Karan

6. Bölüm

Belki bir yerde sızmıştır diye düşünüp kendime bir tost yaptım ve ayakta yiyip geri yatağa geçtim. Sosyal medya da dolanırken Batuhan aradı.

-Biraz geç oldu ama günaydın güzellik -Batuhan
-Mmm günaydın -Masal
-İlk iş günün nasıldı? -Batuhan
-Gayet güzeldi biraz yorucuydu -Masal
-Eee olacak o kadar. Güzel geçmesine sevindim. Şimdi gitmem lazım ama tekrardan arayacağım -Batuhan
-Tamam, görüşürüz -Masal
-Hoşçakal güzellik -Batuhan

Yatakta biraz daha debelenmiştim ama hâlâ babam gelmemişti ve evden çıkmama sadece 1 saat kalmıştı. Mecbur içimde ki kötü his ile yataktan kalktım ve kot pantalon gömleğimi giyindim.

Anahtarlarımı alıp kapıyı kilitlemeden evden çıktım. Metroya bindim ve her zaman ki gibi bir kaç durak sonrasında inip 10 dakika kestirmeden yürüdüm. Açık olan bar kapısından girdim, girdiğim anda İdil yanıma koştu.

"Günaydın Masal" "Sana da.." "Bana hâlâ kızgın mısın?" "Bilmiyorum" "Cidden özür dilerim, bunun olmasını istememiştim." "Sonra konuşalım" "Peki.."

İdil'in yanından ayrılıp soyunma odasına geçtim. İstemesem de o kısacık etek ve göğüslerimi belli eden gömleği giyindikten sonra odadan çıkıp gelen birkaç yeni müşterinin siparişini aldım.

Bugün zaman çok çabuk geçiyormuş gibi geliyordu ama oysa saat sadece 12.02'ydi.

Yeni gelen müşteriler ile arkadaşlarım ilgilenirken bende telefonumu alıp dışarı da sigaramı içerek babamdan mesaj gelip gelmediğini kontrol ediyordum.

Bazen babamın arkadaşları, ya da tanımadığım insanlar, babamın bilgisini veriyordu. Babamın sarhoşluğu yüzünden. Teker teker kontrol ederken hiç bir mesaj gelmediğini görmem ile zaten içim de olan huzursuzluk daha çok büyümüştü.

İdil'in seslenmesi ile bitmemiş sigaramı söndürdüm. Telefonumu önlüğümün cebine koyup içeri geçtim.

Beraber tezgahı silerken İdil bana bakmadan konuşmaya başladı.

"Sigara içtiğini bilmiyordum" "Başlayalı 2 hafta oldu" "Çok zararlı biliyorsun değil mi?" "Biliyorum.." "Ne yaşıyorsun bilmiyorum ama, canın bir şeye sıkılırsa bana anlatabilirsin, seni her zaman dinlerim. Seni tanıyalı çok kısa bir süre oldu ama nedense kendimi sana çok yakın hissediyorum." "Teşekkür ederim"

Daha başka bir şey konuşmadık. Tezgahı silip gelen, giden müşteriler ile ilgileniyordum. Masayı silerken telefonumun çalması ile babam olabilir düşüncesi ile elim ayağıma dolanmış bir şekilde telefona baktım, babam. Hemen açtım.

-Alo, baba neredesin dün akşamdan beri? -Masal
-Siz kızı mısınız?
-Evet, siz kimsiniz? -Masal
-Ben Ali, babanızı sokakta yerde yatarken buldum. -Ali
-Nasıl yani? O iyi mi?
-Dün galiba sarhoş kafayla eve gitmeye çalışırken birileri ile kavga etmiş. -Ali
-Şuan nerede? -Masal
-Onu Hastaneye getirdim. Yoğun bakımda. -Ali
-Hangi hastane? -Masal
-Narlıçeşme Hastanesi. Az önce de maaliyet toplamı çıktı... -Ali
-Ne kadar? -Masal
-Seksen bin...-Ali
-Ben onu nasıl karşılayacağım? Off..tamam ben hemen geliyorum. -Masal

Telefonu kapattığım gibi arkamdan gelen ses ile hızlıca olduğum yerde arkamı döndüm.

"Sana yardım edebilirim"