"Her şey bitmek için başlar."
Bizim hikayemiz de böyle başladı... Sonunda biteceğini biliyorduk, yine de başlamıştık.
☼
"Artık daha çok gökyüzüne baktığımı fark ettim."
Hoseok aramızdaki sessizliği bozarken başımı salladım ve "Bir tek o kaldı çünkü...
Kesinlikle şarkıyla beraber okumanızı tavsiye ederim
Spoi vermemek için zor tutuyorum kendimi wkozmeoxke ama heyecanlı bir bölüm olacak. Güzel ve de biraz da belki üzücü bir bölüm.. başlayalım o zaman, iyi okumalar dilerim Mavilerim 💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Hana~
Ekranda gördüğüm yazıyla birkaç defa gözlerimi kırpıştırdım. Hoseok sesli arıyordu ve ben onun sesini duymaya hazır mıydım bilmiyorum. Değişik bir şekilde heyecanlıydım.
Hoseok bir anda hayatıma dahil olan bir arkadaştı. Damdan düşer gibi, hop..karşımda belirivermişti. Ve işin daha da ilginç yanı, ona kısa sürede ısınmamdı. Okuduğum sözden sonra, onun attığı mesajlardan sonra, içimde oluşturduğu bu garip güven hissinden sonra..cidden onu, yakın bir arkadaş olarak görmeye başlamıştım.
Belki de benzer kaderleri yaşıyor olmamızın bunda büyük bir etkisi vardı...
Telefonun susmasıyla dikkatim geri telefona kaydı. Fakat çok geçmeden yine bu boş hastane odasını doldurmuştu ses. Derin bir nefes alarak telefonu elime aldım ve yavaşça açtım.
Önce ikimizden de ses gelmedi. Sadece birbirimizin nefes alışverişini dinliyorduk... Ve bu sessizliği bozan Hoseok'un tatlı sesi oldu.
"İyi misin?"
O anda boğazımın düğümlendiğine yemin edebilirim. Uzun zamandır kimse bana bu şekilde 'iyi misin' diye sormamıştı. Soru klasik bir soruydu aslında. Bunu farklı kılan onun sorma şekliydi. Sesi huzur ve güven vericiydi. Cidden beni merak ediyor, ciddi ciddi iyi olup olmadığımı soruyordu. Dıştan gözükeni değil de, içimde aslında nasıl olduğumu soruyordu sanki...
Ben de içimden geldiği gibi cevap verdim. Her ne kadar konuşmam zor olsa da..her ne kadar sanki boğazımı sıkan bir şeyler var olsa da...
"Hayır."
Ve ardından gelen uzun bir sessizlik. Nedenini sormadı, üstelemedi. Sadece sessiz kaldı. Ben nefesimi tutuyordum. Sanki onun da benden bir farkı yoktu.
"Yanına gelmek istiyorum..."
Çatallı çıkan sesi gözümden bir damla yaşın düşmesine sebep olmuştu. Hoseok..farklı biriydi. Bunu, onunla her konuştuğumda anlıyordum. İlk başta beni gizliden gizliye izlemiş olması, beni tanıması korkutucu gelmiş olsa da bu kısa sürede yerini güvene bırakmıştı. Onu tanıma isteğine bırakmıştı ve ben onu her tanıdığımda daha da şanslı olduğumu anlıyordum.
