişti. Arabaya binmeden önce herkes ile tek tek el sıkışıp tekrardan arabaya binip eve gittiler.
Karan tekrar Masal'ın kapısını açtı ve onunla beraber yürüdü. Eve girdiklerinde Masal'ın elinden tutup kendine çekti ve mayhoş bir ses tonuyla konuşmaya başladı.
"Bugün de benimle uyusan hm?" Masal ne diyeceğini bilmiyordu. Ama şu haldeyken geri çeviremezdi galiba. Kabul etti ve beraber Karan'ın odasına geçtiler.
Masal elbisesini çıkartıp sadece sütyen ve iç çamaşırı ile kaldı. Yatağa yattı ve gözlerini kapadı. Yatağın yanına gelen ağırlık ile Karan'ın geldiğini hissetti ama gözlerini açmadı.
Masal'ın arkasından sarılan kollar iyice sıkılaşıp Masal'ı kendine bastırdı ve nefesini Masal'ın ensesine verdi. Vücuduna temas eden gövdeden Karan'ın çıplak olduğunu anlayan Masal hiçbir şey yapmadan kendini uyumaya zorladı.