"Tamam oğlum.Kahvaltıya istediğiniz birşey var mı?"dedi.
"Benim yok.Ama birde Dağhana sorayım."dedim.
Ses gitmesin diye telefonun ahizesini kapatıp sessiz olmaya çalışarak "Bebeğim annem soruyor kahvaltıya istediğiniz birşey var mı?Senin var mı?"dedim.
Hayır anlamında kafasını sallayınca telefonu tekrar kulağıma dayadım.
"Anne."dedim.
"Ha annem söyle."dedi.
"Onunda canı birşey istemiyormuş.Ama sizin istediğiniz birşey varsa biz gelirken alalım."dedim.
"Yok annem.Dikkatli gelin.Görüşürüz."dedi.
"Tamam görüşürüz."diyip telefonu kapattım.
Dağhana dönüp süzerek ıslık çaldım.Utanmıştı.
İlk tanıştığımızdan beri bayılıyordum onu utandırmayı.Çünkü al al olan yanakları ve farketmeden büzdüğü dudakları içimi titretiyordu.
"Hazırsan çıkalım bebeğim."dedim.
Kafasıyla beni onaylayınca önce ben çıktım.Sonra oda arkamdan çıkıp kapıyı kilitledi ve merdivenden inmeye başladık.
Burası ikimiz içinde her anlamda,bize iyi gelmişti.Bahaneyle daha çok yakınlaşmıştık.
Evet ondan etkileniyordum ve bunu gizleme gereği bile duymuyordum.Çünkü o sevilmeyi hakediyordu.
Arabanın şoför koltuğuna bu sefer ben oturdum.Oda binince arabayı çalıştırdım.
Elini radyoya atıp "Sıradaki şarkı ikimizin olsun."dedi kıkırdayarak.
Endamın yeter, gözlerin yeter Uğramasın sana ne hüzün ne de keder Endamın yeter, gözlerin yeter Uğramasın sana ne hüzün ne de keder
Bu şarkıyı biliyordum tam olarak bizim birbirimize olan duygularımızı yansıtıyordu sanki.
Henüz dile getirmediğimiz.Ama birbirimize göstermektende sakınmadığımız duygular.
Şarkı nakarat kısmına girince benden tarafa dönüp eşlik etmeye başladı.
Bende ona yüksek sesle eşlik etmeye başlamıştım bile.
Kalbim senden senden vazgeçmeyecek Korkma içimde aşkın hiç bitmeyecek Eğer istersen sonsuza dek sürecek İnan bu adam hep seni seni sevecek.
Şarkı bitince ondan tarafa kafamı çevirip gülümseyip,göz kırptım.
Utanmıştı ama bu sefer kafasını çevirmemişti aksine gülümsüyordu.
Sanırım alışıyordu,alışıyorduk.
Evin yoluna girmiştik.Zaman onunlayken o kadar çabuk geçiyordu ki şaşırmıyordum bile artık.
Evin önüne arabayı parkettim.
Pencereden bize bakan ailelerimize aldırış etmeden hızla onun kapısına ilerleyip kapısını açtım ve inmesi için elimi uzatıp tuttum.
O inince kapıyı örtüp eve doğru adımladık.
Pencereye doğru baktığımda bize gülümseyerek baktıklarını farkettim.
Dağhan utanmıştı.Çünkü gene kulaklarına kadar kızarmıştı.
Eve girmeden fırsat bu fırsat diyip yanağına sulu bir öpücük kondurup içeriye kaçtım.
İçeriye girer girmez hazır olan masaya oturmuştuk.
Kahvaltı çok güzel geçmişti.Babamla abim okul işini hallettiklerini artık okula dönebileceğimi söyleyince çok mutlu olmuştum.
Artık okulumdan mezun olup, bende sevdiğimle birlikte bir düzen kurabilirdim.
Kahvaltıdan sonra herkes işine dağılmıştı.
Teyzemlerde evlerine gitmek için ayaklanmışlardı.Teyzem ve Gül ev temizliycekmiş.Dağhanında yeni müvekkiliyle bir görüşmesi varmış.Ona hazırlanacakmış.
Bende masayı toplayan anneme yardım etmeye başladım.
Masayı ve bulaşıkları halledince annem bana dönüp "Anne oğul günü yapalım mı?"dedi.
"Yapalım annem."diyip elimi omzuna atıp kendime çektim ve mutfaktan dışarıya doğru ikimizi yürütmeye başladım.
İkimizinde yüzünde memnun bir gülümseme vardı.
○ ○ ○ ○
Bir dahaki bölüm Dağhandan devam edecek.Biraz dedikodu bölümü olucak ;)))
