Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mutluluk,bizi zorlayan kadere karşı kazandığımız en büyük zaferdir.
○
Kötü birşey olduğunu sanıp odaya doluşan aile bireyleri abi kardeşin birbirine sıkı şekilde kenetlenmiş kollarını görünce gözleri dolu dolu tebessüm etmişlerdi.
Nermin hanım ailesine dönüp "Hadi bakalım boşaltın odayı.Oğlum biraz dinlensin."diyip herkesi kış kışkışlamıştı.
Abisinin kollarından ayrılan Göktürk yüreğine ilk defa kötü anlamda çökmeyen bu ağırlığı sevmişti.
Sahi neydi bunun ismi Mutluluk muydu?Yoksa ilk defa tattığı abi sevgisimiydi?
Göktürk derin bir soluk alıp abisinin getirdiği kıyafetleride eline alarak kısa bir duşa girdi. • • •
Ahh dinlensem iyi olur.Gerçekten her tarafım ağrıyor.Yavaşca yatağın içine girip gözlerimi karanlığa teslim ettim.
Gözlerimi açtığımda hava yavaşça kararmaya başlamıştı.Aşağıdan gelen misss gibi ev yemeği kokusuyla gülümsedim.Gerçekten acıkmıştım.
Mutfak olduğunu düşündüğüm ilk kapıdan içeriye adımladım.
İçerideki görüntü bile görülmeye değerdi.
Nermin hanım yemeği karıştırıyor.Serdar bey salata yapıyor.Gece ve Nergis abla ise sofrayı kuruyordu.
Nergis abla bana dönmesiyle "Hiii çokmu ses yaptık ablacım.Sofra hazır olunca uyandırcaktık."dedi."Sorun değil abla.Ses yapmadınız ben uykumu çabuk aldım sadece."dedim.
Nergis sadece "Abla"kelimesini algılayabilmişti.Ama Göktürk bunu farketmemisti bile.
Nergis abla birden üzerime doğru koşup "Ablacım"diye sarılınca ne olduğunu anlayamadım.Çok şaşırmıştım.
O sırada kıskanç gözlerle bize bakan bir Gece görmeyi düşünmüyordum bile."Yaaa abi kıskanıyorum ama önce Poyraz abim şimdi ablam bana ne zaman sarılacaksın."diyip dudaklarını büktü.
Biran bu sözlerle büktüğü dudakları ve kırgın bakan bakışlarını görüp afallamıştım.
5 yaşındaki çocuk kadar sevimli olmasınamı yoksa sırf bu yüzden kıskanmasına mı şaşırsam bilemedim.
Kolumun birinide ona açarak gel işareti yaptım.
Bunu gören Gece hızıyla üstümüze atlamış Nergis ablayla birlikte üçümüzü birden yere yıkmıştı.
Daha sonra ise yüzümüzde patlayan fotoğraf makinesinin flaşı ile hepimiz kahkaha atmaya başlamıştık.
Poyraz abi yanımıza gelip hepimizi tek tek yerden tutup kaldırdı.Daha sonra ise Nermin hanımın sesi duyuldu "Hadi sofra hazır.Ailecek akşam yemeğimizi yiyelim."
Ne güzel bir kelimeydi aile.
○ ○ ○ ○
Hikayenin akışını beğeniyormusunuz?
Göktürkü nasıl bir hayat bekliyor?
Diğer bölümde görüşürüz lütfen beğenip yorum atmayı unutmayın <3
